Του Κώστα Αλεξίου*
Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων (EFSA) ένα 3% των γαλακτοπαραγωγικών αγελάδων καταλήγουν στο σφαγείο έγκυες. Στα 23 εκατομμύρια γαλακτοπαραγωγικών αγελάδων, δηλαδή, που έχασαν τη ζωή τους το 2017, οι 690.000 ήταν σε κατάσταση εγκυμοσύνης.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να ληφθεί μια τέτοια στατιστική μέτρηση (η ευζωία των ζώων δεν λογίζεται ως τέτοιος) και αν λάβουμε υπόψη μια επιστημονική δημοσίευση του 1996 για λογαριασμό των Άγγλων κτηνοτρόφων όπου αναφέρθηκε ότι μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο κάθε χρόνο σφάζονται έγκυες περίπου 150.000 αγελάδες, τα πραγματικά ποσοστά είναι μάλλον πολύ μεγαλύτερα - κάποιες οργανώσεις υπεράσπισης των ζώων εκτιμούν πως οι αγελάδες που φτάνουν έγκυες στο σφαγείο αριθμούν το 50% του συνόλου.
Στην προαναφερθείσα δημοσίευση αναφέρεται επίσης ότι από τις 150.000 έγκυες αγελάδες οι 40.000 βρίσκονταν σε τελικό στάδιο εγκυμοσύνης - περισσότερες δηλαδή από 1/4. Στην περίπτωση κυοφόρησης εμβρύου, όταν η αγελάδα δέχεται χτύπημα με το λεγόμενο «πιστόλι αναισθητοποίησης» και στη συνέχεια σφαγιάζεται, το έμβρυο παραμένει ζωντανό από μισό έως και δύο λεπτά. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως το μοσχαράκι ζει ενόσω βρίσκεται μέσα στο πτώμα της μητέρας του τη στιγμή που το γδέρνουν και το ακρωτηριάζουν.
Επιπρόσθετα σε αυτά τα στατιστικά της φρίκης, είναι πάμπολλες οι περιπτώσεις αγελάδων που γεννούν στο πάτωμα του σφαγείου, όπου τα μωρά τους δολοφονούνται επί τόπου και οι ίδιες συνεχίζουν τη διαδρομή τους στην πορεία θανάτου. (Υπάρχει αρκετό υλικό στο διαδίκτυο, για όποιον ενδιαφέρεται).
Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: Αξίζει; Υπάρχει κάτι που να δικαιολογεί στο ελάχιστο τα κεκαλυμμένα εγκλήματα αυτής της νοσηρής βιομηχανίας;
Πριν από μερικές μέρες στην Κρήτη κάποιος πυροβόλησε μια έγκυο σκυλίτσα, σκοτώνοντας αυτή και τα αγέννητα μωρά της. Η είδηση βγήκε στα κανάλια, το πανελλήνιο σοκαρίστηκε και ο δράστης επικηρύχτηκε με μερικές χιλιάδες ευρώ. Από τότε μέχρι τώρα έχουν σταλεί στο σφαγείο μερικές χιλιάδες έγκυες μητέρες αλλά η κανονικότητα δεν διαταράχτηκε. Ως επί το πλείστον, η δαιμονοποίηση του δολοφόνου της σκυλίτσας είναι ο καλύτερος τρόπος νομιμοποίησης αυτών των εγκλημάτων. Από την άλλη, ίσως αυτό να είναι και το πιο ωραίο χαρακτηριστικό στο να γίνεται κάποιος χορτοφάγος: Το υποκείμενο παύει να κουνάει το δάχτυλο στους άλλους και αναλαμβάνει το ελάχιστο μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί.
*Ο Κώστας Αλεξίου είναι μεταφραστής και συντονιστής των Εκδόσεων Κυαναυγή.
Διαβάστε επίσης:
Το Μακεδονικό, ο Μυριβήλης και πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μέχρι θανάτου τα ζώα στον πόλεμο
Άγιος Γεώργιος εναντίον αγίου Φραγκίσκου
Λουίζ Μισέλ: Μια αναρχική επαναστάτρια που μίλησε και για τα δικαιώματα των ζώων πριν από 150 χρόνια
Τι ισχύει & τι υποστηρίζουν οι θρησκόληπτοι υπερασπιστές της τελετουργικής σφαγής - βασανισμού ζώων
Ο Bernard δεν άκουσε τις κραυγές πόνου δεκάδων χιλιάδων σκύλων που βασάνισε με κάθε δυνατό τρόπο
Ποδήλατα, άλογα, αντισημιτισμός και χορτοφαγία
Η φωνή του Σκούμπι Ντου και οι μάχες που έδωσε ως βίγκαν
Για τη Ρόζα Μηνακούλη δύο χρόνια μετά τον θάνατο της
Ο Εμμανουήλ Ροΐδης και ο φιλόζωος εαυτός του
Τι ξέρεις για τον Μπάμπι; Το αντικυνηγετικό μυθιστόρημα που έκαψαν οι Ναζί
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
