Ζητάει βοήθεια για τις φυσικοθεραπείες του Πάρη, του παράλυτου σκύλου που βρήκε στη Θεσσαλονίκη (βίντεο)

«Τον Πάρη τον βρήκα τον Αύγουστο του 2011, μεσημέρι, στη μέση του δρόμου, στην ανατολική Θεσσαλονίκη. Πλησίασα και κατάλαβα ότι είναι χτυπημένος από αυτοκίνητο. Πονούσε πολύ και ήταν σοκαρισμένος. Τον πήγα αμέσως σε κλινική ώστε να δούμε τί ακριβώς συμβαίνει. Μετά από μερικές ακτινογραφίες, το πόρισμα ήταν ότι υπάρχει σπάσιμο μεταξύ λεκάνης - λαγώνιο.

Ο Πάρης δεν κουνούσε ούτε ένιωθε τα 2 πίσω ποδαράκια του. Ο γιατρός πίεζε ανάμεσα στα πατουσάκια του, όπου υπάρχουν νεύρα και δεν αντιδρούσε. Η πρώτη διάγνωση έλεγε ότι πιθανόν να μη ξαναπερπατήσει, εφόσον δεν ανταποκρίνονται τα αντανακλαστικά του νεύρα. Μου πρότειναν ευθανασία!

Δεν μπόρεσα όμως να το δεχτώ τόσο εύκολα, ήλπιζα ότι ίσως κάτι αλλάξει. Σαφέστατα δεν είχα καμία εμπειρία ως εκείνη τη στιγμή με σκυλί σε τόσο σοβαρή κατάσταση. Είχα αντιμετωπίσει πιο εύκολα περιστατικά ή είχα καταφέρει πολλές υιοθεσίες για διάφορα αδέσποτα τα τελευταία χρόνια.

Κάτι τέτοιο όμως δεν είχα αντιμετωπίσει ξανά. Δεν είχα καν το χώρο για να το κρατήσω, αν σκεφτεί κανείς, ότι έχω μόνιμα ήδη 3 σκυλάκια, 2 γάτες και 1 εβδομάδα πριν βρω τον Πάρη, βρήκα και περιμάζεψα ένα γέρικο ημίαιμο λαμπραντοράκι, το οποίο νόμιζα, ότι ήταν πεθαμένο, όταν κατέβηκα από το αυτοκίνητο, να το βάλω στην άκρη του δρόμου και κατάλαβα, ότι είναι ζωντανό και δε μπορεί να κουνηθεί λόγω ασιτίας και αδυναμίας, κάτω από τον ντάλα ήλιο, χωρίς νερό και γεράκος...

Περιττό να σας πω ότι το μάζεψα, το τάιζα και το πότιζα... και το σκυλί σηκώθηκε από το έδαφος 4 μέρες μετά και στάθηκε στα πόδια του… τώρα πια είναι ένα γλυκύτατος παππούλης, που αράζει, και κοιμάται τις περισσότερες ώρες της ημέρας ήσυχος και δυνατός και ναι… τον έχω μέχρι και σήμερα.

Στο σπίτι δεν υπάρχει χώρος για τόσα ζώα, δεν έχω αυλή, ούτε μπορώ να τα φροντίσω μόνη μου. Και κατά καιρούς όλο και κάποιο κουτάβι προκύπτει όλο και κάποιο ζώο έρχεται και φεύγει.

Αλλά πώς να τα αφήσω στην τύχη τους και να κάνω αυτά που κοροϊδεύω; Μερικές μέρες μετά την ημέρα, που τον βρήκα και αφού κάθε μέρα πήγαινα και ζουλούσα με όλη μου τη δύναμη τα πατουσάκια του μήπως και δω κάποια αντίδραση, ξαφνικά αντιδράει! Ναι! Αντέδρασε!

Και μερικούς μήνες μετά ο Πάρης σηκώθηκε όρθιος και έκανε και μερικά βήματα. Αλλά δε μπορεί να ισορροπήσει τη λεκάνη του και ξαναπέφτει. Χρειάζεται φυσιοθεραπεία; Χρειάζεται την βοήθεια από ειδικό; Μακάρι να ήξερα τι ακριβώς χρειάζεται... Ότι κι αν είναι γνωρίζω πλέον, ότι δε μπορώ να του το δώσω.

Από τότε πέρασαν 9 μήνες, προσπάθησα πολύ για τον Πάρη και ξέρω, ότι μπορεί να γίνει καλά. Δε χρειάζεται χειρουργείο μου είχαν πει οι γιατροί, λεφτά για χειρουργείο δεν είχα, οπότε στάθηκα τυχερή.

Το κορμάκι του από τη μέση και κάτω έχει ατροφήσει, από τη μέση και επάνω είναι σούπερ δυνατό, αφού σέρνεται και εξυπηρετείται με τα μπροστινά πόδια. Τρέχει σα σίφουνας, ακόμα και έτσι, αλλά γδέρνει τα ποδαράκια που σέρνει.

Δεν υπάρχει χώρος να μετακινείται. Επειδή δεν έχω αυλή, τον έχω σε ένα χώρο με καγκελάκια και τον βγάζω για λίγο κάθε μέρα να κινηθεί. Όποτε καταφέρνω τον βγάζω πιό πολλές φορές.

Καταλαβαίνει κανείς πόσο τραγικό είναι αυτό για ένα σκυλάκι που έχει περάσει όλα αυτά, να βλέπει τη ζωή μέσα από κάγκελα. Αν τον αφήσεις ελεύθερο τρέχει στο δρόμο, σα να θέλει να δραπετεύσει…

Φυσικά και δε γίνεται ούτε έτσι, θα τον ξαναχτυπήσει αυτοκίνητο! Σκέφτηκα να του φτιάξω ένα καροτσάκι (δεν έχω χρήματα για αγορά, ούτε των 50 ευρώ), έψαξα και έφτιαξα ένα, αλλά δε λειτούργησε όπως έπρεπε.

Και φυσικά ήταν άχρηστο αφού δεν υπήρχε χώρος για να το κυλήσει, ούτε ομαλό έδαφος εκεί στο δρόμο που μένω. Ζήτησα καροτσάκι δανεικό από άλλους φιλόζωους αλλά δεν βρέθηκε κάτι ως τώρα.

Όλα είναι εναντίον του Παρούλη. Δεν έχει καμία ποιότητα ζωής μαζί μου και με τόσα σκυλιά που έχω δεν έχει κανένα τους ούτε καν ποιότητα τροφής.

Το παλεύω 9 μήνες τώρα και για τον Πάρη και για το γεράκο, έφτασα στο σημείο όμως να ζητάω τη βοήθειά σας γιατί είμαι μερικά βήματα πριν βγάλω τα σκυλιά μου στο δρόμο. Μερικά από αυτά έχω τρόπο να τα βολέψω.

Κάποια θα συνεχίσω να τα έχω. Αλλά ο Πάρης χρειάζεται ένα σπίτι και όχι μία φυλακή. Χρειάζεται μία αυλή για να σέρνεται όπως πλέον του αρέσει και ίσως ένα αναπηρικό καροτσάκι. Μη ξεχνάτε, ότι έχει όλες τις προοπτικές για να θεραπευτεί. Δεν είναι μη αναστρέψιμη η κατάστασή του.

Απλά χρειάζεται σπρώξιμο! Μόνο του στο περιβάλλον δε θα τα καταφέρει. Όσο περνάει ο καιρός, φοβάμαι πως τον κρατάω πίσω... και μην τυχόν η κατάστασή του γίνει τελικά μη αναστρέψιμη, εφόσον τον κρατάω σε αδράνεια.

Είναι φυλακισμένος και κάθε φορά που τον κοιτάω βλέπω στα μάτια του τη λύπη! Υπάρχει η περίπτωση να μπορέσει να φύγει στο εξωτερικό; Ο Πάρης είναι στειρωμένος, εμβολιασμένος, με τσιπάκι.

Ζητάω τη βοήθειά σας να βρεθεί μία λύση για τον Πάρη... Υπάρχει κάποιος που να μπορέσει να με βοηθήσει άμεσα; Ο χρόνος για να βρεθεί η λύση λιγοστεύει! Ζητάω να βρεθεί μία οικογένεια να τον αγκαλιάσει ή να βρεθεί φιλοξενία. Μόνο αυτό!

Γνωρίζω πολύ καλά, ότι όλοι σχεδόν οι φιλόζωοι φιλοξενούν στα σπίτια τους πολλά ζώα, έχουν πολλά έξοδα και αφήνουν πολλοί τις ζωές τους "πίσω", προκειμένου να προσφέρουν στα ζώα... Λυπάμαι που ζητάω τη βοήθειά σας, είναι η τρίτη φορά που ζητάω βοήθεια (ποτέ όμως οικονομική) όλα αυτά τα χρόνια με κάποιο περιστατικό μου.

Τις προηγούμενες φορές ευχαριστώ τους ανθρώπους που με βοήθησαν, όπως πολλές φορές έτυχε να βοηθήσω κι εγώ με όσα μέσα διέθετα την εκάστοτε φορά κάποιον φιλόζωο. Βασίζομαι στους δεσμούς που έχουμε σα φιλόζωοι μεταξύ μας ακόμα κι αν δε γνωριζόμαστε! Δε θέλω να μπω σε λεπτομέρειες για τα θέματα που με κάνανε να ζητήσω τη βοήθειά σας.

Λίγο πολύ όλοι αντιμετωπίζουμε κοινές καταστάσεις πλέον με την κρίση. Άρα μπορείτε όλοι να φανταστείτε τους λόγους (οικονομικοί… που κατέληξαν προσωπικοί... με γείτονες που μου φέρνουν την Αστυνομία, όταν γαυγίζουν τα σκυλιά μου, με φόλες που πριν 10 μέρες πέσανε στη Σουρωτή και "έφυγαν" τρία σκυλάκια...).

Ο γεράκος μου, που πάει και τρώει ό,τι βρει ίσως είναι ο επόμενος... Δε ξέρω πώς να χειριστώ πλέον τις καταστάσεις, συγνώμη, που ζητάω για άλλη μία φορά βοήθεια! Ειλικρινά συγνώμη γιατί ξέρω ότι όλοι οι φιλόζωοι περνάνε τα ίδια! Συγνώμη!

Οι φωτογραφίες του Πάρη (οι δύο, που κάθεται στην πάνα επάνω, είναι από την πρώτη μέρα, που τον βρήκα). Το βιντεάκι είναι μερικούς μήνες μετά, που προσπαθεί, όπως θα δείτε να σηκώσει τη λεκάνη του αλλά είναι νωρίς ακόμα και πέφτει. Και έπειτα θα δείτε φωτογραφίες που απολαμβάνει τον ήλιο!»

Όποιος μπορεί και θέλει να βοηθήσει την Κική προσφέροντας στο ζώο την κατάλληλη θεραπεία, ή την προώθηση του στο εξωτερικό αφού εκεί υπάρχουν κατάλληλες υποδομές ας καλέσει στο τηλέφωνο: 6942712166.

Διαβάστε επίσης:

Προσπαθούν να στείλουν τον Πάρη, τον παράλυτο σκύλο, στον Καναδά για να θεραπευτεί (βίντεο)

Ο ανάπηρος Πάρης ένα χρόνο μετά το τροχαίο στην Αλεξανδρούπολη ζει ακόμα σε κλουβί!