Άλλο ένα αποστεωμένο κυνηγόσκυλο στη Θεσσαλονίκη...

Το αποστεωμένο κυνηγόσκυλο, που βλέπετε, εντοπίστηκε πριν από δύο μήνες λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη στον δρόμο προς Ζαγκλιβέρι από την Βάσω Χατζημανώλη και την κόρη της Ντόλυ. Έπρεπε να περάσουν πολλές εβδομάδες, ώστε το σκελετωμένο ζώο να αναγκαστεί από την πείνα να έρθει πιο κοντά στους θηλυκούς σωτήρες του οι οποίοι κατάφεραν χρησιμοποιώντας ειδικό φάρμακο να το ζαλίσουν και να το πιάσουν.

Αυτές οι δύο γυναίκες με το Καταφύγιο Ζώων, που συντηρούν με κόπο και δικά τους έξοδα, έχουμε επανειλημμένα πει πως κάνουν σπουδαίο έργο και θα έπρεπε να στήσουν για χάρη τους άγαλμα στο πιο κεντρικό σημείο της συμπρωτεύουσας καθώς έχουν προσφέρει σωτηρία σε εκατοντάδες άρρωστα, χτυπημένα και εγκαταλελειμμένα ζώα.

Η ιστορία της Ταλούλας είναι μια ακόμη ιστορία ενός κυνηγόσκυλου, που κάποιος άθλιος παράτησε στη μέση του πουθενά, επειδή μάλλον το ζώο αρρώστησε ή δεν απέδιδε όσο θα ήθελε, ή γιατί απλά ήθελε να το ξεφορτωθεί για να μη του στοιχίζει. Η Ταλούλα όμως τον περίμενε εκεί για μήνες…  Διαβάστε την ιστορία της για να πάρετε μια γεύση για το πόσο ακριβά πληρώνουν την πίστη και την αφοσίωση τους τα σκυλιά…

Το σκελετωμένο σώμα ήταν κατάλληλο για μάθημα ανατομίας

«Η πρώτη φορά που είδαμε την Ταλούλα ήταν πριν από περίπου 2 μήνες, λίγο μετά την λήξη της κυνηγετικής περιόδου. Το "είδαμε" είναι βέβαια υπερβολή γιατί ποτέ δεν μπορέσαμε να πλησιάσουμε την Ταλούλα αρκετά κοντά ώστε να την δούμε κανονικά, εκτός από την μέρα που την πιάσαμε δυο ολόκληρους μήνες αργότερα. Τόσος ήταν ο φόβος της για το ανθρώπινο είδος και ποιος μπορεί να την κατηγορήσει...

Εκείνη λοιπόν την πρώτη φορά, από πολύ μακριά διακρίναμε ένα σκυλί που πήγαινε πανικόβλητο πάνω κάτω, στο ίδιο σημείο, κοντά σε ένα συρματόπλεγμα που περιέφραζε ένα χωράφι.

Φοβούμενες ότι το ζώο είναι ίσως δεμένο ή εγκλωβισμένο εκεί μέσα, που δεν είχε πουθενά προφύλαξη από τις καιρικές συνθήκες, θελήσαμε να πλησιάσουμε, παρά το εντελώς ακατάλληλο έδαφος, τις λάσπες και τα πυκνά φυτά που υπήρχαν γύρω γύρω.

Μόλις όμως κάναμε μερικά βήματα προς την κατεύθυνση της, η Ταλούλα έγινε καπνός. Άρχισε να τρέχει σαν τον άνεμο, ούτε έβλεπε που πήγαινε κι εξαφανίστηκε στα γύρω υψώματα. Αποκαρδιωμένες για το μέλλον που θα είχε με τα κοπάδια των αγρίων τσομπανόσκυλων που γυρνάνε στην περιοχή, συνεχίσαμε κι ευχηθήκαμε να την ξαναδούμε σύντομα και να είμαστε σε θέση να την βοηθήσουμε την επομένη φορά.

Για 1-2 μέρες δεν φάνηκε, όμως άλλη μια φορά την είδαμε πάλι να τρέχει στο πλάι του δρόμου, πολύ κοντά στο σημείο που είχε εξαφανιστεί.

Είχε μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, που στην αρχή δεν καταλαβαίναμε. Με το που άκουγε το αυτοκίνητο, σταματούσε, σήκωνε το κεφάλι, κοιτούσε ανυπόμονα γύρω κι έδειχνε να θέλει να μας πλησιάσει. Αμέσως μετά όμως, με το που ανοίγαμε την πόρτα του αυτοκινήτου, έστριβε κι άρχιζε πάλι το τρέξιμο χωρίς σταματημό.

Γρήγορα καταλάβαμε το γιατί... Δεν ήμασταν αυτός που περίμενε να έρθει να την πάρει πίσω... Δεν ήμασταν ο άνθρωπος της, δεν ήταν το δικό του αυτοκίνητο αυτό που σταμάτησε, δεν είχαμε την μυρωδιά του που προσπαθούσε να πιάσει σηκώνοντας το κεφάλι... Πως να χωρέσει το αθώο μυαλό της την προδοσία; Πως να πιστέψει ότι την άφησε πίσω αυτός που τόσο αγαπούσε;

Δεν καταλάβαινε λοιπόν, τι θέλαμε από αυτήν, γιατί προσπαθούσαμε να την ξεγελάσουμε και να την πιάσουμε και δεν την αφήναμε στην ησυχία της να περιμένει; Αφού αυτή είχε άλλη υποχρέωση, έπρεπε να περιμένει τον άνθρωπο της, να οπού να ναι θα έρθει, δεν μπορεί, σίγουρα θα ‘ρθει... Γιατί εμείς θέλαμε να την πάρουμε από κει, γιατί;

Αν έφευγε, πως θα την έβρισκε αυτός όταν θα ξαναγυρνούσε από οπού είχε πάει; Όχι - όχι, αυτή έπρεπε να μείνει εκεί, να περιμένει, όπως πρέπει να κάνει κάθε πιστό σκυλί… Εντάξει πεινούσε πολύ και κρύωνε και το πόδι της πονούσε γιατί το χτύπησε στα βράχια αλλά μόλις τον έβλεπε κι ερχόταν, όλα θα τα ξεχνούσε...

Έτσι η πιστή Ταλούλα το έσκαγε κάθε φορά που την βλέπαμε, έτρεχε χωρίς να κοιτάει πίσω της, χωρίς να σταματάει ούτε για να δει το φαγητό που της αφήναμε, από φόβο μην την πάρουμε μακριά, μην την εμποδίσουμε να δείξει πόσο πιστό και καλό σκυλάκι ήταν... Το μόνο που προλαβαίναμε να δούμε ήταν δυο αυτιά και κόκκαλα να τρέχουν...

Η καρδιά μας ράγιζε κάθε φορά γιατί δεν ξέραμε αν θα υπάρχει επόμενη. Μέχρι που ήρθε η μέρα, που δεν είδαμε καθόλου το "φάντασμα", όπως την λέγαμε. Ούτε την επομένη, ούτε την μεθεπομένη φάνηκε πουθενά. Δεκαπέντε ολόκληρες μέρες πέρασαν και η άμοιρη σκυλίτσα ήταν άφαντη. Η λύπη μας μεγάλη, υποθέσαμε ότι είτε δεν άντεξε πια το ισχνό κορμάκι της την ταλαιπωρία, είτε πήγε προς το κοντινό χωριό, που την περίμεναν οι φόλες και οι καραμπίνες...

Όλες αυτές τις μέρες τα μάτια μας σάρωναν από οπού περνούσαμε τον δρόμο, τα χωράφια, τους γκρεμούς, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Κι εκεί που το είχαμε πάρει πια απόφαση ότι δεν θα ξαναδούμε το "φαντάσματα", εμφανίστηκε ξανά την ώρα που ταΐζαμε μιαν άλλη "γνωστή" μας τσομπανόσκυλων, με την οποία έχουμε καθημερινό ραντεβού.

Αυτή την φορά, η πείνα της Ταλούλα, ο μεγαλύτερος της εχθρός μέχρι τότε, έγινε ο καλύτερος της φίλος. Τη έκανε να σταματήσει το τρελό τρέξιμο και να περιμένει, πάντα σε απόσταση ασφαλείας βέβαια, να δει αν είχαμε και για αυτήν λίγο φαγητό... Ήταν πιο αποστεωμένη από κάθε άλλη φορά.. Της βάλαμε λοιπόν φαγητό, χωρίς να προσπαθήσουμε να την πιάσουμε, χωρίς να της μιλήσουμε καν. Απομακρυνθήκαμε και με απίστευτη χαρά, την είδαμε επιτέλους να πλησιάζει και να τρώει.

Την επομένη φορά που συναντηθήκαμε, η Ταλούλα πλησίασε σε απόσταση αναπνοής. Ποιος ξέρει, ίσως το είχε πάρει πια απόφαση ότι ο άνθρωπος της δεν θα ερχόταν κι είπε να δοκιμάσει να δει τι καπνό φουμάρουν αυτές που την κυνηγούσαν τόσο καιρό και της μιλούσαν γλυκά και της έλεγαν "έλα άδω καρδούλα μου" δακρύζοντας...

Μόνο τότε καταφέραμε να δούμε ότι είναι κοριτσάκι αυτός ο σκελετός. Μας άφησε δε να την ακουμπήσουμε φευγαλέα στην μύτη αλλά μέχρι εκεί, με τίποτα δεν στεκόταν. Αφού όμως πια εμπιστευόταν αρκετά ώστε να τρώει παρουσία μας, αποφασίσαμε στην επομένη συνάντηση μας να προσπαθήσουμε να την πιάσουμε γιατί η κατάσταση της έδειχνε να έχει φτάσει στο απροχώρητο, το σώμα της ήταν υλικό για μάθημα ανατομίας...

Έτσι και έγινε. Οπλισμένες με υπνωτικό τζελ, που δρα πιο άμεσα από τα χαπάκια, περιμέναμε την επομένη συνάντηση, η οποία ευτυχώς δεν άργησε. Στριμώξαμε την Ταλούλα σε έναν παράδρομο, ώστε να μην κινδυνεύει από τα αυτοκίνητα όσο θα ήταν υπό την επήρεια του υπνωτικού και με πολλή υπομονή, την προσελκύσαμε πετώντας κομματάκια κονσέρβας όλο και πιο κοντά μας.

Όταν την φτάσαμε εκεί που θέλαμε, απλώς περιμέναμε να δράση το υπνωτικό, να ζαλιστεί και να της περάσουμε το λουρί.

Παρ' όλη την πείνα της, παρόλο το ζάλισμα του Τελ, αντιδρούσε φεύγοντας σε κάθε ελαχίστη κίνηση μας, έτσι παίξαμε το "αγαλματάκια ακούνητα, αγέλαστα" για πολλή ώρα. Όταν άρχισε να τρεκλίζει, την πλησίασε με γρήγορες κινήσεις η Ντόλυ και της πέρασε επιτέλους το λουρί.

Απερίγραπτη ανακούφιση και χαρά, το "φάντασμα" μας δεν θα πεινούσε ξανά, δεν θα κοιμόταν στην βροχή και στο κρύο, δεν θα ήταν ποτέ ξανά μονή της... θα ξεχνούσε πια τον "άνθρωπο" της, που δεν του άξιζε έτσι κι αλλιώς η αγάπη και η πίστη που του έδειξε.

Ήταν καιρός να βρει άλλον άνθρωπο να αγαπήσει, κάποιον που δεν θα την "ξέχναγε" στο βουνό, κάποιον που δεν θα την άφηνε να περιμένει τον γυρισμό του...

Στο αυτοκίνητο η Ταλούλα δέχτηκε με ευχαρίστηση τα χάδια μας, έγινε φίλη με τον Ντάμπυ και τον Τυραμίσου, τους μονίμους συνοδούς μας και όλοι μαζί πήγαμε κατευθείαν στον κτηνίατρο για να δούμε αν η εξωτερική, οικτρή κατάσταση της είχε αντίκτυπο στην υγεία της.

Βάζαμε στοίχημα ότι κάποια αρρώστια θα είχε, άλλωστε είναι ο νούμερο ένα λόγος που εγκαταλείπονται τα κυνηγόσκυλα. Φυσικά δεν πέσαμε έξω... η Ταλούλα έχει ερλιχίωση και διροφιλαρίωση... Θα χρειαστεί ειδική διατροφή για να πάρει τα κιλά που έχει χάσει και βέβαια θεραπείες για τις δυο ασθένειες.

Υ.Γ. Την ιστορία της Ταλούλα την αφιερώνουμε σε εκείνον τον εκπρόσωπο των κυνηγών που σε κάποιο φόρουμ εκνευρίστηκε διότι "οι φιλόζωοι όλο λέτε για κυνηγόσκυλα που εγκαταλειφθήκαν αλλά εγώ στα 10χρονα ταξίδια μου στη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου είδα μόνο ΔΥΟ αδέσποτα κυνηγόσκυλα, όλα τα άλλα ήταν άλλου είδους, αφήστε τις υπερβολές".

Τον ενημερώνουμε ότι βρήκαμε εμείς το ένα και τον προσκαλούμε να ‘ρθει μαζί μας όμως μετά την λήξη της περιόδου, για να βρούμε και… το άλλο ένα και δυο, και τρία, και εκατόν τρία...».

Πως μπορείτε να βοηθήσετε…

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη δράση του καταφυγίου ή αν θέλετε να το στηρίξετε οικονομικά μπορείτε να στείλε email στο: [email protected] ή να επισκεφτείτε τη σελίδα του στο Facebook.

Διαβάστε επίσης:

Εγκατέλειψαν 10 κουτάβια μέσα σε κούτα έξω από εκκλησία στο Καβαλάρι Θεσσαλονίκης

Στο καταφύγιο της Βάσως Χατζημανώλη μεταφέρθηκε ο σκύλος από το Νησί Ημαθίας

Θεσσαλονίκη: Ο εισαγγελέας δεν «είδε» την κακοποίηση του σκυλιού που ζει στην μπαγκαζιέρα

Έγινε μεταμόσχευση δέρματος στο κεφάλι της γάτας που κάποιος έκαψε στα Μάλγαρα (βίντεο)

Αναρρώνει η γάτα που βρέθηκε με σοβαρά εγκαύματα στα Μάλγαρα (βίντεο)

Βρήκαν και τρίτη γάτα καμένη αλλά ζωντανή στα Μάλγαρα! Τι κάνει η ΕΛ.ΑΣ.;

Με σοβαρά εγκαύματα στο κεφάλι και στο σώμα νοσηλεύεται η γάτα που σαδιστής δράστης έκαψε στα Μάλγαρα

Έδεσε και έκαψε ζωντανές δύο γάτες στα Μάλγαρα αλλά επέζησαν

Τη θεσμοθέτηση Εισαγγελέα Ζώων & στη Θεσσαλονίκη προανήγγειλε η αντεισαγγελέας Εφετών Ε. Χρυσόγιαννη

Επανομή Θεσσαλονίκης: Πυροβόλησε 3 & σκότωσε 2 σκυλιά γειτόνων του ενώ πέταξε τα πτώματα στα σκουπίδια για να τα εξαφανίσει

Επανομή: Κτηνίατρος δεν ήθελε να χορηγήσει γνωμάτευση που αποδεικνύει το έγκλημα

Σε κρίσιμη κατάσταση ο σκύλος που χτυπήθηκε από άνδρα μάλλον με τσεκούρι στην είσοδο του Αριστοτέλειου Παν. Θεσσαλονίκης

Δίνουν αμοιβή σε όποιον αποκαλύψει ποιος εκτέλεσε τον σκύλο τους στην Κυδωνιά Λαγκαδά Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη: Ζητούν βοήθεια για τις 40 γάτες που βρέθηκαν μέσα σε διαμέρισμα

Θεσσαλονίκη: Συνέλαβαν τον άνδρα που με αυτοσχέδιες παγίδες αιχμαλώτιζε και εξαφάνιζε αδέσποτες γάτες (βίντεο)

Παγιδεύει γάτες με συρμάτινες θηλιές στη Θεσσαλονίκη

Θεσσαλονίκη: Έσπασε στο ξύλο και σκότωσε τον μόλις 3 μηνών σκύλο του αλλά συνελήφθη (βίντεο)

Θεσσαλονίκη: Έσωσαν τον σκύλο που περιφερόταν εξαθλιωμένος από την ασιτία και την ασθένεια

Θεσσαλονίκη: Χτύπησε τον σκύλο με την εφημερίδα για να τον διώξει από την στάση

Τούμπα Θεσσαλονίκης: Βρήκε 4 γατάκια πεταμένα ζωντανά μέσα στον κάδο της ανακύκλωσης

Με σπασμένες επιγονατίδες τα 3 σκυλιά που εγκαταλείφθηκαν στο Κάτω Σχολάρι Θεσσαλονίκης

Σκότωσε ξυλοκοπώντας τον σκύλο που μόλις είχε υιοθετήσει στη Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης

Στο Εφετείο η υπόθεση θανάτωσης του κουταβιού στη Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης