Εύβοια: Τσακάλι βρέθηκε σοβαρά τραυματισμένο από όχημα, πιθανότατα έφτασε στο νησί κολυμπώντας (βίντεο)

Στις 30 Οκτωβρίου ένα τσακάλι εντοπίστηκε τραυματισμένο στην Εύβοια στον Κάμπο του Οξυλίθου. Το ζώο το βρήκαν παράλυτο στα πίσω πόδια πιθανότατα μετά από χτύπημα από όχημα. Το τσακάλι μεταφέρθηκε στον Σύλλογο Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής «ΑΝΙΜΑ» που ανέλαβε την περίθαλψη του - και επισημαίνει ότι η κατάσταση του παραμένει σοβαρή - και το περιστατικό έκανε γνωστό το Φιλοζωικό Σωματείο Κύμης Αλιβερίου.

Για το τσακάλι και το πως έφτασε στην Εύβοια εξηγήσεις δίνει η ομάδα «Golden Jackal Canis aureus and Wolf Canis lupus - in Greece» στην οποία είναι υπεύθυνος ο ζωολόγος και διδάκτωρ βιολογίας του Α.Π.Θ. ο Θεόδωρος Κομηνός.

Έφτασε στην Εύβοια κολυμπώντας...

Στις 31 Οκτωβρίου επισήμανε τα εξής για τους τρόπους μετακίνησης των τσακαλιών: «Πρώτα από όλα, να πούμε ότι το τσακάλι που φαίνεται στην φωτογραφία είναι ένα ενήλικο ζώο και όχι νεαρό όπως αναφέρεται σε κάποιες αναρτήσεις. Επίσης, ο τραυματισμός του είναι τέτοιος που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί.

Τώρα κάποια γενικότερα στοιχεία για το πως μπορεί να πέρασε στην Εύβοια το τσακάλι, γιατί σίγουρα οι "ειδικοί" των καφενείων θα έχουν ήδη βγάλει τα γνωστά τους συμπεράσματα, με βάση τα ντοκιμαντέρ που έχουν δει, ότι ανθρώπινο χέρι τα "αμόλησε" για να καταστρέψουν τους Έλληνες κτηνοτρόφους.

Έχουμε και λέμε, λοιπόν!!

Το τσακάλι είναι γνωστό ότι είναι ένα εξαιρετικά ανθεκτικό ζώο και εξαιρετικά ευπροσάρμοστο, κάτι που το βοηθάει να επιβιώνει σε ένα ευρύ φάσμα οικοτόπων, από τις ξηρές περιοχές μέχρι τους υγρότοπους και τις πυκνοκατοικημένες περιοχές. Τα τσακάλια είναι ικανά να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα αναζητώντας τροφή ή αποφεύγοντας θηρευτές, και αυτή η ικανότητα επεκτείνεται και στο κολύμπι, όταν αυτό είναι απαραίτητο.

Αν και δεν υπάρχουν πολλές καταγραφές για μεγάλες θαλάσσιες αποστάσεις, οι υδάτινες επιφάνειες δεν φαίνεται να αποτελούν εμπόδιο, καθώς έχουν καταγραφεί διασχίσεις ποταμών που υπερβαίνουν τα 1.500-2.000 μέτρα σε πλάτος. Στην περίπτωση της Εύβοιας, το στενό που καλύπτει την απόσταση των 180 μέτρων στην γέφυρα της Χαλκίδας καθιστά πιθανό ένα τσακάλι να περάσει αυτό το τμήμα, σε ειδικές συνθήκες.

Συμπερασματικά, η μετακίνηση ενός τσακαλιού σε ένα νησί διαμέσου υδάτινης επιφάνειας μπορεί να εξηγηθεί από την προσαρμοστικότητά του, τις βιολογικές του ανάγκες και τις περιβαλλοντικές πιέσεις. Η αναζήτηση τροφής, η αποφυγή θηρευτών ή ανθρώπινων παρεμβάσεων, ο ανταγωνισμός για πόρους, και η αναπαραγωγή αποτελούν βασικούς λόγους που θα το ωθούσαν να διασχίσει μια θαλάσσια απόσταση. Ως εξαιρετικά ευπροσάρμοστο είδος, το τσακάλι διαθέτει τις φυσικές και συμπεριφορικές ικανότητες να επιβιώνει σε ποικίλα περιβάλλοντα, επιλέγοντας στρατηγικές μετακινήσεις όταν οι συνθήκες το απαιτούν.

Επομένως, το σενάριο που περιγράφουμε για ένα-δύο ή περισσότερα τσακάλια να διασχίζουν μια τέτοια απόσταση στη θάλασσα είναι ρεαλιστικό, λαμβάνοντας υπόψη τις προσαρμοστικές δυνατότητες του είδους και τις καταγεγραμμένες περιπτώσεις υδάτινων μετακινήσεων στο παρελθόν σε άλλες περιοχές.

Η ικανότητα του τσακαλιού να διασχίζει υδάτινες επιφάνειες όπως ποτάμια, λίμνες ή και θαλάσσια τμήματα, έχει καταγραφεί σε αρκετές περιπτώσεις στην Ευρώπη και την Ασία, κάτι που ενισχύει την άποψη ότι ένα τσακάλι θα μπορούσε να διανύσει και μεγαλύτερες αποστάσεις στη θάλασσα αν βρεθεί σε κατάσταση κινδύνου ή αναγκαστικής μετανάστευσης.

Παραδείγματα και στοιχεία:

1. Διάσχιση ποταμών και λιμνών: Στην Ευρώπη, όπου το τσακάλι εξαπλώνεται συνεχώς, έχουν καταγραφεί περιπτώσεις όπου διασχίζει μεγάλα ποτάμια. Για παράδειγμα, στα Βαλκάνια έχει παρατηρηθεί να περνά ποτάμια όπως ο Δούναβης, που έχει σημαντικό πλάτος σε πολλά σημεία του. Αυτή η ικανότητά του επιτρέπει στο τσακάλι να διευρύνει την επικράτειά του και να εποικίσει νέες περιοχές.
2. Μετακίνηση τσακαλιών στην Ασία: Στην Ασία, και συγκεκριμένα στην Ινδία, το τσακάλι έχει παρατηρηθεί να διασχίζει εκτενείς υδάτινες επιφάνειες όπως οι μεγάλοι ποταμοί, αναζητώντας τροφή ή νέες περιοχές εγκατάστασης. Σε κάποιες περιπτώσεις, τσακάλια έχουν καταγραφεί να περνούν μεγάλα δέλτα και υγροτόπους, δείχνοντας πως το νερό δεν αποτελεί ανυπέρβλητο εμπόδιο για αυτά.
3. Μετανάστευση τσακαλιών στην Ευρώπη: Η εξάπλωση των τσακαλιών στη Δυτική Ευρώπη (π.χ. Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Νορβηγία κ.α.) τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα των ικανοτήτων τους να διανύουν μεγάλες αποστάσεις. Παρότι αυτές οι περιοχές δεν περιλαμβάνουν άμεσα θαλάσσιες μετακινήσεις, η γεωγραφική τους απομόνωση υποδεικνύει τη δυνατότητα του είδους να διαχειριστεί δύσκολες γεωφυσικές συνθήκες.
4. Παραδείγματα νησιών: Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις μικρών πληθυσμών τσακαλιών σε νησιά, τα οποία ενδεχομένως έφτασαν εκεί μέσω κολύμβησης. Ένα παράδειγμα είναι η εμφάνιση τσακαλιών σε νησιά της Αδριατικής, όπου οι αποστάσεις από τις ακτές είναι μικρότερες από 1-2 χιλιόμετρα.

Στην Ελλάδα..

Παρόμοιες περιπτώσεις διάσχισης θαλάσσιων περασμάτων, από την ενδοχώρα σε κάποιο νησί, έχουν καταγραφεί και στην Ελλάδα, πρώτα από όλα στην Σάμο που εδώ και αιώνες το τσακάλι έχει περάσει και αποικίσει το νησί, και πιο πρόσφατα έχουμε καταγραφή παρουσίας του στην Κέρκυρα (2,2 χλμ), που υπήρχε όμως μέχρι και την δεκαετία του ’90 και για διάφορους λόγους είχε εξαφανιστεί. Επίσης στην Λευκάδα, που αποτελεί ίδια περίπτωση με την Εύβοια, μιας και εκεί τα ζώα μπορούν να περάσουν και από την γέφυρα και κολυμπώντας, καθώς η απόσταση από τις απέναντι ηπειρωτικές ακτές είναι μόλις μερικές εκατοντάδες μέτρα σε ορισμένα σημεία. Και τέλος, την περίπτωση της νησίδας Σαπιέντζας στην νότια Πελοπόννησο, που απέχει από την Μεθώνη 1600 μ. Σε όλες τις περιπτώσεις η απόσταση του νησιού από την ενδοχώρα είναι από λίγες εκατοντάδες μέτρα, μέχρι 1 με 2 χλμ. Ακριβώς η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε νησιά της Αδριατικής. Το τσακάλι έχει καταγραφεί, μέχρι στιγμής, σε 6 κατοικημένα νησιά στην Αδριατική. Όλα είναι σε απόσταση 1 έως 2 χλμ από τις ακτές της Κροατίας.

Στην Εύβοια, που και εκεί υπήρχε μέχρι και την δεκαετία του '70, γνωρίζαμε εδώ και 3 χρόνια ότι υπάρχουν ενδείξεις παρουσίας του στο δυτικό κομμάτι της, απέναντι από τις ακτές της Στερεάς Ελλάδας. Ήταν θέμα χρόνου λοιπόν να βρεθεί κάποιο ζώο εκεί, από την στιγμή που στην απέναντι ηπειρωτική ακτή ο πληθυσμός του έχει αυξηθεί αρκετά.».