Αίσιο τέλος για την σκυλίτσα που εξαφανίστηκε στα Χανιά όταν σχεδόν όλα τα μέλη της οικογένειας της πέθαναν…

Η Νατάσα Τζανακάκη, που είναι μέλος του Φιλοζωικού Συλλόγου Χανίων «Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ» περιγράφει την τραγική και σχεδόν απίστευτη ιστορία τη Μέκα, της σκυλίτσας που έχασε σε σύντομο χρονικό διάστημα σχεδόν όλους τους ανθρώπους – μέλη της οικογένειας και ενώ εξαφανίστηκε κατάφεραν να την βρουν και να την στείλουν στον μοναδικό επιζήσαντα… Η διήγηση των γεγονότων και των όσων συνέβησαν στο ζώο και στα μέλη της οικογένειας της μοιάζει με εξιστόρηση μυθιστορήματος που είχε τελικά αίσιο τέλος εντούτοις αυτή η σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν άνθρωποι και ζώα καθημερινά.

H «Oδύσσεια» της Μeeka που σώθηκε επειδή κάποιοι νοιάστηκαν πολύ…

Της Νατάσας Τζανακάκη

«H Meeka εγκαταλείφθηκε ως κουτάβι στην αυλή του σπιτιού ενός φιλόζωου ζευγαριού που είχε ήδη και άλλα σκυλάκια… την υιοθέτησαν χωρίς δεύτερη σκέψη και έγινε μέλος της οικογένειας, με μεγάλη αδυναμία στον “μπαμπά” της τον οποίο ακολουθούσε παντού και δεν άφηνε ποτέ από τα μάτια της. Η “μαμά” της τους πείραζε λέγοντας ότι η Meeka ήταν η σύζυγός του…

Η εγκατάλειψή της σε τόσο μικρή ηλικία της άφησε έναν φόβο που εκδηλωνόταν κάθε φορά που έμπαινε στο αυτοκίνητο, νομίζοντας μάλλον ότι θα την οδηγήσουν κάπου μακριά και θα την εγκαταλείψουν ξανά… Ωστόσο στη νέα της οικογένεια έπαιρνε πολλή αγάπη, ζούσε κυριολεκτικά “πάνω στον καναπέ” και είχε παρέα τα άλλα δύο σκυλάκια της οικογένειας, ένα αρσενικό λαμπραντόρ και ένα θηλυκό ημίαιμο μαλτεζάκι.

Meeka και Μίσσυ

Δυστυχώς η μοίρα της επιφύλασσε να περάσει κι άλλες δυσκολίες… μέσα σε διάστημα ενός χρόνου περίπου έχασε όλους εκείνους που αγαπούσε. Πριν δύο χρόνια τέτοια εποχή πέθανε η “γιαγιά” της, η μητέρα του ζευγαριού… μετά από 2 μήνες έχασε τη “μαμά” της σε πολύ νεαρή ηλικία μετά από χρόνια ασθένεια…

Έμεινε στο σπίτι πλέον με το “μπαμπά” της, το θείο της “μαμάς” της και τα δύο “αδελφάκια” της. Το Νοέμβριο του 2015 χρειάστηκε να φύγει ο “μπαμπάς” της μόνιμα  για την Αμερική, απ’ όπου κατάγεται… Μη έχοντας άλλη επιλογή, αναγκάστηκε να διαλέξει ποιο από τα “παιδιά” του θα έπαιρνε μαζί και επέλεξε τον γηραιότερο, το αρσενικό λαμπραντόρ της οικογένειας που είχε και τις λιγότερες πιθανότητες να υιοθετηθεί.

Η Meeka έμεινε πίσω μαζί με την αδελφή της (Missy) και ξεκίνησε η αναζήτηση νέας οικογένειας για τις δύο σκυλίτσες, μέσω του Συλλόγου και μέσω φίλων και γνωστών. Τη φροντίδα τους ανέλαβε στο μεταξύ ο θείος του ζευγαριού που έμενε στο σπίτι. Δυστυχώς τον Ιανουάριο του 2016 εντελώς απροσδόκητα έφυγε από τη ζωή και ο θείος, με αποτέλεσμα τα δύο σκυλιά να μείνουν μόνα πλέον στο σπίτι και να τα φροντίζουν περιστασιακά οι κοντινοί συγγενείς και οι φίλοι του ζευγαριού, ενώ η αναζήτηση μιας οικογένειας γι’ αυτά συνεχίστηκε…

Κάθε φορά που πηγαίναμε στο σπίτι για να τις βγάλουμε βόλτα, η αδελφή της ακολουθούσε με χαρά όμως η Meeka δεν ήθελε με τίποτα να απομακρυνθεί από το σπίτι και μας τραβούσε μανιωδώς να τη γυρίσουμε πίσω. Δεν ξέρω αν ήταν ο παλιός της φόβος της εγκατάλειψης, ή εάν φοβόταν ότι θα επέστρεφε στο σπίτι ο “μπαμπάς” της κι εκείνη δεν θα ήταν εκεί να τον υποδεχτεί…

Η αδελφή της ως μικρόσωμη και λόγω ράτσας βρήκε σπίτι σχεδόν αμέσως… Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που πήγαμε στο σπίτι με την κυρία που την υιοθέτησε για να την πάρει. Η Meeka έκανε χαρές στη γυναίκα, πηδούσε πάνω της κουνώντας την ουρά, και όταν πλέον βγήκαμε από την αυλή και αρχίσαμε να απομακρυνόμαστε, μας κοιτούσε με ένα βλέμμα που σου ράγιζε την καρδιά…

Έμεινε πια μόνη της... η έγνοια και η ανησυχία μου να βρει κι εκείνη ένα σπίτι ήταν τεράστια, τη σκεφτόμουν καθημερινά μόνη της στο σπίτι, μετά από όλα όσα είχε ζήσει εκεί ανήκοντας σε μία οικογένεια, και δεν μπορούσα να ησυχάσω. Εν τέλει ένας φίλος της οικογένειας θέλησε να την υιοθετήσει και στην αρχή όλα πήγαιναν καλά.

Μετά από 3 μήνες περίπου όμως ο νέος της κηδεμόνας λόγω υποχρεώσεων και φόρτου εργασίας δεν μπορούσε να τη φροντίζει σωστά, κι έτσι αρχίσαμε ξανά να αναζητάμε μία οικογένεια γι’ αυτή... Το θαύμα έγινε και πάλι και πολύ γρήγορα βρέθηκε μία πολύ καλή οικογένεια που ήταν έτοιμη να την υποδεχθεί και να την κάνει μέλος της. Όμως μια μέρα του Ιουλίου, λίγο πριν την παραδώσουμε στο νέο της σπίτι, η Meeka χάθηκε!

Αμέσως κινητοποιηθήκαμε για να τη βρούμε, με αναρτήσεις στο facebook, χτενίζοντας την περιοχή όπου χάθηκε αλλά και την περιοχή του παλιού της σπιτιού, μήπως και παρ’ ελπίδα είχε επιστρέψει εκεί, αλλά μάταια…

Η νέα υποψήφια μαμά της μάλιστα συνέχισε για καιρό να την αναζητά, αφού την είχε αγαπήσει ήδη από τις φωτογραφίες που της είχαμε δείξει. Μετά την πάροδο τόσων μηνών είχαμε χάσει πλέον την ελπίδα ότι θα μπορούσε να βρεθεί και απλά ευχόμασταν να είναι κάπου καλά και να μην κινδυνεύει, φοβούμενοι για τα χειρότερα..

Ο αγωγός που βρήκε καταφύγιο η Μeeka

Ώσπου, πριν από ένα μήνα περίπου η Πέγκυ και η Σοφία μας ενημέρωσαν ότι  εντόπισαν ένα σκελετωμένο και φοβισμένο σκυλί που ζούσε μέσα σε έναν αγωγό  έξι μέτρων στην περιοχή του Γαλατά. Επί ένα μήνα περίπου του άφηναν φαγητό και νερό αλλά δεν κατάφερναν να το βγάλουν από εκεί γιατί ήταν τόσο φοβισμένο που δεν εμπιστευόταν κανένα.. Από τη μέρα που ενημερωθήκαμε, καθημερινά πήγαιναν μέλη του συλλόγου μας αλλά η σκυλίτσα δεν πλησίαζε κανέναν.

Προσπαθώντας να πλησιάσουμε τη Meeka….

Τελικά αποφάσισε να εμπιστευτεί τη Ρία, η οποία την έβλεπε καθημερινά την ώρα που πήγαινε στη δουλειά της και κατάφερε να τη βγάλει και τη φιλοξένησε προσωρινά.

Το περιστατικό και η φωτογραφία της αναρτήθηκαν στο fb του Συλλόγου και κοινοποιήθηκαν από αρκετά άτομα, μεταξύ αυτών και από κάποιους που είχαν ασχοληθεί με την ιστορία της, όμως δεν την αναγνώρισαν καθώς από την ταλαιπωρία και την ασιτία έμοιαζε κυριολεκτικά να είναι άλλο σκυλί!

Σε μία από τις κοινοποιήσεις αυτές όμως την είδε ο “μπαμπάς” της από την Αμερική όπου βρίσκεται. Επικοινώνησε με μέλος του Συλλόγου, πιστεύοντας ότι η πιθανότητα να είναι αυτή ήταν πολύ μικρή. Ελέγχθηκαν τα στοιχεία του microchip της (το οποίο σημειώνεται ότι δεν είχε καταχωρηθεί στην πανελλήνια βάση δεδομένων, όπως θα έπρεπε) και το θαύμα έγινε! Ήταν εκείνη!

Δεν μπορεί να εκφραστεί με  λέξεις η χαρά και η συγκίνηση του κηδεμόνα της στην Αμερική, όταν τον ειδοποιήσαμε ότι το σκυλί που σώθηκε από τον αγωγό είναι η Meeka… βρισκόταν στη δουλειά  τη στιγμή που το έμαθε και μας είπε ότι προσπαθεί να μην βάλει τα κλάματα!

Μας δήλωσε δε, ότι θέλει να την πάρει πίσω και ότι νιώθει τόσο άσχημα γι’ αυτά που πέρασε που δεν πρόκειται να την αφήσει ξανά… Εκτός αυτού, εκδήλωσε επιθυμία να την υιοθετήσει άλλη μία κοπέλα από τα Χανιά που ζει μόνιμα στη Νέα Υόρκη και ήταν φίλη της “μαμάς” της!

Η Μeeka στην αγκαλιά της Ρίας που η διαίσθησή της την έπεισε να την εμπιστευτεί….

Τώρα η Meeka βρίσκεται σε ασφαλή χέρια, τη φιλοξενεί η οικογένεια της κοπέλας από τη Ν. Υόρκη μέχρι να δυναμώσει λίγο (αφού από την πείνα μπορούσε κανείς να μετρήσει τα πλευρά της) και κοιμάται σε ζεστό κρεβάτι αγκαλιά με την προσωρινή “μαμά” της. Ο τελικός προορισμός του ταξιδιού της είναι η αγκαλιά του “μπαμπά” της στην Αμερική, όπου ελπίζουμε να βρεθεί πολύ σύντομα!

Είναι λίγο λυπημένη γιατί είναι ιδιαίτερα συναισθηματικό ζώο, αλλά πιστεύουμε ότι θα τα ξεχάσει όλα μόλις αντικρύσει ξανά τον κηδεμόνα της! Η μοίρα και η τύχη αλλά κυρίως η αγάπη, η αφοσίωση της Meeka για τους ανθρώπους που τη μεγάλωσαν και η ακλόνητη θέλησή της να τους ξαναβρεί, είχαν σχεδιάσει γι’ αυτήν μετά από όλα όσα πέρασε, ένα happy ending!».

Διαβάστε επίσης:

Μαθήτρια Δημοτικού εντόπισε κρεμασμένο σκύλο στις Μουρνιές Χανίων και επέμενε να το καταγγείλει στην Αστυνομία!