Του Στέφανου Ασπιώτη*
Η φιλοζωία στην Ελλάδα είναι συνδυασμένη με ανθρώπους που είτε θεωρούνται τρελοί ή και γραφικοί, είτε με άτομα που καταθέτουν ψυχή, σώμα, προσπάθεια και απίστευτα χρήματα και, εξαιτίας της έλλειψης οποιασδήποτε βοήθειας από εκείνους που θα έπρεπε να κάνουν το ίδιο, δηλαδή τους Δήμους, εν τέλει καταλήγουν στην ίδια κατάσταση με τους πρώτους, δηλαδή σε άθλια ψυχική κατάσταση.
Υπάρχουν βέβαια και περίοδοι που όλοι εκείνοι (οι οποίοι διόλου λίγοι είναι) οι οποίοι καταθέτουν κομμάτι της ζωής τους στα αδέσποτα ζώα μετατρέπονται σε «κεφάλαιο εθελοντισμού και πυρήνες μεγάλης συνδρομής για την κοινωνία» και, όπως οι περισσότεροι κατανοούμε, αυτές είναι οι προεκλογικές περίοδοι, όταν και οι υποψήφιοι, κυρίως, δήμαρχοι κατηγορούν τους προηγούμενους και δίνουν υποσχέσεις μεγάλης συνδρομής εφόσον φυσικά εκλεγούν, οι οποίες σπανίως πραγματοποιούνται.
Ο Δήμος Σαρωνικού, ένας δήμος με ημιαγροτικά χαρακτηριστικά, άρα με μεγάλες δυσκολίες δεν γινόταν να ξεφύγει από τη μάστιγα του μότο ότι «για όλα ευθύνονται οι προηγούμενοι , αλλά με την ανάληψη της δικής μας εξουσίας η κατάσταση και στα ζώα θα αλλάξει άρδην».
Έτσι, ενώ από τον Ιανουάριο του 2024 η δημοτική αρχή άλλαξε και επικεφαλής τέθηκε ένας φέρελπις 31χρονος δήμαρχος, η κατάσταση στα ζώα, έμεινε φρικτά στάσιμη, για να μην καταθέσω ότι επιδεινώθηκε, καθώς η συσσώρευση προβλημάτων είναι σε ανυπόφορο βαθμό, χειρότερο από ποτέ.
Συγκεκριμένα, το μόνο σταθερό πρόγραμμα διαχείρισης αδέσποτων ζώων είναι το ΔΙ.ΚΕ.Π.Α.Ζ., το οποίο αν και έχει βοηθήσει σε κάποιο βαθμό, φυσικά δεν αποτελεί λύση. Το πρόγραμμα στειρώσεων και περίθαλψης αδέσποτων γατών, παρανόμως, έληξε μετά από ελάχιστους μήνες λειτουργίας, με αποτέλεσμα εκατοντάδες δημότες και κάτοικοι να μην μπορούν να στειρώσουν κανένα ζώο. Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα να επιβαρύνουν τα ήδη πενιχρά τους εισοδήματα, ενώ τα ζώα να βρίσκονται στο έλεος της τύχης τους δίχως περίθαλψη και δίχως τροφή.
Και λέγοντας τροφή, επειδή υπάρχει μια υπερ-προβολή (το μόνο που σίγουρα υπάρχει σε αφθονία) ενός ακόμη μύθου ότι, ο Δήμος Σαρωνικού έχει τροφές. Η αλήθεια είναι πως όσον αφορά τη σίτιση αφενός, οι φιλόζωοι δεν έχουν δει παρά ελάχιστη βοήθεια ή καθόλου και αφετέρου, οι τροφές που παρέχονται από χορηγίες στον Δήμο είναι τόσο χαμηλής ποιότητας, που κυριολεκτικά κανένα ζώο δεν τις καταναλώνει, οπότε ξανά ο δημότης επιβαρύνεται για να μην έρχεται αντιμέτωπος με την πείνα των ζώων.
Φυσικά, αυτή η ευαισθησία και στον Δήμο Σαρωνικού, όπως και σε πολλούς άλλους, γίνεται εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο για τους αντιδημάρχους διαχείρισης αδέσποτων και το πρόβλημα μετατοπίζεται στον δημότη και στον κάτοικο, κάποιων εκ των οποίων το φιλότιμο δεν επιτρέπει αυτήν την εξαθλίωση. Έτσι επιβαρύνονται εκ νέου και κάνουν, ό,τι θα έπρεπε να πράττει ο Δήμος. Βέβαια και στον Δήμο Σαρωνικού το «τροπάριο» πως «δεν βρήκαμε τίποτα και για όλα ευθύνονται οι προηγούμενοι» είναι καθημερινότητα και, ίσως, να γίνεται πιστευτό από μια μικρή μερίδα των κατοίκων, αλλά οι περισσότεροι γνωρίζουμε πως απλά τα αδέσποτα ζώα δεν αποτελούν προτεραιότητα και σε αυτόν τον Δήμο.
Γιατί εάν ίσχυε το αντίθετο, στις θέσεις ευθύνης θα τοποθετούνταν άνθρωποι, επαγγελματίες (λέμε τώρα!!!!) που θα γνώριζαν ή θα ενδιαφέρονταν να μάθουν, τι σημαίνει καταγραφή, τι σημαίνει έκτακτο περιστατικό, τι σημαίνει αέναη αναπαραγωγή, τι σημαίνει να πρέπει να διαθέσεις χρήματα σε μια κατηγορία όντων που δυστυχώς για αυτά δεν ψηφίζουν.
Ο Δήμος Σαρωνικού, φυσικά και δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα δημοτικής αρχής που δεν μεριμνά για τις γάτες. Και αυτός δεν λαμβάνει καμμιά μέριμνα για ένα ζώο που μπορεί να τραυματιστεί ή να αρρωστήσει και σε μη εργάσιμες ώρες και μέρες, που θα αφήσει τα αδέσποτα γατιά να μείνουν χωρίς περίθαλψη και φάρμακα. Ο Δήμος Σαρωνικού δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά για τα αδέσποτα ζώα αλλά και τους φιλόζωους, όπως τουλάχιστον αποδεικνύεται μέχρι σήμερα.
Όμως, όποιος ευαγγελίζεται το νέο και την αλλαγή πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και να την αποδεικνύει και η τρέχουσα δημοτική αρχή εξελέγη με αυτό ακριβώς το ζητούμενο. Και εγώ, δεν θέλω να πιστέψω ότι το νέο είναι χειρότερο από το παλιό, γιατί διαφορετικά χάνεται η οποιαδήποτε πίστη όχι στην πολιτική, αλλά στο μέλλον, για το οποίο μάλλον λίγοι ή και περισσότεροι θα πρέπει να αγωνιστούμε και θα αγωνιστούμε.
*Ο Στέφανος Ασπιώτης είναι μέλος της Φιλοζωικής Ένωσης «ALMA NATURE LAGONISI».
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
