Ένα ελλιπές – όπως αποδείχτηκε – ρεπορτάζ της ιστοσελίδας www.alithia.gr που ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στο νησί της Χίου ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος έφαγε σούπα κουκουβάγιας μας ώθησε να αναζητήσουμε τι έχει συμβεί.
Καρκινοειδές και όχι πτηνό ήταν η κουκουβάγια.
Τελικά πληροφορηθήκαμε από την Μαριάννα Μπενοβία υπεύθυνη υποδοχής του Κτήματος Αργέντικον ότι το μενού, που ετοίμασε ο σεφ Στέφανος Κόβας στις 12 Σεπτεμβρίου στο οποίο παραβρέθηκε μεταξύ άλλων και η υπηρεσιακή πρωθυπουργός Βασιλική Θάνου, δεν περιελάμβανε το νυκτόβιο αρπακτικό πουλί του οποίου η θήρευση απαγορεύεται αλλά κωλοχτύπα (scyllarides latus), ένα είδος αστακού που οι ντόπιοι αποκαλούν κουκουβάγια.
Τα καρκινοειδή υποφέρουν δραματικά όταν τα βράζουμε και τα ακρωτηριάζουμε ζωντανά
Τα καρκινοειδή μόνο αδιάφορα δεν είναι όταν απειλείται η ζωή τους ή όταν νιώθουν πόνο. Έχουν αντίθετα εξελιχθεί να αντιδρούν απότομα χάρη σε ειδικούς υποδοχείς που ενεργοποιούν ένα ακαριαίο ανακλαστικό αποφυγής. Οι υποδοχείς αυτοί (αλγοϋποδοχείς) υπάρχουν στα περισσότερα ζώα όπως και στον άνθρωπο.
Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2013 στο Journal of Experimental Biology οι ερευνητές έδειξαν ότι τα καβούρια τα οποία έχουν υποστεί ένα ήπιο ηλεκτροσόκ έμαθαν στη συνέχεια να το αποφεύγουν. Και για να το αποφεύγουν προφανώς το ένιωσαν δηλαδή πόνεσαν.
Το μέγεθος του πόνου είναι μια υποκειμενική εμπειρία που δεν μπορεί να μετρηθεί άμεσα ακόμα και στον άνθρωπο γι’ αυτό και οι γιατροί αναγκαστικά αρκούνται στις αναφορές των ασθενών για το πόσο πονούν.
«Είναι σχεδόν αδύνατο να αποδείξει κανείς ότι ένα ζώο νιώθει πόνο» παραδέχτηκε τον Ιανουάριο του 2013 μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Ρόμπερτ Έλγουντ που ήταν επικεφαλής της μελέτης. «Υπάρχουν πάντως κριτήρια τα οποία μπορεί κανείς να εξετάσει» διευκρινίζει.
Ο Ρόμπερτ Έλγουντ είχε δείξει σε προηγούμενα πειράματα ότι o πάγουρος, ένα καρκινοειδές που κρύβεται σε άδεια κοχύλια, εγκαταλείπει το σπίτι του όταν δεχθεί ήπιο ηλεκτροσόκ. Είχε δείξει επίσης ότι αν κανείς ρίξει καυστική σόδα στις κεραίες μιας καραβίδας, το ζώο θα αρχίσει να τρίβει τις κεραίες του σαν να προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο.
Στην έρευνα του ο δρ Έλγουντ τοποθέτησε ευρωπαϊκά καβούρια του είδους Carcinus maenas σε μια δεξαμενή όπου υπήρχαν δύο σκοτεινά σημεία για κρύψιμο. Τα μισά από τα πειραματόζωα υπέστησαν μια ήπια ηλεκτροπληξία αμέσως μόλις μπήκαν σε μία από αυτές τις δύο κρυψώνες.
Όταν το πείραμα επαναλήφθηκε για πρώτη φορά, τα καβούρια δεν είχαν μάθει ακόμα ότι μία από τις δύο κρυψώνες ήταν επικίνδυνη. Στην τρίτη όμως επανάληψη, σχεδόν όλα είχαν μάθει να αποφεύγουν την ηλεκτροφόρα κρυψώνα.
Αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι τα καβούρια, και πιθανώς όλα τα καρκινοειδή, μαθαίνουν να αποφεύγουν τον κίνδυνο επειδή νιώθουν πόνο και όπως επισημαίνει ο δρ Έλγουντ, τα αποτελέσματα πρέπει να ληφθούν υπόψη στον τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόμαστε τα καρκινοειδή που καταλήγουν στο πιάτο μας.
Όπως ανέφερε ο ερευνητής στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων τον Ιανουάριο του 2013 οι ψαράδες «κόβουν τις δαγκάνες από ζωντανά καβούρια και τα πετούν πίσω στη θάλασσα. Στους αστακούς και τις καραβίδες κόβουν το μπροστινό μέρος του σώματος [...] Το νευρικό σύστημα στο θώρακα και το κεφάλι συνεχίζει να λειτουργεί ακόμα και μια ώρα μετά τον διαμελισμό».
Ο δρ Έλγουντ θεωρεί ότι οι άνθρωποι δεν δίνουν στα καρκινοειδή τη σημασία που πρέπει απλώς και μόνο επειδή είναι ασπόνδυλα. Αντίθετα, στα θηλαστικά και τα πτηνά, που είναι πιο στενοί συγγενείς μας, οι εκτροφείς είναι υποχρεωμένοι να λαμβάνουν μέτρα που περιορίζουν την οδύνη όσο γίνεται περισσότερο.
Το να βράζει όμως κανείς τους αστακούς ζωντανούς, και γενικά η κακομεταχείριση που υφίστανται τα καρκινοειδή «είναι δυνητικά ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα που αγνοούμε μέχρι σήμερα».
Φωτογραφίες: http://tvpatrida.gr/
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
