Της Έφης Τσεκμέζογλου*
Μια ακτή που δεν είναι πια «χρυσή», σε μια κοινωνία που υποκρίνεται…
Όταν ήμουν μικρή νόμιζα πως ότι ήταν χρυσό ήταν καλό και πολύτιμο…Ο χρυσός σταυρός, ο ήλιος, η σιωπή… Μεγαλώνοντας, έμαθα πως «ότι λάμπει δεν είναι χρυσός»…
Εχθές στη Χρυσή ακτή, μια πανέμορφη παραλία - μια ανάσα από το κέντρο των Χανίων -ορισμένοι «χρυσοί» συμπολίτες μας μου το απέδειξαν. Δολοφόνησαν άνανδρα – μέσα στο σκοτάδι (όπως όλοι οι κακοποιοί) – αθώες ψυχές που είχαν την ατυχία να εγκαταλειφθούν στη Χρυσή Ακτή ΤΟΥΣ. Γιατί δεν το επέλεξαν αυτά… Εκεί τα άφησαν… Στη Χρυσή Ακτή, που κάποιοι θεωρούν ότι τους ανήκει και συνεπώς αυτοί αποφασίζουν τι θα κυκλοφορεί εκεί…
Όταν μετακόμισα στην ευρύτερη περιοχή πριν τέσσερα χρόνια, είχα και την πρώτη επαφή με τα αδεσποτάκια, που ήταν πολλά μεν, ουδόλως επιθετικά δε…
Πέρυσι τον Απρίλιο - αρχής γενομένης της τουριστικής περιόδου - ήρθα αντιμέτωπη με το πρώτο περιστατικό μαζικής εξολόθρευσής τους. Ο αριθμός τους όμως παρέμενε σχεδόν αμείωτος γιατί καθημερινά εγκαταλείπονταν καινούρια…
Σε μια δύσκολη εποχή για όλους – και πολύ περισσότερο για υιοθεσίες ζώων – με τα προβλήματά μας να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, καταφέραμε να υιοθετηθούν 14 ζώα από την ευρύτερη περιοχή, δίνοντας ιδιαίτερη βαρύτητα στα μεγαλόσωμα «τέρατα» για να ελαχιστοποιηθούν οι αντιδράσεις των κατοίκων και των ξενοδόχων που ενοχλούνταν από τα γαυγίσματα – κατανοώντας ότι μια αγέλη που γαυγίζει τη νύχτα, διαταράσσει την ηρεμία τους.
Αυτό που δεν μπορώ να κατανοήσω, όσο και να προσπαθήσω, είναι η σκέψη και ο ψυχισμός του ατόμου που πέρυσι τον Ιούνιο, έβαλε μια βίδα στο λαιμό ενός αδέσποτου της περιοχής, το έδεσε στο αυτοκίνητό του και το έσυρε στο δρόμο, ενώ μετά το εγκατέλειψε αβοήθητο να ξεψυχήσει κάτω από ένα φοίνικα στο πάρκινγκ της Χρυσής Ακτής. Αν αυτό δεν είναι κακία και βαρβαρότητα, τι μπορεί να είναι;
Ο Ίαν μετά από μέρες θεραπείας
Όταν το εντόπισα - ετοιμοθάνατο και πλήρως αφυδατωμένο - είχαν ήδη περάσει δύο μέρες, σύμφωνα με την εκτίμηση του κτηνιάτρου. Υποθέτω ότι το προσπέρασαν πολλοί «χρυσοί» κάτοικοι. Αλλά έκλεισαν τα μάτια. Χρειάστηκαν μήνες να κλείσουν οι πληγές του και το υιοθέτησα, γιατί ένα τόσο ήρεμο και άκακο ζώο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει στην περιοχή ως αδέσποτο.
Σαν σύλλογος ασχοληθήκαμε πολύ με την περιοχή. Οι φιλόζωοι – το ενθαρρυντικό είναι ότι σε πείσμα κάποιων, ευτυχώς αυξανόμαστε – αντιμετώπιζαν καθημερινές απειλές και φραστικές επιθέσεις. Συνελεύσεις στον δήμο, συναντήσεις με τους κατοίκους…Προσπαθήσαμε να τα στειρώσουμε όλα… Οι στειρώσεις όμως κοστίζουν πολύ και τα οικονομικά μας πενιχρά…
Μακάρι να μπορούσα να τις κάνω εγώ ΔΩΡΕΑΝ (τόσα ξοδεύω κάθε μήνα για τα αδέσποτα),αλλά δεν είμαι κτηνίατρος. Απλή εθελόντρια είμαι. Επιπλέον, οι στειρώσεις των αδέσποτων αποδεικνύονται μάταιες, αφού οι φόλες καραδοκούν σε κάθε γειτονιά…
Είναι γεγονός ότι όλοι έχουμε νεύρα. Με όλους…Και με όλα… Από το πρωί… Λόγω εποχής, λόγω άγχους και τα τελευταία χρόνια και λόγω «κρίσης». Που για τους πολλούς, δεν είναι άλλοθι. Είναι μια νέα πραγματικότητα σε μια ήδη φρενήρη εποχή. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε ούτε μύγα… Και δεν έχουμε και λεφτά για χαλαρωτικά μασάζ… Και έχουμε και θυμό… Συσσωρευμένο…Και ξεσπάμε. Εκεί που μπορούμε… Στους αδύναμους και τους ανυπεράσπιστους… Και στα ζώα…
Προσωπικά τρελαίνομαι με τα μηχανάκια που τα ξημερώματα κάνουν κόντρες και πετάγομαι στον ύπνο μου προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει. Θυμώνω τόσο πολύ και θέλω να εξαφανιστούν.
Να μην υπάρχουν..Και μετά σκέφτομαι: «Τι να πεις; Παιδιά θα είναι…».
Αμ, το άλλο; Που ο κάθε ερωτοχτυπημένος θέλει να διατυμπανίζει τον καημό του επίσης τα ξημερώματα; Kαι ξαφνικά νιώθεις ότι δεν είσαι στο κρεββάτι σου αλλά σε κάποιο σκυλάδικο της Εθνικής ή σε κάποιο κλαμπ της παραλιακής… Γιατί είναι βαρύς ο πόνος… Και δεν τον σβήνει η Γαλάνη…
Υποφέρω κι εγώ… Και ταράζομαι…
Δεν σκέφτηκα όμως να αγοράσω μια ντουζίνα γκαζάκια, να βγω στους δρόμους μέσα στη νύχτα στα τυφλά και «όποιον πάρει ο Χάρος».
Ζώντας σε μια ανθρωποκεντρική και εγωιστική κοινωνία, όποιος έχει μια σταλιά ευαισθησία παραπάνω, γίνεται αντικείμενο χλεύης. Μα είναι δυνατόν, κυρίες και κύριοι να φροντίζω τα ζώα και να αδιαφορώ για τον ανυπεράσπιστο συνάνθρωπο που υποφέρει; Ο καθένας κρίνεται από το βίο που διάγει… Και όλοι αυτοί που κάνουν κριτική «έξω από το χορό», τι κάνουν οι ίδιοι; Απλά υποκρίνονται….Φιλάνθρωποι του καναπέως…
Όπως υποκρίνονται και πολλοί ότι είναι φιλόζωοι, αλλά η φιλοζωία τους εξαντλείται σε ένα τηλεφώνημα στη φιλοζωική - στον υπάλληλό τους - με σκοπό ουσιαστικά να απομακρύνει το «καημένο», αλλά στην πραγματικότητα το «βρωμερό αδέσποτο» από τη γειτονιά τους.
Και ναι!!! Ο δήμος είναι υπεύθυνος για τα αδέσποτα. Και όλοι εμείς συνυπεύθυνοι… Αλλά πάντα φταίνε οι άλλοι. Παντού… Δεν τα γεννάει ο δήμος τα αδέσποτα, ούτε μπορεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα – χρόνων – των δικών μας εκλεκτόρων, σε μια νύχτα. Όσα κυνοκομεία -άσυλα επιθυμείτε να δημιουργηθούν, για να μην τα βλέπετε μπροστά σας, δεν πρόκειται να εκλείψουν τα αδέσποτα, αν δεν αλλάξει η δική μας φιλοσοφία.
Εχθές μου άφησαν μια καινούρια κούτα με πέντε ζώα σε σημείο που ταΐζω αδέσποτα - καρπούς του δικού τους ζώου που δε φρόντισαν να στειρώσουν ή έστω να το προστατέψουν τις δύσκολες μέρες.
Και αυτοί φιλόζωοι λένε ότι είναι. Δεν έριξαν φόλα, δεν τα έπνιξαν. Απλά βρήκαν λύση στο πρόβλημά τους, ποντάροντας στην ευαισθησία μου… Και το έκαναν δικό μου πρόβλημα. Αλλά αυτοί κοιμήθηκαν ήσυχοι. Εγώ θα χάσω τον ύπνο μου… Και μαζί με μένα και οι κάτοικοι της περιοχής. Γιατί δεν έχω λύση στο πρόβλημα που αυτοί δημιούργησαν. Σε λίγο καιρό, θα βρεθεί βέβαια…Η προσφιλής…Η φόλα… Κι εγώ θα έχω χάσει χρόνο, χρήμα και θα έχω κερδίσει ώρες αγωνίας για την τύχη τους.
Και όταν συμβεί, κανείς δεν θα ξέρει τίποτα, κανείς δεν θα έχει δει τίποτα… «Ένα φάντασμα ήταν βρε, ένας εξωγήινος από τον πλανήτη Άρη - ίσως, δεν παίρνω και όρκο». Γιατί είπαμε: «Η σιωπή είναι χρυσός». Και η ζωή, η «χρυσή» μας ζωή, συνεχίζεται….
*Η Έφη Τσεκμέζογλου είναι πρόεδρος του Φιλοζωικού Συλλόγου Χανίων «Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ»
Διαβάστε επίσης:
Χρυσή Ακτή Χανίων: Την είδε να πετάει το κουνέλι της ανάμεσα στα αδέσποτα για να το ξεφορτωθεί
Χανιά: 7 σκυλιά νεκρά από φόλες στη Χρυσή Ακτή
Κρήτη: Φόλες με καρφιά βρέθηκαν στην παραλία της Χρυσής Ακτής Χανίων
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
