Πολλές φορές έχουμε πει ότι η άγνοια οδηγεί συχνά στην στοχοποίηση των ζώων – κυρίως των αδέσποτων – και αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά. Χαρακτηριστική αυτή τη φορά είναι η περίπτωση των αρμοδίων του Δημοτικού Βρεφονηπιακού Σταθμού Καλλιθέας, που βρίσκεται στην οδό Εσπερίδων στην Αττική, και κόλλησε ανακοίνωση για να απαγορεύσει στους περίοικους να ταΐζουν τις αδέσποτες γάτες στο κοινόχρηστο πεζοδρόμιο και στην είσοδο του αναφέροντας «γιατί βάζετε σε κίνδυνο την υγεία των παιδιών».
Η απαγόρευση με ευγενικό... τρόπο.
Οι μόνοι που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία των παιδιών (ψυχική και σωματική) είναι εκείνοι που απαγορεύουν στα πιτσιρίκια να συνυπάρχουν με τα ζώα γύρω τους και τα τρομοκρατούν λέγοντας τους ότι τα άλλα πλάσματα, είναι σιχαμένα, βρωμερά, επικίνδυνα, και θα τα κολλήσουν αρρώστιες.
Τα αδέσποτα ζώα έχουν δικαίωμα να βρίσκουν τροφή και είναι υποχρέωση των ανθρώπων να τους παρέχουν αυτό που είναι απολύτως απαραίτητο για την επιβίωση τους διαφορετικά κινδυνεύουν από την ασιτία και την δίψα.
Οι υπεύθυνοι του Δημοτικού Βρεφονηπιακού Σταθμού Καλλιθέας θα πρέπει να σταματήσουν τις κινδυνολογίες άλλωστε ένα παιδάκι που παίζει π.χ. στο χώμα ενώ βρίσκεται στην παιδική χαρά μπορεί να κολλήσει οποιοδήποτε παράσιτο χωρίς να έρθει σε επαφή με κάποιο ζώο.
Οι υπεύθυνοι του Δημοτικού Βρεφονηπιακού Σταθμού Καλλιθέας θα πρέπει να ζητήσουν από τον Δήμο Καλλιθέας, που είναι εκ του νόμου αρμόδιος, να στειρώσει τις αδέσποτες γάτες, να τις εμβολιάσει και να τις αποπαρασιτώσει για το καλό όλων και κυρίως των ίδιων των ζώων.
Οι σωστοί παιδαγωγοί αυτό κάνουν, δεν απειλούν, δεν τρομοκρατούν, διδάσκουν στα παιδιά να σέβονται τα ζώα και όταν δεν γνωρίζουν ένα θέμα ρωτούν.
Τι ορίζει η νομοθεσία για την σίτιση των αδέσποτων
Όλοι εμείς που αγαπάμε τα ζώα οφείλουμε να τοποθετούμε έξω από το σπίτι μας ή σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους δοχεία νερού και φαγητού. Ο νόμος μας το επιτρέπει αρκεί να τηρούμε τους κανόνες καθαριότητας και υγιεινής. Η σίτιση και το πότισμα των ζώων είναι υποχρέωση των ανθρώπων και δικαίωμα αυτών των πλασμάτων.
Ο νόμος 4235/2014 άρθρο 46 παράγραφος ε συγκεκριμένα αναφέρει: «10. Την ευθύνη για την επίβλεψη και τη φροντίδα των επανεντασσόμενων αδέσποτων ζώων έχουν, από κοινού, οι Δήμοι, οι οποίοι μάλιστα δύνανται να δημιουργήσουν και σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, καθώς και τα συνεργαζόμενα με αυτούς φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις. Δεν απαγορεύεται η παροχή τροφής και νερού σε αδέσποτα ζώα συντροφιάς από φιλόζωους πολίτες, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής».
Μην δέχεστε να σας απειλούν!
Θυμηθείτε ότι η σίτιση και το πότισμα των αδέσποτων ζώων αναφέρεται ξεκάθαρα και στην Εγκύκλιο Του Αρείου Πάγου 1/13/1631/8.4.13 που έχει σταλεί σε όλες τις Εισαγγελίες της χώρας. Την επόμενη φορά που κάποιος θα σας απειλήσει, επειδή ταΐζετε ή βάζετε νερό στα ζώα, να του μιλήσετε για την νομοθεσία ώστε να μη σας ξαναενοχλήσει. Θυμηθείτε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό οι φιλόζωοι να δίνουν το καλό παράδειγμα και να μην παρατούν άδειες κονσέρβες, αλουμινόχαρτα εκεί που φροντίζουν τ’ αδέσποτα. Η καθαριότητα δεν είναι μόνο μισή αρχοντιά, είναι ένδειξη σεβασμού προς τους εαυτούς μας, τα παιδιά μας τους γύρω μας, τα ζώα τα οποία ζουν εκεί.
Διαβάστε επίσης:
Δύο νηπιαγωγοί διδάσκουν την αγάπη για τα ζώα στα πιτσιρίκια του Ασπρόπυργου
«Όλοι εσείς που σκοτώνετε και βασανίζετε σκυλιά είστε οι πιο χαζοί»
Κάποιοι μαθητές μποϋκοτάρουν το Δελφινάριο στα Σπάτα!
Είσαι σωστός φιλόζωος; Οι μαθητές των Γιαννιτσών θα σε κρίνουν! (Βίντεο)
1.000 μαθητές παρακολούθησαν τα μαθήματα φιλοζωίας στη Χίο
Η νηπιαγωγός των Γιαννιτσών που διδάσκει την αγάπη για τα ζώα στους μικρούς μαθητές
Η πολυαγαπημένη σκυλίτσα των μαθητών του 1ου ΕΠΑ.Λ. Χίου
Το Γυμνάσιο – Λύκειο Μήλου ταΐζει τις αδέσποτες γάτες του σχολείου
Είναι υποχρέωση μας να ταΐζουμε και να ποτίζουμε τ’ αδέσποτα
Όποιος ταΐζει αδέσποτα δεν έχει ευθύνη για τις αντιδράσεις των ζώων!
Εγκύκλιος προς τις Εισαγγελίες για να μην αδιαφορούν για τα εγκλήματα εις βάρος των ζώων
Τι ακριβώς διευκρινίζει η εγκύκλιος που εστάλη στις Εισαγγελίες
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.
Καλησπέρα σας,
επειδή τυχαίνει να εργάζομαι σε νηπιαγωγείο στο κέντρο της Αθήνας και να έχουμε το ίδιο πρόβλημα με τον παιδικό σταθμό της Καλλιθέας για τον οποίο αναφέρεστε στο άρθρο σας, θα ήθελα να εκφράσω και γω την άποψή μου για το συμβάν. Θεωρώ ότι η Διεύθυνση του Παιδικού Σταθμού καλώς ενέργησε διότι οι εκπαιδευτικοί έχουμε την ευθύνη της υγιεινής και της ασφάλειας των παιδιών για όσο χρόνο βρίσκονται στον χώρο του σχολείου τους. Δεν μαθαίνουμε στα παιδιά να μην είναι φιλόζωα αλλά να προστατεύουν τον εαυτό τους όταν χρειάζεται. Θα διαφωνήσω μαζί σας και πράγματι ένα μη εμβολιασμένο ζώο είναι φορέας μικροβίων στα οποία μπορούν να εκτεθούν τα παιδιά με σοβαρούς κινδύνους(εως και μηνιγγίτιδα). Σχετική ενημέρωση για αυτό το θέμα υπάρχουν σε πάρα πολλά άρθρα στο δυαδίκτυο. Επιπλέον μια αυλή σχολείου γεμάτη φαγητά σε αποσύνθεση και κόπρανα γατών δεν είναι είναι χώρος χαράς για τα παιδιά ούτε θεωρώ ότι δείχνει κανείς τα ζωόφιλα αισθήματά του λειτουργώντας με αυτόν τον τρόπο. Τα ζώα χρειάζονται εκτος από νερό και τροφή, απαραίτητα να περνάνε από κτηνιατρικό έλεγχο τουλάχιστον μια φορά το χρόνο και κάποιος χρειάζεται να έχει την ευθύνη για μια τέτοια φροντίδα. Συμφωνώ στο να παρέχει ο Δήμος τέτοιου είδους φροντίδα στα αδέσποτα ζώα τα οποία τότε θα έπρεπε να κυκλοφορούν με λουράκι στο λαιμό τους,όπως συμβαίνει π.χ στην περίπτωση του Δήμου της Χίου, για να μπορούν και τα παιδιά να παίζουν μαζί τους με ασφάλεια. Από την στιγμή όμως που δεν τηρούνται κανόνες υγιεινής δεν μπορούμε να θέτουμε σε κίνδυνο την υγεία των παιδιών ως εκπαιδευτικοί στο όνομα της "ζωοφιλίας" η οποία θα μου επιτρέψετε να πω ότι δεν είναι "ζωοφιλία" αν δεν δίνει κανείς ολοκληρωμένη φροντίδα σε ένα ζώο.
Η αγάπη περιλαμβάνει την πλήρη φροντίδα ενός ζώου και όχι ένα πεταμένο μπολάκι με νερό και φαγητό ειδικά σε έναν χώρο όπου τα παιδιά μπορεί και να καταπιούν χωρίς να το θέλουν τα κόπρανα των ζώων ή να αναπτύξουν μολύνσεις από γρατζουνιές άρρωστων γατών.
Εξάλλου, όπως αναφέρεται στο άρθρο σας ο νόμος (πολύ σωστά κατά την γνώμη μου) ορίζει ότι την ευθύνη έχουν οι Δήμοι και..... ότι προυπόθεση είναι να τηρούνται οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής. Ωστόσο κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα της Αθήνας δεν συμβαίνει αυτήν τη στιγμή. Προσωπικά ως νηπιαγωγός με πλήρη ευθύνη της θέσης μου δεν επιτρέπω στα παιδιά να πλησιάζουν τα συγκεκριμένα ζώα αλλά ευχαρίστως να φέρουν από το σπίτι τους το ζωάκι που περιποιούνται και φροντίζουν για να το αγκαλιάσουμε με πολύ αγάπη.
Με εκτίμηση
Νηπιαγωγός στο 129ο νηπιαγωγείο Αθηνών
Κυρία Καρρά,
Θα ήθελα να επισημάνω κάποιες αρχές που υποστηρίζετε στο σχόλιό σας και θα προσπαθήσω να σας αποδείξω ότι δεν είναι σωστές.
Γράψατε ότι δεν επιτρέπετε στα παιδιά να πλησιάζουν τα «συγκεκριμμένα» ζώα, εννοώντας τα αδέσποτα.
Γιατί αυτα αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την υγεία τών παιδιών.
Αν κατάλαβα καλά τη θεωρία που έχετε γύρω απο τα αδέσποτα, οι φόβοι σας δεν αφορούν μόνο ανεμβολίαστα ζώα, ως φορείς ασθενειών (όπως λέτε).
Αφορούν και την υγιεινή, η οποία δεν τηρείται, κατα τη γνώμη σας, αν ταϊζονται ζώα σε χώρους κοινούς. Κινδυνολογείτε μαλιστα, ότι τα παιδια μπορεί και να καταπιούν τα κόπρανα των ζώων, έτσι που να νομίζει ένας τρίτος ότι ζούνε σε καταυλισμό άπαντες!!!
Παρεπιπτόντως: Ως κοινοί χώροι αναφέρονται στην ανακοίνωση του άρθρου οι είσοδοι και τα πεζοδρόμια, όχι τό προαύλιο του σχολίου, που είναι ιδιωτικός χώρος, ακόμα κι άν τό σχολείο είναι δημόσιο.
Σε αντίθεση λοιπόν με την ακρως σχολαστικη υπευθυνότητα που δηλώνετε σαν εκπαιδευτικός απέναντι στα παιδιά, παρουσιάζετε μία ανεύθυνη και αρνητική ιδεολογία απέναντι στην ύπαρξη των αδέσποτων.
Αυτά είναι τα ανεμβολίαστα, αυτα είναι είναι οι φορείς τών ασθενειών (βάλατε ακόμα και την μηνιγγίτιδα μέσα), αυτά είναι τα αδέσποτα που δεν τα αναγνωρίζετε ως αντικείμενα της ζωοφιλίας γιατι δεν απολαμβάνουν «ολοκληρωμένη» φροντίδα απο κανέναν.
Σαν να είχαν διαλέξει τη μοίρα τους απο μόνα τους, και περίμεναν εσάς να τούς το πείτε.
Τα μισα πράγματα σας ενοχλούν λοιπόν στα αδέσποτα, ενώ τα ιδιόκτητα είναι καλοδεχούμενα στην αγκαλιά σας.
Ολα αυτα τα δικιολογείτε με το πρόσχημα της επαγγελματικής, υπερανεπτυγμένης ευσυνειδησίας.
Πράγμα που προκαλεί βέβαια κάποια εύλογα ερωτηματικά: ποιά είναι η ευθύνη ενός εκπαιδευτικού, αν το ένα παιδί κολλάει το άλλο ψίρρες, οι οποίες δεν προέρχονται απο την επαφή του με αδέσποτα αλλά είνα παρόλαυτα επικύνδινες και ανθυγιεινές?
Ποά είναι η ευθύνη ενός εκπαιδευτικού, αν τα παιδια που διδάσκει, μάθουν απο αυτόν ότι μόνο τα δεσποζόμενα κι όχι τα αδέσποτα είναι καλοδεχούμενα στο προαύλιο και πάρει ενας δεκάχρονος μια πέτρα και λυώσει το κεφάλι ενός γατιού, γιατί δεν πληρεί τις συνθήκες υγιεινής?
Ποια είναι η ευθύνη ενός εκπαιδευτικού, αν τα παιδιά, στην ενήλικη ζωή τους δεν υιοθετήσουν ποτέ ένα αδέσποτο, λόγω ακατάλληλης «υγιεινής» που έμαθαν απο τον παιδαγωγό τους?
Ο ρόλος ενός εκπαιδευτικού δεν εκτείνεται μόνο στην υγιεινή, κυρία Καρρά!
Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που η παιδεία της κοινωνίας γύρω απο τη ζωοφιλία πάσχει ανίατα και υπάρχει άμεση ανάγκη απο σωστή διαφώτηση και ευαισθητοποίηση των νεων ανθρώπων, αξιολογώ την εκπαιδευτική σας θεωρία -ευγενικα διατυπωμένο- σαν μια ανεύθυνη προπαγάνδα ενάντια στους αδέσποτους συγκατοίκους μας και σαν μια επικύνδινη προετοιμασία των νέων ανθρώπων σε ζωορατσιστές και αντιζωόφιλους.
Venus
Από ποιες ασθένειες κινδυνεύει ο άνθρωπος από τα σκυλιά και τα γατιά, το ξέρουν οι κτηνίατροι και όχι οι ανθρωπίατροι. Πάρτε για παράδειγμα το τι λένε οι δεύτεροι για την τοξοπλάσμωση, και ποια είναι η πραγματικότητα που την ξέρουν οι πρώτοι.