Δύο λόγια για τα ζώα τους πιο κολασμένους δούλους του πλανήτη...

Της Φαίης Λιάρα*

Θέλω να σας πω μια ιστορία για τη ζωή πολλών από εμάς. Σχολάς αργά κατάκοπος και έχεις να φροντίσεις τα κατοικίδια σου που δεν θα είχες αλλά βρέθηκαν άρρωστα και μωρά στον δρόμο. Ποιος προσπερνάει έναν άρρωστο ή ένα μωρό που ζει στον δρόμο. Και πρέπει να μιλάς με χαμόγελο με αυτόν που αγόρασε το ρατσάτο.

Δικαίωμα του, το εμπόρευμα στην ελεύθερη αγορά πρέπει να πωλείται. Τι εννοείς δεν είναι εμπόρευμα; Στην συνέχεια φορτώνεσαι σακούλες με τροφές και νερό και βγαίνεις να ταΐσεις τα αδέσποτα της περιοχής. Αν είσαι τυχερός είστε 2-3 στην περιοχή. Εκεί ανακαλύπτεις ότι οι νοικοκυραίοι πέταξαν πάλι τα μπωλάκια.

Γιατί μπάνιο μπορεί να μην κάνουν κάθε μέρα, τη σακούλα με τα σκουπίδια μπορεί να την πετάνε δίπλα στον κάδο, τα άστεγα ζώα όμως είναι βρώμικα στο βρωμερό μυαλό τους και «έχουμε παιδιά». Για ποιο λόγο κινδυνεύουν τα έτοιμα να σκάσουν από λίπος από τα διπλά πιτόγυρα, το junk food και άλλου είδους «πεντακάθαρη» τροφή, παιδιά τους από τα αδέσποτα γατιά, είναι κάτι που δεν γνωρίζουν φυσικά να απαντήσουν.

Απλά αν τα αγαπάς να τα πάρεις σπίτι σου γιατί τους ανήκει ο δρόμος και όσο αυτοί φαρδαίνουν τον πωπό τους στον καναπέ, το άστεγο ζωάκι δεν δικαιούται μια μπουκιά φαγητό. Έχουν κι αυτοί ζωντανά και τα αγαπάνε λένε. Ναι ξέρεις, είναι το σκυλί στο χωριό που ζει μόνιμα αλυσοδεμένο και του πετάνε τα αποφάγια.

Στη διαδρομή σκέφτεσαι πως θα στειρώσεις τα άλλα πέντε γατάκια που εμφανίστηκαν, ο ένας αρσενικός είναι καταδαγκωμένος με μάτι να κρέμεται, αστείρωτα βλέπεις καβγαδίζουν, το πορτοκάλι είναι άρρωστο, τρέχουν ζουμιά από τη μύτη του και επιστρέφοντας κλαις από απελπισία ενώ ο μπάρμπας σου λέει ότι έτσι είναι η φύση. Ο μπάρμπας που ζει στην πολυκατοικία και τρέφεται με βιομηχανική τροφή κάνει κήρυγμα για τη φύση.

Δεν έχουμε στήριξη από κανέναν κανενός είδους, ούτε από δικούς μας ανθρώπους, ούτε από την πολιτεία που κάνεις τη δουλειά της και σε αντιμετωπίζει με χλεύη και ειρωνεία και ενώ σου μιλάει εκείνος ο υπουργός για το πόσο αγαπάει τα ζώα και εκείνος ο δήμαρχος που σου λέει ότι τα θεσπισμένα με νόμους δικαιώματα των αστέγων ζώων είναι «διαμάχες» μεταξύ γειτόνων ενώ εσύ έχεις μείνει πανί με πανί γιατί πλήρωσες τον κτηνίατρο και έκανες την δουλειά του.

Και φαντασιώνεσαι να του κοπάνας το κεφάλι στο γραφείο αλλά δεν μπορείς να το κάνεις. Και μπαίνεις στο ίντερνετ και διαβάζεις τα αστειάκια του κάθε αμπελοφιλόσοφου που πρώτα θα απελευθερώσει την κοινωνία των ανθρώπων, για τους βίγκανς, τα μαρούλια που πονάνε όπως τα γουρούνια και εσύ φαντασιώνεσαι να τον βάζεις να ζήσει μια μέρα τα μαρτύρια αυτών των ζώων και αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά και δεν νοιώθει.

Και περνάς όλη σου την ζωή ξέροντας ότι είσαι η «περίεργη» η φιλόζωη γιατί νοιάζεσαι και ξέρεις ότι αυτοί είναι οι ανώμαλοι γιατί συνήθισαν τη βαρβαρότητα. Και θυμάσαι τότε που δούλευες με άστεγα παιδιά με πόσο ενδιαφέρον σε ρωτούσαν όλοι αυτοί. Και έκανες δουλειά με αμοιβή που δεν συγκρίνεται στα χιλιόμετρα στον αγώνα και στη φρίκη με την ιστορία με τα ζώα. Τους πιο κολασμένους δούλους του πλανήτη.

*Η Φαίη Λιάρα είναι καθηγήτρια Γερμανικών.

Διαβάστε επίσης:

Δεν είναι οι φιλόζωοι υπερβολικοί, εσείς είστε αναίσθητοι

«Εθελοντές είμαστε, όχι χρήσιμοι ηλίθιοι»

Ποιος φταίει για τα αδέσποτα και στο αεροδρόμιο της Ρόδου;