Μάνδρα Αττικής: Καταγγέλλει τη θανάτωση σκύλου που πνίγηκε δεμένος από εργαζόμενο σε κατασκήνωση

Την κακοποίηση μέχρι θανάτου ενός αδέσποτου σκύλου από εργαζόμενο σε παιδική κατασκήνωση στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου στη Μάνδρα Αττικής στο όρος Πατέρας καταγγέλλει η Αλεξάνδρα Τερζιδάκη, η οποία δημοσιοποίησε το περιστατικό, όταν πληροφορήθηκε της συνθήκες θανάτου ενός αδέσποτου σκύλου του, του Λουπ και ενημέρωσε και την Αστυνομία.

Η φιλόζωη στην ανάρτηση της χθες επισήμανε τα εξής:

«Ήταν ο Λουπ και δολοφονήθηκε στην κατασκήνωση

“Χαρούμενα παιδιά, Χαρούμενα νιάτα”

Έχει περάσει σχεδόν 1 μήνας και ακόμα δεν χωράει στο μυαλό μου αυτό που έγινε.

Δεν είμαι καν σίγουρη για το πως αυτός ο σκύλος βρέθηκε πνιγμένος.

Χθες μιλήσαμε με τον ανθρωπο που με βία πέρασε μια θηλιά στο λαιμό του Λουπ και τον παρατησε δεμένο έξω από την κατασκήνωση. Ζήτησε συγγνώμη και είπε πως το έκανε γιατί ένα παιδί τον φοβήθηκε.

Ο Λουπ έμενε στον οικισμό του Αγ.Γεωργίου, Μανδρας εδώ και 2 περίπου χρόνια. Είχε βρεθεί σκελετωμένος και μάλλον είχε εγκαταλειφθεί. Εμείς τον φροντίζαμε όταν πηγαίναμε στο εξοχικό που έχουμε εκει. Ήταν το πιο φιλικό και γλυκό πλάσμα που μπορείτε να σκεφτείτε. Πότε δεν είχε επιθετική συμπεριφορά. Δεν ήξερε από λουριά. Δεν φορούσε παρά ένα αντιπαρασιτικό περιλαίμιο. Μία φορά στο παρελθόν είχαμε πάει να του βάλουμε περιλαίμιο και από την αντίδραση του καταλάβαμε αμέσως ότι είναι επικίνδυνο και τον αφήσαμε.

Τα γεγονότα έγιναν ως εξής, όπως μου τα μετέφεραν μάρτυρες: Ο σκύλος κυκλοφορούσε ελεύθερος μέσα στην κατασκήνωση που είναι στον συγκεκριμένο οικισμό. Στις 30/6 πριν ανοίξει η κατασκήνωση ήταν παρευρισκόμενοι σε αυτή κάποιοι από τους εθελοντές και τους υπεύθυνους. Μαζί τους ήταν και κάποια παιδιά με τον γονιό τους. Ο Λουπ έπαιζε με τα παιδιά ώσπου κάποια στιγμή ένα από αυτά παραπονέθηκε.

Έτσι ένας από τους υπεύθυνους της κατασκήνωσης έβγαλε τον σκύλο έξω από αυτή και προσπάθησε αρχικά να τον δέσει με ένα σχοινί από το αντιπαρασιτικό κολάρο και όταν αυτό έσπασε επειδή το σκυλί αντιστεκόταν - χωρίς ποτέ να γίνει επιθετικό -, αποφάσισε να του κάνει μία θηλιά στο λαιμό και να το δέσει στα κάγκελα. Παραδέχτηκε ότι το σκυλί διαμαρτυρόταν και τον έδεσε με τη βία. Τον είδε να δισφορεί, να χτυπιέται και να μην αντέχει και παρόλα αυτά τον παρατησε μόνο του δεμένο, σε ένα μέρος που έχει αγέλες, φίδια και άλλους κινδύνους. Όπως μου είπαν, μετά από μισή ώρα περίπου ο Λουπ βρέθηκε μπλεγμένος, με σύρματα στο στόμα να ψυχορραγεί. Ήταν ακόμα ζωντανός όμως και αυτός ο άνθρωπος δεν έκανε καμία προσπάθεια να τον σώσει. Ο Λουπ από τον πανικό του προσπαθούσε να χωθεί σε μια τρυπα που είχε εκεί δίπλα, είχε αίματα και συρματα παντού και μια θηλιά στο λαιμό. Προσπαθούσε να ελευθερωθεί, βασανίστηκε και πέθανε σε λίγη ώρα.

Αυτός ο  δολοφόνος δεν το σκέφτηκε λέει ότι το σκυλί θα πνιγόταν, δεν ήξερε από σκυλιά λέει, δεν είχε καμία σχέση μαζί τους. Και απορώ γιατί σε έναν χώρο που υπήρχαν τόσοι φιλόζωοι άνθρωποι, αυτός, ο οποίος δεν ήξερε από σκυλιά αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και μάλιστα μυστικά από όλους τους άλλους.

Έψαχνα να βρω μια δικαιολογία, να πω πως ήταν ατύχημα. Μίλησα με 3 άτομα και ο καθένας μου έλεγε διαφορετικά πράγματα. Στην αρχή μου είπαν οταν το σκυλί μπλέχτηκε μόνο του στα σύρματα, μετά ότι το έδεσαν δυο άνθρωποι μαζί - ο υπεύθυνος και η μητέρα του παιδιού. Μετά ο υπεύθυνος πήρε όλη την ευθύνη πάνω του και είπε πως το έκανε μόνος του, κατά λάθος.

Ο άνθρωπος αυτός, μιλούσε και φαινόταν να μην αντιλαμβάνεται το κακό που προκάλεσε, αφού μας πρότεινε μέχρι και «να τα βρούμε», λες και υπάρχει επιστροφή από τον θάνατο.

Και πώς να καταλάβεις τον πόνο της απώλειας ενός ζώου, όταν ποτέ σου δεν έχεις χαϊδέψει ένα ζώο, όταν ποτέ σου δεν έχεις πάρει χαρά από τα σκερτσα και τα παιχνίδια του, όταν ποτέ σου δεν συνδέθηκες, δεν ένιωσες τρυφερότητα ή συγκίνηση από το βλέμμα του.

Σκέφτομαι πως αυτό που έγινε δεν έγινε τυχαία σε αυτή την κοινωνία. Ως άνθρωπος που έχω σκυλιά πάνω από 15 χρόνια και βιώνω καθημερινά το σπισιστικό μίσος αυτής της κοινωνίας, ξέρω καλά πως για πολλούς τα ζώα αποτελούν πρόβλημα, βρωμιά και ενόχληση. Το ξέρω από τις μικρές ή μεγάλες παρατηρήσεις που θα δεχτώ στον δρόμο, στο σπίτι, στο πάρκο, στην παραλία. Από γείτονες που δεν αντέχουν τα γαυγίσματα, από περαστικούς που σε βρίζουν ή σε απειλούν γιατί φοβούνται, από νοικοκυραίους που σιχαίνονται να τους κατουράνε το δέντρο έξω από το σπίτι τους, από τους ιδιοκτήτες που δεν σου νοικιάζουν το σπίτι τους αν έχεις κατοικίδιο γιατι βρίθουν στις προκαταλήψεις.

Είχα μια ψευδαίσθηση ότι αυτά δεν θα γίνονταν στο βουνό, από “φυσιολάτρες”, εθελοντές, παιδαγωγούς. Έμαθα βέβαια ότι η βαρβαρότητα αυτής της κοινωνίας δεν έχει όρια. Οι άνθρωποι “αγαπούν” τη φύση χωρίς να την σέβονται, χωρίς να την υπολογίζουν ή να την πονάνε. Πάνε σε ένα μέρος και το λεηλατουν, καταστρέφουν τα πιο όμορφα λουλούδια, αφήνουν πίσω τους καμένη γη.

Είναι θλιβερό που αυτό είναι και το παιδαγωγικό τους πλάνο για τα παιδιά της κατασκήνωσης. Αντί να δημιουργήσουν συμβιωτικές σχέσεις με τα ζώα τα οποία μένουν εκεί  ή να κλείσουν τις τρύπες και να φτιάξουν τα κάγκελα της κατασκήνωσης ώστε τα ζώα να μην μπορούν να εισέλθουν στον χωρο της κατασκήνωσης, θεωρούν πιο σωστό να αντιμετωπίζουν τα ζώα σαν πρόβλημα. Να τα δένουν, να τα βασανιζουν και να μην υπολογίζουν την ασφάλεια και τη ζωή τους.

Τ.Α» καταλήγει η φιλόζωη.

Μέχρι αυτήν την ώρα η Μ.Κ.Ο. «Κατασκηνώσεις Χαρούμενα Παιδιά-Χαρούμενα Νιάτα» δεν έχουν βγάλει κάποια ανακοίνωση για το συμβάν.