Ως πότε ο Δήμος Χανίων θα επιτρέπει τον βασανισμό ζώων μέσα στα κλουβιά του Δημοτικού Κήπου;

Το μαρτύριο των έγκλειστων στα κλουβιά ζώων στον Δημοτικό Κήπο Χανίων επισημαίνει η Έφη Τσεκμέζογλου, που είναι πρόεδρος του Φιλοζωικού Συλλόγου Χανίων «Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ» η οποία τονίζει ότι τα «επιχειρήματα» που ακούστηκαν στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων είναι και αντιεπιστημονικά και ανήθικα, καθώς δεν μπορεί να επιτρέπεται ο περαιτέρω εγκλεισμός των ζώων εκεί για να περνάνε την ώρα τους τα παιδάκια.

Η κα Τσεκμέζογλου επισημαίνει τα εξής: «Την προηγούμενη εβδομάδα παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον την συζήτηση στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου σχετικά με την τύχη των άγριων ζώων που βρίσκονται εδώ και δεκαετίες έγκλειστα στον Δημοτικό Κήπο Χανίων, εν όψει της επικείμενης ανάπλασής του.

Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κ. Τσουπάκης εξέφρασε ανθρώπινα την άποψη ότι δεν είναι σωστό στο κέντρο της πόλης να βρίσκονται ζώα σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Η έλλειψη όμως – προς το παρόν – σχεδίου για την απομάκρυνση των ζώων αυτών με όρους ευζωίας συνάντησε την αντίδραση ορισμένων δημοτικών συμβούλων, οι οποίοι εξέφρασαν την άποψη ότι τα ζώα πρέπει να παραμείνουν στα κλουβιά καθώς αποτελούν "τουριστικό αξιοθέατο" και μέσο "απασχόλησης" και "εκπαίδευσης" των παιδιών και των εγγονιών τους.

Ο Δήμος Χανίων είναι διαχρονικά υπεύθυνος για την διατήρηση και την εκτροφή αγριμιών, παγωνιών και παπιών σε καθεστώς αιχμαλωσίας. Ζώα στερημένα από κάθε δυνατότητα να εκφράσουν φυσιολογική συμπεριφορά και να εκπληρώσουν το ρόλο που η ίδια η φύση τους έχει αναθέσει να διαδραματίσουν μέσα στον πολύπλοκο ιστό της ζωής και στα πολυσύνθετα φυσικά οικοσυστήματα.

Ζώα τα οποία παρόλο που γεννιούνται στην αιχμαλωσία παραμένουν άγρια και υποφέρουν εξ ίσου με τους προγόνους τους που απομακρύνθηκαν από το φυσικό τους περιβάλλον, καθώς η εξημέρωση είναι μια εξελικτική διαδικασία αιώνων που δεν μπορεί να γίνει μέσα σε δυο ή τρεις ακόμα και πέντε γενιές. Ζώα δηλαδή που υφίστανται κακοποίηση σε ολόκληρη την ζωή τους.

Αναζητώντας αναφορές για την ιστορία του Δημοτικού Κήπου, ο οποίος μετρά φέτος 150 χρόνια ζωής, διαβάζουμε ότι είναι έργο του Ρεούφ Πασά, ο οποίος επέβλεψε προσωπικά τη διαμόρφωσή του, με στόχο να καλύψει την ανάγκη ύπαρξης ενός ελεύθερου χώρου για περίπατο και για αναψυχή.

Σχεδιάστηκε το 1870 σύμφωνα με ευρωπαϊκά κηποτεχνικά πρότυπα. Στον Μπαξέ, όπως τον έλεγαν, φυτεύτηκαν κυρίως αειθαλή δέντρα, στη σκιά των οποίων βρήκαν πρόσφορο έδαφος ποικίλα λουλούδια. Τον χειμώνα του 1918 ανακαινίσθηκε και εκείνη την εποχή φυτεύτηκαν νέα δέντρα με ωραία φυλλωσιά και λεπτό άρωμα.

Ο Δημοτικός Κήπος αποτελεί έναν πνεύμονα οξυγόνου για το κέντρο της πόλης, ένα καταφύγιο ηρεμίας και ανάπαυσης για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της, ένα κέντρο πολιτισμού και ψυχαγωγίας, καθώς στην έκτασή του στεγάζονται το ιστορικό καφέ, η δημοτική παιδική βιβλιοθήκη και ο δημοτικός κινηματογράφος, σημεία αναφοράς στην πολιτιστική ιστορία της πόλης μας.

Η διαχρονικά όμως ανθρωποκεντρική προσέγγιση των έγκλειστων ζώων οδήγησε στην κακοποίηση δεκάδων άγριων ζώων - καθώς αναπαράγονται μεταξύ τους -  μέσα στο κέντρο της πόλης μας μπροστά στα μάτια μας και τα μάτια των παιδιών μας, που συνήθισαν (τι θλιβερό!) την εικόνα της αιχμαλωσίας και δεν αντιδρούν πια στη στέρηση της ελευθερίας τους.

Μήπως όμως ήρθε ο καιρός να σταματήσουμε τα ψέματα στον εαυτό μας και στα παιδιά μας; Τα ζώα δεν προστατεύονται στα κλουβιά. Υποφέρουν. Η προστασία των ειδών μπορεί να είναι αποτελεσματική μόνο στον φυσικό τους βιότοπο και εφόσον συνοδεύεται από παράλληλη προστασία ολόκληρου του οικοσυστήματος που τα φιλοξενεί.

Ο άνθρωπος δεν μαθαίνει για την φύση παρατηρώντας ζώα που ασφυκτιούν μέσα σε κλουβιά. Για να γνωρίσει, παρατηρήσει, μελετήσει κάποιος τα ζώα, δεν έχει παρά να παρακολουθήσει ντοκιμαντέρ αλλά και τα ίδια τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, στην φύση.

Η διατήρηση ζώων σε αιχμαλωσία είναι υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους, είναι παρακμή, όχι πολιτισμός.

Mε τη προσέγγιση αυτή συμφωνεί και το Υπουργείο Παιδείας καθώς εξέδωσε οδηγία, ώστε κατά τις εκπαιδευτικές επισκέψεις των μαθητών "να αποφεύγονται χώροι στους οποίους βρίσκονται ζώα σε αιχμαλωσία, με σκοπό την εμπορική τους εκμετάλλευση, καθώς αυτό δεν συνάδει με τις γενικές αρχές της εκπαίδευσης, στις οποίες  μεταξύ άλλων, πολύ σημαντική θέση επέχει η ευαισθητοποίηση για την αναγκαιότητα της προστασίας και του σεβασμού  του φυσικού περιβάλλοντος, η υιοθέτηση ανάλογων προτύπων συμπεριφοράς, καθώς και η δημιουργία υπεύθυνων προσωπικοτήτων με κοινωνικές και ανθρωπιστικές αξίες".

"Και πώς θα απασχολήσουμε τα παιδιά μας;", αναρωτιούνται κάποιοι.

Ας δούμε ταινίες στον δημοτικό μας κινηματογράφο, ας αναζητήσουμε βιβλία και εμπειρίες στην παιδική βιβλιοθήκη, ας παρατηρήσουμε τα αιωνόβια δένδρα και τα φυτά μέσα στον Κήπο, ας επικοινωνήσουμε με τους άλλους επισκέπτες.

"Και τι θα πούμε στα παιδιά μας;", επιμένουν κάποιοι.

Στα παιδιά μας ας μιλήσουμε για την Ελευθερία, το απόλυτο αυτό δικαίωμα κάθε πλάσματος να ζήσει όπως η φύση το έχει προορίσει.

Ας μιλήσουμε για Σεβασμό: σεβασμό στην ύπαρξη, την ευζωία, την αξιοπρέπεια.

Ας μιλήσουμε για την Ομορφιά και την Απεραντοσύνη της φύσης, που κανείς μας δεν δικαιούται να κλείσει μέσα σε ένα κλουβί.

Ας μιλήσουμε για Συνύπαρξη.

Υπάρχει μήπως καλύτερος τρόπος να γιορτάσουμε τα 150 χρόνια του Δημοτικού μας Κήπου;».

Διαβάστε επίσης:

Χανιά: Διαμαρτυρία για τα αιχμάλωτα Κρι - Κρι και τις παράνομες απαγορεύσεις εις βάρος των ζώων

Γιατί να υπάρχουν αιχμάλωτα Κρι - Κρι στον Εθνικό Κήπο στο κέντρο της Αθήνας; (Βίντεο)