Η εγκατάλειψη ζώων συντροφιάς και όχι μόνο με την πρώτη δυσκολία είναι μια τακτική η οποία διαπιστώνουμε πολύ συχνά ότι συμβαίνει και έτσι ζώα μαθημένα να ζουν σε σπίτι βρίσκονται από τη μια στιγμή στην άλλη στον δρόμο εκτεθειμένα σε αναρίθμητους κινδύνους ανίκανα να υπερασπιστούν τη ζωή τους. Ευτυχώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως η Δήμητρα Πιάγκου.
Από την ιστοσελίδα του περιοδικού «Σχεδία» που κυκλοφορεί και πωλείται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη παρέχοντας μια ξεχωριστή ευκαιρία σε άστεγους και άνεργους ανθρώπους ώστε να εξασφαλίσουν αξιοπρεπώς ένα εισόδημα και να ξαναχτίσουν τις ζωές τους διαβάσαμε την ιστορία της Δήμητρας Πιάγκου, η οποία έμεινε άστεγη αλλά δεν εγκατέλειψε τα ηλικιωμένα σκυλιά της, ούτε όταν έμενε στον δρόμο για περίπου έναν χρόνο.
Τη συναντήσαμε σήμερα έξω από τον σταθμό του Μετρό στο Μοναστηράκι και μας διηγήθηκε αυτά που βίωσε αλλά και πόσο της στοίχισε η απώλεια των σκυλιών τα οποία πέθαναν σε ηλικία 14 και 15 ετών σχετικά πρόσφατα και μέσα σε μερικούς μήνες στις 2 Ιουλίου και στις 20 Σεπτεμβρίου 2018 από καρκίνο και καρδιά αντίστοιχα παρά τις θεραπείες που τους παρείχε και πως βίωσε την απουσία τους.
Από την ιστοσελίδα του περιοδικού «Σχεδία» διαβάζουμε ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας της: «Έμεινα μια βδομάδα στα παγκάκια με τα σκυλιά μου. Ήταν φρικτή εμπειρία. Για μεγάλο διάστημα μετά, ακόμα και το θρόισμα των φύλλων με τάραζε. Φοβήθηκα και για τη ζωή μου, είδα πολλά άσχημα πράγματα. Μια κυρία που ήταν πελάτισσά μου με βρήκε, κατάλαβε και μου είπε ότι η μητέρα της είχε μια αποθήκη στην πολυκατοικία όπου έμενε. Μου την πρόσφερε και έμεινα εκεί μαζί με τα σκυλιά μου. Έβαζα συνέχεια αγγελίες για οποιαδήποτε δουλειά, αλλά η ηλικία μου ήταν πάντα ανασταλτικός παράγοντας. Ένιωθα ότι περισσεύω στην ίδια μου τη ζωή και σκέφτηκα ότι πρέπει να πάψω να υπάρχω. Έκανα μια τρέλα, αλλά ευτυχώς με τράβηξε το σκυλί μου και με έσωσε. Εκεί κατάλαβα ότι δεν έχω το δικαίωμα να κάνω βλακείες.
Ένα πρωινό είδα σε μια εκπομπή τη «σχεδία». Πήγα στο σταθμό του μετρό στους Αμπελοκήπους, βλέπω μια πωλήτρια και, αφού αγόρασα το περιοδικό, τη ρώτησα. Πήρα τηλέφωνο και μου είπαν θα με ειδοποιήσουν. Πέρασε μια εβδομάδα αγωνίας μέχρι να ξεκινήσω. Είμαι στο περιοδικό από το τρίτο τεύχος. Μετά από ένα χρόνο, έπιασα το δικό μου σπίτι.
Όταν ξεκίνησα, ντρεπόμουν πάρα πολύ. Αυτό που έκανα στο δρόμο είχα την εντύπωση ότι δεν ήταν ορθόδοξο, ότι για τον κόσμο σημαίνει χλευασμός, περιφρόνηση. Βλέποντας, όμως, τη ζεστασιά και την εκτίμηση του κόσμου, πήρα ώθηση να συνεχίσω. Με ανεβάζει πολλές φορές, έστω κι αν δεν είμαι καλά ή πονάω.
Ο κόσμος σε αγαπάει όταν δει ότι τον προσέχεις και τον σέβεσαι, παίρνει δύναμη από σένα. Πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Υπάρχει και ο κόσμος που έχει τις πίκρες του, τα προβλήματά του, τις στενοχώριες του, αλλά αντιδρά βίαια».
Η κ. Δήμητρα, στα 70 της πια, είναι στη «σχεδία» μας από τον πρώτο καιρό. Κάποια στιγμή, μας έκανε την τιμή να μοιραστεί μαζί μας την προσωπική της ιστορία, ένα κομμάτι της ψυχής της. Και της δικής μας ψυχής».
Διαβάστε επίσης:
Θεσσαλονίκη: Ο άστεγος τάισε πρώτα τα σκυλιά και μετά έφαγε ο ίδιος
Ο άστεγος ξένος που φροντίζει τον αδέσποτο σκύλο στο λιμάνι του Πειραιά
Ένας άστεγος μελετητής του Καβάφη φροντίζει τις γάτες στον Λαιμό της Βουλιαγμένης
Έκκληση για τη σωτηρία των κουταβιών που προσωρινά φροντίζει ένας άστεγος στο Χαϊδάρι
Εξάρχεια: Έκκληση για το σκυλί που έσωσε ο άστεγος
Δύο άστεγα πλάσματα στο λιμάνι του Πειραιά χρειάζονται τη βοήθεια μας
Ο άστεγος ξένος που φροντίζει τον αδέσποτο σκύλο στο λιμάνι του Πειραιά
Πρόσφυγες που σώζουν και τα ζώα τους από τις φλόγες του πολέμου
Έφυγαν από τη Συρία για να σωθούν και πήραν μαζί και την γάτα τους!
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
