Ανεξέλεγκτες γεννήσεις ή στείρωση;

Της Βίκυς Χατζηιωαννίδου*        

Η εικόνα ενός αδέσποτου και συχνά ταλαιπωρημένου ζώου που περιφέρεται στους δρόμους, προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα στους περαστικούς ανάλογα με το αν είναι φιλόζωοι ή όχι. Αυτά είναι αδιαφορία, εκνευρισμός, φόβος, συμπάθεια, οίκτος κι άλλα πολλά, ανάλογα με τον χαρακτήρα και τα βιώματα του κάθε ανθρώπου.

Το αδέσποτο όμως που τριγυρίζει στους δρόμους προήλθε από εμάς, γιατί, αφού το χαρήκαμε πρώτα όσο ήταν μικρό, στη συνέχεια το εγκαταλείψαμε είτε επειδή το βαρεθήκαμε, είτε επειδή δεν είχαμε πλέον χρήματα ή χρόνο να το φροντίσουμε, είτε επειδή είχε μεγαλώσει περισσότερο απ' όσο περιμέναμε.

Ο πληθυσμός των ζώων όμως αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο (ένας σκύλος γεννάει από 5-15 κουτάβια δύο φορές το χρόνο ανάλογα με την ηλικία και το μέγεθος, ενώ η γάτα αντίστοιχα 3-6 μικρά).

Το θηλυκό αδέσποτο θα γεννήσει φυσικά στο δρόμο κι όσα από τα μικρά καταφέρουν να ζήσουν, σε σύντομο χρονικό διάστημα θα προστεθούν στη λίστα με τα υπόλοιπα αδέσποτα, ενώ εκείνα που γεννιούνται σε κάποιο σπίτι, δεν βρίσκουν πάντα μια οικογένεια να τα υιοθετήσει.

Έτσι εγκαταλείπονται στο δρόμο συνήθως μακριά από τον οικείο χώρο για να μην μπορέσουν να βρουν το δρόμο του γυρισμού και σύντομα προστίθενται κι αυτά στη λίστα με τα υπόλοιπα ζώα.

Υπάρχουν και οι άλλοι - οι πιο ευαίσθητοι ιδιοκτήτες - που νοιώθοντας ενοχές  για την πράξη τους αφήνουν τα μικρά σε χώρους άλλων φιλόζωων για να τα σώσουν, φορτώνοντάς  όμως εκείνους με περισσότερες ευθύνες. Έτσι το πρόβλημα δείχνει να μην έχει τέλος για όλους εμάς με τα ανάμεικτα συναισθήματα, φιλόζωους ή όχι και πολύ περισσότερο γι’ αυτά.   Στους δρόμους τα ζώα δεν καταφέρνουν να ζήσουν πολλά χρόνια γιατί έχουν να αντιμετωπίσουν δεκάδες προβλήματα, όπως την ασιτία, την κακομεταχείριση, τις φόλες, τις αρρώστιες, τις ρόδες των αυτοκινήτων και τόσα άλλα.

Πόσο καλύτερη όμως θα ήταν η κατάσταση αν οι γεννήσεις των δεσποζόμενων αλλά και των αδέσποτων ζώων ήταν ελεγχόμενες, ώστε αυτά που ήδη υπάρχουν στους δρόμους να βρίσκουν ευκολότερα μια οικογένεια και να μην προστίθενται συνεχώς νέα;

Στη συνέχεια παρατίθεται αυτούσιο μέρος από το κείμενο για το θέμα της στείρωσης των ζώων, το οποίο εξέδωσε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ (Ε.Κ.Ε.).

Η Ε.Κ.Ε. επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Συχνά, όσοι αρνούνται την ωοθηκυστερεκτομή ή την ορχεκτομή στα κατοικίδια ζώα τους αναφέρουν ότι η “στείρωση είναι αντίθετη στη φύση”, “είναι πράξη σκληρότητας”, “δεν είναι θεάρεστη πράξη” ή ότι “δεν θα ήθελαν να το έκαναν σε αυτούς” ή ακόμη ότι “βρήκαν ήδη σπίτια για τα κουτάβια”.

Άλλοι ιδιοκτήτες ζώων επικαλούνται ανθρωποκεντρικά κριτήρια, όπως το υποτιθέμενο “ερωτικό στοιχείο”, ως δικαιολογία για να μην πραγματοποιηθεί ωοθηκυστερεκτομή ή ορχεκτομή στα ζώα τους. Όμως, τα ζώα δεν “ερωτεύονται”. Γι’ αυτά η αναπαραγωγή είναι απολύτως ορμονικό θέμα. Έτσι, η προσέγγιση του ζητήματος με ανθρωποκεντρικά κριτήρια είναι λανθασμένη.

Πολλοί ιδιοκτήτες δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι οι ανεξέλεγκτες γεννήσεις κουταβιών ή γατιών από κατοικίδια ζώα αποτελούν τη βασική αιτία της δημιουργίας αδέσποτων ζώων».

Το συμπέρασμα λοιπόν όλων όσων αναφέρονται στην ανακοίνωση, είναι ότι με την επέμβαση δεν επηρεάζεται η υγεία του ζώου, ενώ τα οφέλη είναι πολλαπλά. Αποφεύγεται μια ανεπιθύμητη κύηση, βελτιώνεται αλλά και παρατείνεται η ζωή του κατοικίδιου, αποφεύγεται η εκδήλωση πυομήτρας, μειώνονται οι πιθανότητες προσβολής του από ορισμένες μορφές καρκίνου.

Επίσης μειώνονται οι τάσεις φυγής του ζώου και αποφεύγονται πιθανές συνέπειες (π.χ. ατύχημα, τραυματισμός, θάνατος), ενώ παράλληλα βελτιώνεται και η συμπεριφορά του ζώου. Ακόμη ελαττώνεται η επιθετικότητά του, εκπαιδεύεται ευκολότερα, ενώ μειώνεται η συνήθεια του «μαρκαρίσματος» της περιοχής με ούρα.

Ενδεχόμενα προβλήματα από την επέμβαση είναι, επιπλοκή κατά την διάρκειά της, αλλά είναι περίπτωση σπάνια και αντιμετωπίσιμη, τάση για παχυσαρκία η οποία αντιμετωπίζεται εύκολα με σωστή διατροφή και άσκηση και επίσης τάση για μερική ακράτεια ούρων σε μικρό ποσοστό θηλυκών.

Συμπεραίνουμε λοιπόν από τα παραπάνω ότι η στείρωση των ζώων δεν είναι η ΛΑΘΟΣ αλλά η ΣΩΣΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ. Έτσι, την επόμενη φορά που θα συναντήσουμε ένα αδέσποτο ζώο να περιφέρεται σαν χαμένο σε κάποιο πάρκο, δρόμο ή πλατεία, ας περιορίσουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα. Δεν ευθύνεται για την κατάστασή του, μας έχει ανάγκη  κι ας σκεφτούμε ότι ΑΥΤΟ ΤΟ ΖΩΟ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ!

*Η Βίκυ Χατζηιωαννίδου είναι φιλόζωη και δραστηριοποιείται για την προστασία των ζώων στην πόλη της Ξάνθης το κείμενο της αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ» στις 30 Ιουλίου 2013 και εμείς το αναδημοσιεύουμε μετά δική της άδεια.

Διαβάστε επίσης:

Η βασική αιτία αύξησης των αδέσποτων ζώων η μη στείρωση τους