Το παστούρωμα είναι η μέθοδος βασανισμού των ζώων που οι κτηνοτρόφοι – κυρίως στις Κυκλάδες αλλά και αλλού – εφαρμόζουν συνήθως πάνω σε κατσίκες, πρόβατα, αγελάδες, γαϊδούρια ώστε είτε να γλυτώσουν το κόστος κατασκευής περιφράξεων στα κτήματα τους, είτε για να αφήνουν τα κοπάδια τους ανεπιτήρητα χωρίς να φοβούνται ότι αυτά θα απομακρυνθούν αρκετά.
Αυτό το «θέαμα» των ζώων με τα δεμένα πόδια (συχνά οι κτηνοτρόφοι δένουν και το κεφάλι με τα πόδια κάνοντας μεγαλύτερο το μαρτύριο γι' αυτά τα πλάσματα), που βασανίζονται για όσο ζουν, θέλησε να μας δείξει άθελα του ο δήμαρχος Μυκόνου, Κωνσταντίνος Κουκάς, με ένα βίντεο το οποίο δημοσίευσε στις 21 Ιανουαρίου 2018 στον λογαριασμό του στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης instagram γράφοντας τα εξής «We love our island» (Αγαπάμε το νησί μας).
Ο δήμαρχος Μυκόνου παρά τον αρνητικό σχολιασμό του βίντεο, αφού σε αυτό φαίνεται το κοπάδι με τα πρόβατα που βόσκουν με δεμένα πόδια, δεν το διέγραψε από τον λογαριασμό του. Εμείς όμως το αναφέρουμε - και το δείχνουμε - όχι μόνο γιατί το παστούρωμα είναι ξεκάθαρη μορφή κακοποίησης, αλλά κυρίως γιατί και αυτό - το ότι δηλαδή ο δήμαρχος μιας περιοχής αντί να κυνηγάει αυτούς που βασανίζουν ζώα και δυσφημούν τον τόπο τους το δείχνει σε βίντεο λες και είναι φυσιολογικό - είναι άλλη μια ένδειξη σχετικά με το πόσο συνηθισμένος είναι για τους περισσότερους ντόπιους αυτός ο τρόπος βασανισμού έμβιων όντων που νιώθουν τον πόνο όπως και εμείς.
Είναι για τα δικά τους μάτια τόσο... φυσιολογικό, που κυριολεκτικά παύουν να βλέπουν ότι συμβαίνει κάτι το κακό, και φυσικά αρνούνται να καταλάβουν ότι τα ζώα έτσι υποφέρουν, αφού οι άνθρωποι δεν τους επιτρέπουν ούτε να κινηθούν φυσιολογικά.
Δείτε στις φωτογραφίες και στα βίντεο που δημοσιεύουμε τι παθαίνουν τα ζώα από το παστούρωμα...
Το βράδυ της Παρασκευής 18 Απριλίου δύο κάτοικοι του Βόλου Μαγνησίας όταν επέστρεψαν στο σπίτι τους βρήκαν τα δύο τους σκυλιά νεκρά, κακοποιημένα και κρεμασμένα από το χερούλι της ντουλάπας, όπως βλέπετε στις φωτογραφίες.
Ο σκύλος, που βλέπετε εγκαταλείφθηκε από εκείνους που υποτίθεται, ότι θα τον φρόντιζαν, στην ιδιωτική πανσιόν φιλοξενίας ζώων της Σοφίας Αυγερινού στην Κερατέα Αττικής. Είναι μικρόσωμος, ήσυχος, μεγαλωμένος μέσα στο σπίτι γι’ αυτό και δεν μπορεί να επιβιώσει στους δρόμους. Για δέκα χρόνια ο Ρόκο υπήρξε πιστός σύντροφος μιας ηλικιωμένης κυρίας. Μόλις εκείνη πέθανε, οι κληρονόμοι τον οδήγησαν στην πανσιόν και μετά από έναν μήνα εξαφανίστηκαν.