Aδέσποτα στην Πάργα πέθαναν από φόλες και έμειναν με τα μάτια ανοιχτά στραμμένα στους δολοφόνους τους

Του Γιώργου Γεραλέξη*

Έχουν τα ζώα κραυγή απόγνωσης; Κλαίνε; Πηγαίνουν στον παράδεισο; Πως να αντιδράσει ένας 《άνθρωπος 》όταν βλέπει εικόνες με νεκρά ζώα στην Πάργα; Εμείς που είμαστε μακριά και βομβαρδιζόμαστε με αυτές; Ο Κανέλλος, ο Καρβέλης, η Κούκλα, ο Τσομπάνης ή Δήμαρχος που του άρεσε να παρακολουθεί το ηλιοβασίλεμα στην άμμο του Κρυονερίου! Πέθανε και αυτός και τα ηλιοβασιλέματα έγιναν αίμα, πηχτό μαύρο αίμα που θα πνίξει τους ανόητους αυτού του όμορφου τόπου. Αυτούς που το άρρωστο χέρι τρεμάμενο έψαξε στο ράφι της αποθήκης για το ισχυρό φυτοφάρμακο《καβάτζα 》από παλιά, για να καθαρίσει ο τόπος απ’ τα βρωμόγατα και τα σκυλιά που τρομάζουν τα βλαστάρια μας και τους τουρίστες.

Έτσι είπε και πήγε να φιλήσει τα παιδιά κ την γυναίκα του χαρούμενος. Αύριο θα το γλεντούσε λέγοντας πως τα ξέκανε, ίσως να πήγαινε και στο μπαρ με τα κορίτσια να το γλεντήσει σαν καλός οικογενειάρχης...

Ιστορία 2. Μοτέρ πάμε...

Η Κα 《Αγία》σηκώθηκε το πρωί, είδε τον Αϊ Νικόλα απ’ το μπαλκόνι της έκανε με πάθος τον σταυρό της, ήπιε τον καφέ με Αυτιά και Μενεγάκη και σαν καλή Χριστιανή έφτιαξε τα δολώματα με το φαρμάκι για να εξολοθρεύσει τα παλιόγατα που βρωμίζουν τις γλάστρες με βασιλικό που βάζει στην πάστα αλά Παργινο-πουτανέσκα που αρέσουν στον σύζυγο που αναφέραμε πιο πάνω...

Θα τα φτιάξω καλά τα βρωμιάρικα είπε! Εμείς θέλουμε καθαριότητα στο τουριστικό χωριό μας, ή καθαρότητα είπε; Όχι μωρέ! Αυτά τα έλεγαν σε άλλες ιστορίες, μαύρες και σκοτεινές. Ένα - ένα τα ζώα έβγαζαν αφρούς και πέθαιναν όλα με τα μάτια στραμμένα στο ηλιοβασίλεμα από το Κρυονέρι. Βλέπεις εκεί πάνω τους περίμενε ο Δήμαρχος, ο Καρβέλης, η Κούκλα.

Αυτοί δεν πονούσαν πια... Η Κα 《Αγία 》 χαρούμενη και σαφώς χωρίς τύψεις, αγκάλιασε τον σύζυγό της μα τα χέρια τους έγιναν χωμάτινα, η καρδιά πέτρωσε! Τα ζώα στον παράδεισο έστησαν χορό, που η κατάρα να μην νοιώθει πια τίποτα όποιος σκοτώνει ζώο, να μην έχει χέρια να ακουμπήσει, να πετρώνει, έπιασε!

Ιστορία Νο.3 Μοτέρ! πάμεεε.

Η Τσάμισα κόρη της 《Αγίας》 Στο νηπιαγωγείο κοντά στο σπίτι, παίζει με τις φίλες της και βλέπει ένα 《αλουμινόχαρτο 》με τροφή που μυρίζει πολύ όμορφα. Μμμ λέει!

Για να δοκιμάσω τι είναι αυτό καλέ... Ένα νόστιμο ποντικοφάρμακο που κάποια κυρία 《Αγία 》έβαλε στις μάντρες του όμορφου χωριού είναι δυστυχώς... Αυτοί λοιπόν είναι οι κρίκοι μιας φανταστικής ιστορίας που στην βάση της θα μπορούσε άνετα να είναι αληθινή πέρα ως πέρα…

*Ο Γιώργος Γεραλέξης είναι εργοθεραπευτής στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων.

Διαβάστε επίσης:

Δεκάδες γάτες και σκυλιά νεκρά από φόλες στην Πάργα