Τη μαρτυρία της για τον φρικτό θάνατο που βρήκε ένα άλογο στον Καρβελά Λακωνίας κατέγραψε στο facebook η Ζαφειρία Κακαλέτρη καθώς το ζώο – που πιθανότατα έζησε μια ζωή δεμένο – τελικά δεν κατάφερε να γλυτώσει από τις φλόγες και γιατί ο ιδιοκτήτης του το έλυσε την τελευταία στιγμή και γιατί αυτό το πλάσμα από το διαρκές δέσιμο (στις φωτογραφίες φαίνεται ακόμα το σχοινί στο πόδι του) και το πρόβλημα στα άκρα του είχε σχεδόν ξεχάσει πως είναι να τρέχεις, έστω για να γλυτώσεις από τον θάνατο!
Για το μαρτύριο του ζώου η κα Κακαλέτρη επισημαίνει τα εξής:
«Γιατί #εμεις_θρηνησαμε_θυματα
Αφιερωμένο σε κάθε ανόητο που μπορεί να ισχυρίζεται ότι ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΘΎΜΑΤΑ.
Θύματα μάλιστα που μπορούσαν να έχουν ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΆ αποφευχθεί.
Δε θέλω να σας μαυρισω.
Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη.
Οσοι περνάτε κατάθλιψη, ΜΗΝ το διαβάσετε.
Πιστεύω όμως ότι έχει νόημα να γίνει γνωστό, σε όσους το αντέχουν, αυτό που είδα σήμερα από το άτυχο αυτό αλογάκι.
Ενα άλογο που πέρασε τη ζωή του κυρίως δεμενο, κάτι που του προκάλεσε δυσκολία στο περπάτημα και στο τρέξιμο.
Ενα άλογο που σήμερα, μόνο λόγω παρέμβασης εθελοντών, το έλυσε ο ιδιοκτήτης του μήπως σωνοταν από τη φωτιά.
Ενα άλογο που δεν μπορούσε να τρέξει κανονικά για να γλυτώσει από τη φωτιά και έπαθε εγκαύματα τρίτου βαθμού. Σχεδόν παντού.
Που οταν έφτασα να το δω και προσπαθώντας ήδη να κανονίσουμε τη μεταφορά του, δεν μπορούσε πια να σταθεί στα πόδια του.
Έπεσε στο έδαφος, σηκώθηκε, ξαναεπεσε, ξανασηκωθηκε, και έπεσε πια οριστικά.
Έπεφτε ακόμα και το κεφαλάκι του μέσα στον κουβά με το νερο, χωρίς να έχει ΔΎΝΑΜΗ ούτε να πιει.
Δεν μπορούσε ούτε να με κοιτάξει καλά, γιατί οι φλόγες είχαν κάψει το δέρμα του και γύρω από τα ματάκια του.
Πονούσε σίγουρα φρικτά.
Αλλά οι κραυγές του ήταν πολιτισμένες, όπως κάθε περήφανου πλάσματος.
Και ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί ΆΜΕΣΗ μεταφορά (γιατί μετα βρέθηκε) και ηταν πολυ δύσκολο να ΤΡΈΞΕΙ κτηνίατρος (γιατί μετά βρέθηκε - ομολογώ ότι οι αστυνομικοι και τα μέλη του Πανγυθειατικου που εθχαν σπεύσει για βοήθεια, έκαναν ο, τι πραγματικά μπορούσαν για να βοηθήσουν σε αυτές τις κατευθύνσεις).
Και οσο νερό κι αν του ρίξαμε, στο δέρμα και στο στόμα του, δεν μπορέσαμε να το συνεφερουμε μέχρι να βρεθεί περισσότερη βοήθεια.
Λίγο πριν ξεψυχησει όμως, με συγκλόνισε αυτό που έκανε.
Μπόρεσε να σηκώσει το περήφανο κεφαλάκι του στο πλάι, όπως κανουν τα άλογα, κοιτώντας το κορμι του με σεβασμό και πολύ πονεμένη περηφάνια, και στη συνέχεια, το έριξε με θόρυβο στο πλάι, κάνοντας με τα πόδια του την κίνηση του καλπασμου πολύ έντονα και με τα τέσσερα ποδαράκια του πεσμένα στο πλάι....
Αποχαιρετουσε τον κόσμο αυτόν στον οποίο προφανώς δεν ευτυχησε, σκεπτόμενος τι τον έκανε να νιώθει ελεύθερος και χαρούμενος....
Κλαίω ασταμάτητα...
Συγνώμη ψυχή μου... Συγνωμη....
Για τη ζωή που έζησες και που δεν μπορέσαμε ούτε πριν ούτε σήμερα να σε σώσουμε....
Γιατί εμείς σε ΘΡΗΝΗΣΑΜΕ γαμωτο.».
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
