Της Ελένης Ηλιοπούλου
Ο Σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα» με ανακοίνωση του έκανε γνωστή την ποινή «χάδι» κυριολεκτικά σε βάρος του άνδρα που στις 17 Αυγούστου 2017 οδηγώντας με μεγάλη ταχύτητα το όχημα του και ενώ δεν είχε δίπλωμα οδήγησης σκότωσε τον 19χρονο Γιάννη, την 20χρονη Στέλλα και τον σκύλο του που απλώς περπατούσαν έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης στα Χανιά στην οδό Ελ. Βενιζέλου. Η ποινή φυλάκισης με αναστολή που επιβλήθηκε στον G.C. (που είναι συνομήλικος των θυμάτων του) είναι 6 ετών και 9 μηνών, εξαγοράσιμη προς 5 ευρώ την ημέρα (δηλαδή συνολικά 25.000 ευρώ) και το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Χανίων στον δράστη στέρησε μόνο το να μπορεί να οδηγεί μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση σε δεύτερο βαθμό.
Ο νεαρός φονιάς του ζευγαριού και του σκύλου, αν δεν πληρώσει το ποσό της ποινής απλά θα έχει μια εκκρεμότητα στη Δ.Ο.Υ. και απ’ ότι καταλαβαίνουμε οι δικαστές μάλλον δεν ενοχλήθηκαν και τόσο από τον φόνο των νέων ανθρώπων, ούτε τους ενόχλησε ο φόνος του σκύλου, που επίσης χτυπήθηκε θανάσιμα από το όχημα καθώς οδηγός έτρεχε ξεπερνώντας κατά πολύ το όριο ταχύτητας, καθώς είχε φτάσει τα 125 χιλιόμετρα την ώρα με όριο εκεί τα 40.
Ο οδηγός του οχήματος τη στιγμή που χτύπησε τα θύματα του, εκτόξευσε τον Γιάννη σε απόσταση 71 μέτρων, παρέσυρε τη Στέλλα 107 μέτρα πάνω στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου, και επιτάχυνε μετά τη σύγκρουση για να διαφύγει φτάνοντας στα 170 χιλιόμετρα την ώρα. Τελικά το όχημα ακινητοποιήθηκε όταν προσέκρουσε σε σταθμευμένη μοτοσικλέτα την οποία εκτίναξε δεκάδες μέτρα μακριά.
Το δικαστήριο, όπως επισημαίνεται στην ανακοίνωση, μετά από πρόταση της εισαγγελέως απέρριψε το αίτημα αναβάθμισης της κατηγορίας εμμένοντας στο χαρακτηρισμό της αμέλειας επειδή ο κατηγορούμενος, που στην απολογία του δήλωσε πως την τελευταία φορά που κοίταξε το κοντέρ έτρεχε με 90 έως 100 χλμ/ώρα και πως δεν είχε ορατότητα, είπε στους δικαστές πως πίστευε ότι μπορούσε να οδηγεί μ' αυτήν την ταχύτητα χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα! Η δήλωση αυτή θεωρήθηκε ως το αποφασιστικό σημείο καθορισμού της πράξης του ως αμέλειας, ο ορισμός της αμέλειας όπως ειπώθηκε. Διότι κατά το δικαστήριο είσαι ό,τι πιστεύεις, όχι ό,τι κάνεις.
«Η απόφαση αυτή στέλνει ένα σαφές μήνυμα στους χιλιάδες παραβατικούς των ελληνικών δρόμων: πως τα σήματα της Τροχαίας (ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την ταχύτητα - πρώτη αιτία θανάτου στους ελληνικούς δρόμους) και οι νόμοι δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Σημασία έχει τι πιστεύεις εσύ. Ο πυροβολημένος πιλότος της ελληνικής ασφάλτου, το θρασύδειλο ανθρωπάκι που εγκαταλείπει τα θύματα, ο κάθε φονιάς της ασφάλτου θεμελιώνει Δίκαιο με μια ομολογία Πίστης στις οδηγικές του ικανότητες.».
Και όμως… από αμέλεια πήγαν τελικά κι ο Γιάννης με τη Στέλλα
«4 χρόνια, 7 μήνες και 13 μέρες μετά το θανάσιμο τραυματισμό του Γιάννη Στρογγυλού, της Στέλλας Μούσχου και του σκύλου τους έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης στις 17 Αυγούστου του 2017 εκδικάστηκε επιτέλους (μετά από αλλεπάλληλες αναβολές) πρωτόδικα η υπόθεση στο τριμελές Πλημμελειοδικείο Χανίων.
Για το πολύνεκρο συμβάν το δικαστήριο επέβαλε στο δράστη κατά συγχώνευση ποινή 6 ετών και 9 μηνών, εξαγοράσιμη προς 5 ευρώ την ημέρα και αποφάσισε να του παράσχει αναστολή μέχρι την επανεκδίκαση της υπόθεσης στο Εφετείο. Στο δράστη απαγορεύτηκε η οδήγηση μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Αν ο κατηγορούμενος αποφασίσει να εξαγοράσει την ποινή του θα πρέπει να πληρώσει ένα ποσόν περί τα 25.000 ευρώ, η μη καταβολή του οποίου σύμφωνα με την τελευταία τροποποίηση (2021) του Ποινικού Κώδικα δεν οδηγεί σε έκτιση ποινής αλλά σε μεταβίβαση του χρέους στην Εφορία…
Στον κατηγορούμενο είχαν αποδοθεί οι κατηγορίες: Ανθρωποκτονίας κατά συρροή από Αμέλεια, Διατάραξη των Συγκοινωνιών από Αμέλεια, Οδήγηση χωρίς άδεια οδήγησης.
To σκίτσο του Γιώργου Αρτσιδάκη για το νεαρό ζευγάρι και τον σκύλο, τον Ραμόν.
Η πολιτική αγωγή ζήτησε από το Δικαστήριο την αναβάθμιση της κατηγορίας Διατάραξης συγκοινωνιών από πλημμέλημα σε κακούργημα και την αντικατάσταση της «αμέλειας» από τον «ενδεχόμενο δόλο» καθώς από την πραγματογνωμοσύνη που διέταξε η Τροχαία και περιλαμβάνεται στην δικογραφία, διαπιστώθηκε ότι ο δράστης οδηγούσε με ταχύτητα 127km/h σε δρόμο με όριο ταχύτητας τα 40km/h κατά τη στιγμή που χτύπησε τα θύματα του, εκτόξευσε το Γιάννη 71 μέτρα, παρέσυρε τη Στέλλα 107 μέτρα πάνω στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου, επιτάχυνε μετά τη σύγκρουση φτάνοντας στα 170 km/h και ακινητοποιήθηκε τελικά όταν προσέκρουσε σε σταθμευμένη μοτοσικλέτα την οποία εκτίναξε δεκάδες μέτρα μακριά.
Το δικαστήριο μετά από πρόταση της εισαγγελέως απέρριψε το αίτημα αναβάθμισης της κατηγορίας εμμένοντας στο χαρακτηρισμό της Αμέλειας επειδή ο κατηγορούμενος, που στην απολογία του δήλωσε ο ίδιος πως την τελευταία φορά που κοίταξε το κοντέρ έτρεχε με 90 εως 100 km/h και πως δεν είχε ορατότητα δήλωσε επίσης πως πίστευε πως μπορούσε να οδηγεί μ αυτήν την ταχύτητα χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα. Η δήλωση αυτή θεωρήθηκε ως το αποφασιστικό σημείο καθορισμού της πράξης του ως Αμέλειας (ο ορισμός της Αμέλειας όπως ελέχθη).
Διότι κατά το Δικαστήριο είσαι ότι πιστεύεις, όχι ότι κάνεις.
Η απόφαση αυτή στέλνει ένα σαφές μήνυμα στους χιλιάδες παραβατικούς των ελληνικών δρόμων: πως τα σήματα της Τροχαίας (ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την Ταχύτητα - πρώτη θανάτου στους ελληνικούς δρόμους) και οι νόμοι δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Σημασία έχει τι πιστεύεις εσύ. Ο πυροβολημένος πιλότος της ελληνικής ασφάλτου, το θρασύδειλο ανθρωπάκι που εγκαταλείπει τα θύματα, ο κάθε φονιάς της ασφάλτου θεμελιώνει Δίκαιο με μια ομολογία Πίστης στις οδηγικές του ικανότητες.
Μέχρις ότου λοιπόν εμφανιστεί κάποιος θύτης που θα δηλώσει στο δικαστήριο πως «ΔΕΝ πίστευε πως ήταν ικανός να οδηγήσει» και όμως οδήγησε όλες οι υποθέσεις θα εξακολουθούν να εκδικάζονται ως πλημμελήματα συνέπειες Αμέλειας.
Για την ιστορία να σημειώσουμε πως το Δικαστήριο: αναγνώρισε πως ο «αμελής δράστης» είχε την αποκλειστική ευθύνη για τους φόνους, υιοθέτησε πλήρως την πραγματογνωμοσύνη που συντάχθηκε με εντολή της Τροχαίας, δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στον «αμελή δράστη», για τον οποίο απεφάνθη πως δεν είχε άδεια οδήγησης, προφανώς λόγω αμελείας, αλλά έπαψε τη δίωξη γι αυτό γιατί στο μεταξύ είχε παραγραφεί από τις αλλεπάλληλες αναβολές. Όλα αυτά μαζί για να φτάσουμε στην εξαγορά της ποινής προς 12.500 ευρώ ανά θύμα…
Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα επαναλαμβάνει την έκκληση προς όλους του χρήστες του οδικού δικτύου: Προσοχή, ο φόνος στην άσφαλτο δεν τιμωρείται!
Κυκλοφορείτε στο δρόμο με δικιά σας ευθύνη!!!
Η Στέλλα, ο Γιάννης και το σκυλάκι τους θάναι πάντα εδώ να μας το θυμίζουν.».
19 ετών. Πεζός.
«17/8/2017, Κουνουπιδιανά Χανίων.
Μαζί με την Στέλλα Μούσχου και τον σκύλο τους έχασαν την ζωή τους από οδηγό ΙΧ που οδηγούσε με εξωφρενική ταχύτητα χωρίς αναγνωρισμένη στην Ελλάδα άδεια οδήγησης.
Αφιερωμένο στο Γιάννη μας από την οικογένειά του!
… 17 Αυγούστου 2017 ,η μέρα που σταμάτησε ο χρόνος για εσένα, για εμένα, για εμάς…
Σηκώθηκα πολύ πρωί να σε καλοδεχτώ αγάπη μου, από τις μικρές διακοπές σου στα Χανιά με τη Στέλλα σου. Θα επέστρεφες με το πλοίο της γραμμής και ήθελα, να τα έχω όλα έτοιμα. Ξύπνησα ευδιάθετη και σου έστειλα το τελευταίο μας μήνυμα ¨αγάπη μου όλα καλά?¨ δεν απάντησες και ένας κόμπος στο στομάχι μου κάθισε όπως κάθε φορά που για λίγο… δεν έπαιρνα απάντησή σου… Προσπάθησα να διώξω μακριά τις εφιαλτικές σκέψεις που σκοτείνιασαν το μυαλό μου όταν είδα κλήση στο κινητό μου! Με διαπέρασε ρίγος πριν ακόμα το σηκώσω και κατάλαβα ότι αυτή τη φορά προμήνυε κάτι κακό! Όπως και ήταν!
Πάγωσαν και μαύρισαν όλα! Η ζωή σου, η ζωή μου, η ζωή μας… ούρλιαξα αποκαλώντας το όνομά σου, σα να ήθελα να σε προλάβω, να σταματήσω το τελευταίο σου ταξίδι… προς τον ουρανό… σα να νόμιζα ότι η φωνή μου θα σε φέρει πίσω… σα να ήθελα να σου πω στάσου για λίγο … δεν πρόλαβα, να σε αποχαιρετήσω παιδί μου! ζωή μου ολόκληρη…
Έσφιγγα με δύναμη το κεφάλι μου για να σταματήσω να ακούω στο μυαλό μου:
Η Στέλλα και ο Γιάννης παρασύρθηκαν από διερχόμενο αμάξι το οποίο έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα χάνοντας τον έλεγχο ένας μεθυσμένος-κοιμισμένος οδηγός , όπου ξέφυγε από το οδόστρωμα και έπεσε πάνω τους.
Πάνω σας! και διέλυσε τα κορμιά σας .. τα όνειρά σας, τα νιάτα σας , την ομορφιά σας, τη δίψα σας για ζωή, την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον, την ευαίσθητη ψυχή σας για τούτο εδώ τον κόσμο. Τον κόσμο, που σας στέρησε την ίδια τη ζωή! Που δεν προλάβατε να την γνωρίσετε…
Δεν είχες κλείσει τα 19 σου χρόνια και η Στέλλα τα 20 …Πόσο λάτρευε ο ένας τον άλλον!… Πόσο ταιριάζατε!...όλο γελούσατε... και εκείνη την ημέρα σίγουρα γελούσατε ξέγνοιαστοι, όπως πάντα... ακόμη αντηχεί στα αυτιά μου το γέλιο σας και τα πειράγματά σας. Σίγουρα γελούσατε… το είδα στη μορφή σου, ήταν γλυκιά και όμορφη όπως πάντα, παρόλη την ταλαιπωρία της συντριβής σου. Κανείς δεν μπορεί να μου πάρει την μορφή σου, κανείς δεν μπορεί να μας πάρει τις στιγμές μας! Είναι ανεξίτηλες παντού, στο σπίτι μας, στο μυαλό μας, στην καρδιά μας, στην ψυχή μας, Ψυχή μου!...
Και ναι! Νιώθω ευλογημένη που σε γέννησα! που σε έζησα! που λαχτάρησα για σένα! που γέλασα με σένα! που ένιωθα απέραντη ευτυχία όταν σας έβλεπα αγκαλιασμένα και χαμογελαστά με τα αδέλφια σου μετά από τα εξουθενωτικά σας παιχνίδια! Που ανακάλυψα τον αγαπημένο μου ήχο , το γέλιο σου!, που έμαθα από εσένα το πιο σημαντικό στη ζωή ΤΗΝ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗ ΑΓΑΠΗ!, που εσύ μου δίδαξες μέσα από τις πράξεις σου, αγάπη μου, Γιαννούκο μου! όταν πρόσφερες στα αδέρφια σου, στους συμμαθητές σου , στους φίλους σου για να τους δεις ευτυχισμένους, όταν μου έφερνες σπίτι ότι απροστάτευτο ζωάκι έβρισκες και ήξερες … ήξερες ότι δεν θα αντιστεκόμουν ποτέ στην ευγενική ψυχή σου.
Χωρίστηκαν οι δρόμοι μας για λίγο που το λίγο έγινε πολύ και το πολύ έγινε λίγο.. και δεν αντέχεται η απουσία σου , δεν αντέχεται η συνέχεια της ζωής χωρίς να ζήσω την αποφοίτησή σου από το Πανεπιστήμιο σου, τη θητεία σου ως στρατιώτης , την αγωνία σου για την πρώτη σου επαγγελματική επιτυχία, τη λαχτάρα σου να δεθείς με τα δεσμά του γάμου με την Στέλλα σου, την ανείπωτη χαρά σου στο άκουσμα της λέξης μπαμπά…
Όλα αυτά αποφάσισε έτσι… να μας τα στερήσει ένας συνομήλικός σας χωρίς ¨μπράτσα¨ επειδή ήθελε να πιει, επειδή ήθελε να τρέξει, επειδή για εκείνον η ζωή του άλλου δεν έχει καμία αξία, επειδή νιώθει ότι έχει απόλυτη εξουσία πίσω από ένα τιμόνι για να παραφρονεί δείχνοντας το αξιολύπητο πρόσωπό του.
Επειδή αυτό το Κράτος αδιαφορεί για τον ακήρυχτο πόλεμο της αιματοβαμμένης ασφάλτου και δεν σέβεται τα όνειρά σας. Να ζήσετε! και για αυτούς είστε… άλλος ένας αριθμός, στα στατιστικά τους στοιχεία, μέχρι να μυρίσουν και ίδιοι τον θάνατο που σκορπά ο ¨καρκίνος¨ στους Ελληνικούς δρόμους.
Παλιά οι μάνες έχαναν τα παιδιά τους για κάποια ιδανικά, εμείς ?? που στείλαμε τα παιδιά μας και μας τα γύρισαν νεκρά?... Γέμισαν τα κοιμητήρια από νέα παιδιά και από βουβό πόνο.
Όμως,, όχι, δεν σας αξίζουν θλίψη , απελπισία και γοερό κλάμα , γιατί για εμάς δεν πεθάνατε.
Εσείς που φύγατε τόσο νωρίς και τόσο άδικα έχετε λαμπερή θέση στον ουρανό και εκπέμπετε χαρά από εκεί ψηλά. Σίγουρα θα είναι όμορφα και σίγουρα θα γελάτε .. μα σα να ακούω το γέλιο σας .. ναι, σίγουρα γελάτε…….
Σε αγαπάμε!!!!
Και ευχόμαστε να μας αξιώσει ο Θεός να ανταμωθούμε και να είμαστε όλοι ξανά μαζί…».
Φωτογραφίες: facebook ομάδα ..για τη Στέλλα και τον Γιάννη...
Διαβάστε επίσης:
Χανιά: Σκότωσε δύο νέους ανθρώπους και τον σκύλο τους – Ποινή 25.515 ευρώ σε οκτώ δόσεις
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
