Της Άννας Μπιτσάνη
Σαν ξεκινήσεις να βοηθάς αδέσποτα μπαίνεις σε κόσμους που δεν ήξερες. Στους κόσμους των άλλων.
Πέρα από τον κόσμο της πείνας, της αρρώστιας και της εγκατάλειψης, μπαίνεις και στον κόσμο αυτών που τα εγκαταλείπουν, αλλά και στον κόσμο αυτών που τα αγκαλιάζουν και τα σώζουν τελικά. Αναγκάζεσαι να τριφτείς με ανθρώπους, να προσπαθήσεις να τους ψυχολογήσεις μπας και βρεις μια συνεννόηση.
Αναγκάζεσαι να εμπιστευτείς αλλά και να απορρίψεις. Όμως ανακαλύπτεις ότι και οι άλλοι αρχίζουν να σε βλέπουν διαφορετικά. Φίλοι παλιοί απορούν τι «έπαθες» και αν σου συμβαίνει κάτι άλλο και «το έριξες εκεί».
Άμα δεν έχεις παιδιά είναι γιατί «δεν μπορείς να κάνεις παιδιά»...
Άμα δεν έχεις άντρα είναι επειδή «δεν μπορείς να βρεις άντρα»...
Άμα έχεις και άντρα και παιδιά είναι επειδή σου σάλεψε.
Με κάποιον τρόπο πρέπει να εξηγήσουν αυτό το φαινόμενο.
Και πλέον ότι κι αν συμβεί έχουν να σου καταλογίσουν.
Ξέχασες κάτι; «Ε, βέβαια, αφού όλη μέρα έχεις τον νου σου στα σκυλιά!».
Άργησες; Έλειψες; Θύμωσες; Φταίνε τα σκυλιά. Ευχαριστημένοι όλοι.
Σε οποιαδήποτε διαφωνία, σε οποιαδήποτε προσπάθεια του άλλου να σε μειώσει, ακόμα και εάν δεν έχει τίποτα να πει, θα αναφερθεί η ενασχόληση σου με τα αδέσποτα, με υπονοούμενα να αιωρούνται και να αφήνουν εντυπώσεις.
Υπάρχουν κώδικες τιμής μεταξύ των πολιτισμένων ανθρώπων και ένας από αυτούς είναι ότι τον αγώνα του άλλου τον σέβεσαι.
Ο εθελοντισμός είναι σκληρός αγώνας και οποίος μπορεί να ειρωνευτεί αυτόν τον αγώνα να μείνει στον μίζερο κόσμο του, αλλά παρακαλώ πολύ, μακριά από τον δικό μου.
Διαβάστε επίσης:
Βρήκε τον θηλυκό σκύλο της σώο και αβλαβή μετά από δύο χρόνια αναζήτησης
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
