Η δημιουργός του zoosos.gr Ελένη Ηλιοπούλου μιλάει στο LIFO.gr

Η Ελένη Ηλιοπούλου μίλησε στον Βαγγέλη Μακρή.

Διάβασα ένα άρθρο σε μεγάλη εφημερίδα σχετικά με τις διαμαρτυρίες  φιλόζωων για το θάνατο του σκύλου από τον ιδιοκτήτη ταβέρνας στην Εύβοια. Ο συντάκτης του άρθρου υποστήριζε ότι οι φιλόζωοι  διαμαρτύρονται για το θάνατο ενός σκύλου, ενώ παραμένουν αδιάφοροι για τον άρρωστο συνάνθρωπο  που του έκοψαν το ρεύμα αλλά και για τα παιδιά που πεθαίνουν στην Γάζα. Η φράση που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν «μόνο να μην βομβαρδίσουν ζωολογικό κήπο στη Γάζα να δεις τι έχει να γίνει». Θα ήθελα ένα σχόλιο σας για τα παραπάνω.

-      Είναι προβληματικός αυτού του είδους ο συλλογισμός και η κριτική είναι τουλάχιστον αστεία. Βασίζεται στην εγωιστική στάση που έχουν για τη ζωή άνθρωποι, όπως ο συντάκτης του συγκεκριμένου κειμένου. Είναι δυστυχώς αρκετοί εκείνοι που θεωρούν ότι άξιο λόγου είναι μόνο αυτό το οποίο υφίστανται οι άνθρωποι, άρα χρήζει και διαμαρτυρίας.

Όσοι νοιάζονται για τα ζώα δεν σημαίνει ότι αδιαφορούν για τους ανθρώπους. Όσοι φροντίζουν και τα άλλα πλάσματα του πλανήτη και συμμετέχουν σε διαμαρτυρίες για να σταματήσει η κακοποίηση και η εκμετάλλευση τους δεν είναι αδιάφοροι για οτιδήποτε άλλο συμβαίνει γύρω τους. Αντιθέτως είναι κοινωνικά ευαίσθητοι.

Για ποιο λόγο κατά τη γνώμη σας μερικοί άνθρωποι υποστηρίζουν ότι η αγάπη για τα ζώα συνεπάγεται την αδιαφορία για τον συνάνθρωπο;

-      Είναι λανθασμένη και εξαιρετικά προβληματική και αυτή η αντίληψη και κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Το αντίθετο συνήθως συμβαίνει. Οι άνθρωποι που δεν θα κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για να σώσουν ένα πλάσμα που υποφέρει, δεν θα δείξουν κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ό,τι δεν τους μοιάζει.

Μπορεί να νοιαστούν μόνο για οτιδήποτε ταυτίζεται μαζί τους αλλά με την ίδια αδιαφορία θα αντιμετωπίσουν όχι μόνο το ζώο αλλά και το δράμα του μετανάστη, του πρόσφυγα, του ξένου, του ομοφυλόφιλου, του μη χριστιανού, του τσιγγάνου, του διαφορετικού συνανθρώπου τους, όποιου άλλου θεωρούν υποδεέστερο. Είναι μια μορφή ρατσιστικής αντίληψης.

Όσοι ασχολούμαστε στα σοβαρά με τη φιλοζωία αντιλαμβανόμαστε πλήρως ότι αυτή η ανωτερότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου και η ευφυία μας συνοδεύεται και από υποχρεώσεις κάτι που οι περισσότεροι συνάνθρωποι μας αδυνατούν να καταλάβουν.

Και γι’ αυτό προσπαθούμε να πείσουμε όσους βλέπουν τα ζώα μόνο ως εργαλεία για κάθε χρήση, ότι τα άλλα έμβια πλάσματα είναι βιολογικοί μας εταίροι και έχουν δικαίωμα στην ευζωία και όχι απλά στην επιβίωση. Ο πλανήτης γη ανήκει και σε αυτά.

Στο δεύτερο περιστατικό, στην Εύβοια πάλι, ο ιδιοκτήτης σκοτώνει μια γάτα με μια καρέκλα μέσα στο κλειδωμένο καφενείο του καθώς τουρίστες διαμαρτύρονται έξω από αυτό. Αργότερα καλούν την αστυνομία. Γράφει ένα χρήστης στα σχόλια του zoosos: «Έπρεπε να πάρετε μια καρέκλα και εσείς, να κατεβάσετε την τζαμαρία και μετά να την κατεβάσετε στο κεφάλι του όπως κάναμε εμείς πριν δυο χρόνια σε αντίστοιχο σκηνικό.» Είναι η βία η απάντηση απέναντι στη βία των ανθρώπων ενάντια στα ζώα;

-      Η βία ως απάντηση στην εγκληματική συμπεριφορά των ανθρώπων προς τα ζώα δεν είναι λύση. Αν καταφύγεις στην αυτοδικία για να τιμωρήσεις τον δράστη το έχασες το παιχνίδι. Η αντεκδίκηση έχει ιστορικά αποδειχτεί ότι τόσο μεσοπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα λειτουργεί προς όφελος εκείνου που έχει τη δύναμη και όχι προς όφελος εκείνου, ο οποίος έχει το δίκαιο και επιθυμεί τη δικαίωση! Νευριάζω όταν διαπιστώνω πως τα δικαστήρια επιβάλλουν πολύ μικρές ποινές. Αλλά πέρα από τη λειτουργία αυτής της αστικής δικαιοσύνης άλλη λύση δεν υπάρχει. Παλεύουμε καθημερινά ώστε αστυνομικοί, εισαγγελείς, δικαστές, οι κάτοικοι αυτού του τόπου να καταλάβουν το μέγεθος του κοινωνικού προβλήματος που ονομάζεται κακοποίηση ζώων στην Ελλάδα. Σταδιακά τα καταφέρνουμε αλλά χρειάζεται συστηματική προσπάθεια.

Η Φωτεινή Πιπιλή, από τους λίγους πολιτικούς που έχουν μιλήσει για τα δικαιώματα των ζώων σε εποχές μάλιστα που το θέμα περνούσε απαρατήρητο από τα media, δήλωσε πριν λίγες μέρες σε τηλεοπτική εκπομπή: «Βλέπω πάρα πολλές φορές τον τρόπο που οι Ελληνάρες γονείς φέρονται, διδάσκοντας δήθεν τα παιδιά τους, σε περιπτώσεις που συναντούν είτε γατάκια, είτε σκυλάκια είτε κουνελάκια. Όλα τα συμπλέγματα της σημερινής νοοτροπίας βγαίνουν στο να λένε στο παιδί “Μη! Μη το σκυλί θα σε φάει! Μη το γατί θα σε γρατζουνίσει”. Είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι οι γονείς για τα συμπλέγματα της σημερινής νοοτροπίας;

Πως ένας γονιός μπορεί να διδάξει τον σεβασμό απέναντι στα ζώα;

-      Οι γονείς δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι είναι όμως οι βασικοί. Ο εκφοβισμός των παιδιών ξεκινάει από τα παραμύθια, τα παιδικά τραγούδια, τις θεατρικές παραστάσεις, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Σε όλα αυτά τα ακούσματα και τα θεάματα ο λύκος είναι κακός, η αλεπού πονηρή και η μαύρη γάτα γρουσουζιά. Οι γονείς για να χειραγωγήσουν τα πιτσιρίκια τους τα φοβερίζουν συστηματικά χρησιμοποιώντας αυτές τις εικόνες.

Πριν από μερικές μέρες σε μια παραλία της Πρέβεζας είδα μια μαμά δίπλα μου να φοβίζει τον δίχρονο γιο της για να μην πάει προς την θάλασσα και για να κάτσει να φάει. Του έλεγε: «βλέπεις όλοι έχουν φύγει από την παραλία είναι ο ΛΥΚΟΣ εκεί!». Ο μικρός φυσικά δεν τόλμησε να απομακρυνθεί από κοντά της γιατί φοβήθηκε τον κακό λύκο!

Αν ένας γονιός φοβάται ή σιχαίνεται τα ζώα θα δείξει στο παιδί του αυτή την συμπεριφορά. Θα το μάθει να τα αντιμετωπίζει ως μιάσματα, ως εργαλεία, ως είδη προς εκμετάλλευση και όχι ως βιολογικούς του εταίρους.

Γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η διδασκαλία μαθήματος φιλοζωίας στα σχολεία από την παιδική ηλικία. Επειδή η φιλοζωική κουλτούρα των κατοίκων αυτής της χώρας είναι διαπιστωμένα ανύπαρκτη.

Οι γονείς, που αγαπούν τα ζώα, βρίσκουν άλλα παραμύθια να διηγηθούν στα παιδιά τους για τα υπόλοιπα έμβια πλάσματα με τα οποία μοιραζόμαστε τον πλανήτη, που φυσικά δεν είναι ούτε κακά, ούτε μοχθηρά είναι μόνο διαφορετικά. Άλλωστε είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με ζώα είναι πιο υγιή και σωματικά π.χ. αναπτύσσουν αντισώματα στις αλλεργίες.

Ένας άνθρωπος σέρνει ένα σκύλο δεμένο στο αυτοκίνητο μπροστά στα μάτια των συγχωριανών του μόνο και μόνο «επειδή είναι δικός μου και ότι θέλω τον κάνω». Ένας άλλος κόβει τα αυτιά του σκύλου με ένα κλαδευτήρι. Παλιότερα ένα βίντεο που είχε αναρτηθεί στο youtubeέδειχνε έναν ναύτη να ρίχνει μια γάτα στη θάλασσα, να διασκεδάζει με το τρομοκρατημένο ζώο επαναλαμβάνοντας την πράξη του. Οι πράξεις είναι τόσο άρρωστες που με κάνουν να αναρωτιέμαι αν εκτός από την τιμωρία η Πολιτεία πρέπει να δώσει σε αυτούς τους ανθρώπους βοήθεια από ψυχολόγο ή ψυχίατρο.

Ποια είναι η γνώμη σας;

-      Στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει έρευνες για τη ψυχολογική κατάσταση των δραστών αλλά τέτοιες μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί συστηματικά στις Η.Π.Α. Το 2011 παρακολούθησα μια ημερίδα που συνδιοργάνωσε το Εργαστήριο Παθολογικής Ανατομικής του Τμήματος της Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με το Αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ.

Εκεί ο Απόστολος Περιστέρης, τότε αστυνόμος β’, κτηνίατρος και υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας μας εξήγησε συνοπτικά ότι:

Οι βίαιες πράξεις σε βάρος των ζώων έχουν αναγνωριστεί ως ενδείξεις επικίνδυνης ψυχοπάθειας, που σπάνια περιορίζεται σ’ αυτά. Οι κοινωνιολόγοι, οι νομοθέτες και τα δικαστήρια διαθέτουν αρκετά στοιχεία, που συνδέουν τις πράξεις βίας προς τα ζώα με αντίστοιχες συμπεριφορές με ανθρώπινα θύματα. Σύμφωνα με το FBI ιστορικό βίας προς τα ζώα έχουν οι περισσότεροι βιαστές και οι δολοφόνοι κατ’ εξακολούθηση.

Οι μελέτες, οι οποίες γίνονται πάνω σε ανθρώπους, που έχουν διαπράξει φριχτά εγκλήματα σε βάρος συνανθρώπων τους, αποδεικνύουν πολύ συχνά, ότι υπάρχει ιστορικό κακοποίησης ζώων, πριν οι εγκληματίες καταλήξουν στα ανθρώπινα θύματα.

Το αμερικανικό πρότυπο διαγνωστικό και θεραπευτικό εγχειρίδιο για ψυχιατρικές και συναισθηματικές διαταραχές αναφέρει τη βία προς τα ζώα ως ένα διαγνωστικό κριτήριο για διαταραχές συμπεριφοράς.

Ο κ. Περιστέρης μας εξήγησε τότε στην ανάλυση του ότι, σύμφωνα με έρευνες στον τομέα της Ψυχολογίας και της Εγκληματολογίας, «υπάρχει στενή σχέση μεταξύ των κακοποιήσεων ζώων και της οικογενειακής βίας ή άλλων εγκλημάτων. Η κακοποίηση ζώων συχνά αποτελεί δείγμα μελλοντικής πιθανής βίας προς ανθρώπους».

Ανέφερε δε ότι σε μια μελέτη, το 71% των γυναικών, που κακοποιήθηκαν, ανέφεραν, ότι το ίδιο άτομο, που τις κακοποίησε, είχε κακοποιήσει κάποτε το κατοικίδιό τους ή απείλησε να κακοποιήσει ζώο! (Ascione, 1998).

Σε άλλη μελέτη αναφέρεται, πως το 88% όσων κακοποιούν παιδιά, είχε επίσης κακοποιήσει ζώα στο σπίτι του. Σε έρευνα του Johns Hopkins University από το 1994 ως το 2000, σε 11 πόλεις των Η.Π.Α., η κακοποίηση ζώων ήταν ένας από τους τέσσερις σημαντικότερους δείκτες που φανέρωναν πιθανούς μελλοντικούς κακοποιούς!

Το 70% όσων είχαν κακοποιήσει ζώο βρέθηκε να έχει κάνει κι άλλα εγκλήματα, ενώ το 44% είχε πειράξει ανθρώπους (Arluke, A. & Luke, C. 1997). Το 61,5% από αυτούς που είχαν κακοποιήσει ζώο είχε επιτεθεί σε ανθρώπους (Clarke, J. P. 2002).

Το 63,3% των κρατουμένων λόγω καταδίκης για βίαια εγκλήματα έχει παραδεχτεί πως έχει κακοποιήσει ζώα – εκτός από αυτούς που δεν το παραδέχονται (Schiff Louw Ascione, 1999).

Ποιες ευθύνες έχει ένας ιδιοκτήτης ζώου απέναντι στο ζώο του;

Οι ευθύνες του ιδιοκτήτη ενός ζώου βασίζονται στην κοινή λογική. Η νομοθεσία - που ορίζει τους κανόνες φροντίδας - βασίζεται και στις διαπιστώσεις των επιστημόνων, αφού τα ζώα είναι πλήρως συναισθανόμενα πλάσματα. Στο ζώο σου θα πρέπει να προσφέρεις τροφή, νερό, στέγη, κτηνιατρική περίθαλψη, συντροφιά και φυσικά να μην σκοτώνεις ή εγκαταλείπεις τα παιδιά που γεννάει, αφού δεν τον στειρώνεις, αν και δεν μπορείς να φροντίσεις τους απογόνους του!

Η μόνιμη αλυσόδεση, η μόνιμη παραμονή σε ταράτσες, μπαλκόνια, η εγκατάλειψη, η επιθετική εκπαίδευση ενός π.χ. σκύλου για να λειτουργεί ως συναγερμός ή προστάτης της περιουσίας σου δεν είναι φιλοζωική πράξη είναι άλλη μια πράξη - σχέση εκμετάλλευσης.

Φιλοζωία επίσης δεν είναι να έχεις ζώα να διαβούν σε γυάλες, ενυδρεία και κλουβιά. Αυτό είναι ξεκάθαρη αιχμαλωσία και οφείλει κάποια στιγμή ο νομοθέτης να ξεκαθαρίσει ποια πλάσματα είναι εκείνα τα οποία χαρακτηρίζονται ως ζώα συντροφιάς και μπορούμε να τα έχουμε στα σπίτια μας.

Λένε κάποιοι: «Αποκαλούν το ζώο τους «παιδί μου», «αγόρι μου», «κορίτσι μου». Μα είναι ποτέ δυνατόν να έχεις με μια γάτα ή ένα σκύλο την σχέση που έχεις με το παιδί σου;». Τι θα τους απαντούσατε;

- Είναι απολύτως φυσιολογικό να δεθείς τόσο πολύ μ’ ένα πλάσμα, που μπορεί να μην ανήκει στο είδος σου, αλλά να το κάνεις μέλος της οικογένειας σου. Ακρότητες κάνουν και οι γονείς με τα βιολογικά τους παιδιά. Ακρότητες κάνουν και εκείνοι που έχουν ζώα ως συντρόφους στη ζωή τους. Επιστημονικές μελέτες αναφέρουν ότι οι άνθρωποι αναπτύσσουν προς τα ζώα που αγαπούν ίδια συναισθήματα με εκείνα τα οποία νιώθουν οι γονείς για τα βιολογικά τους τέκνα.

Τον περασμένο Μάρτιο το LIFO.gr έκανε ένα ρεπορτάζ στο Αττικό πάρκο της Αθήνας. Ο Ζαν Ζακ Λεσουέρ ιδιοκτήτης του πάρκου ανάμεσα σε άλλα απάντησε για το αν είναι  ή όχι τα ζώα ευτυχισμένα μέσα σε αυτό:

«Με ρωτάτε επίσης αν τα ζώα είναι ευτυχισμένα. Φυσικά και είναι. Κανένα ζώο δεν είναι δυστυχισμένο. Δεν είναι αιχμάλωτα. Έχουν γεννηθεί έτσι και ο ρόλος των πάρκων είναι τεράστιος. Κάποιοι επιμένουν να τον αμφισβητούν. Αυτοί νομίζω είναι καλύτερα να ασχοληθούν με τα αίσχη και το παραεμπόριο που γίνεται στο Σχιστό και τις κακοποιήσεις ζώων στα σπίτια δίπλα τους».

Ποια είναι η γνώμη σας;

-      Ο κ. Λεσουέρ είναι έμπορος και ως έμπορος θέλει να βγάζει χρήματα από την επιχείρηση του. Πουλάει το θέαμα των αιχμάλωτων άγριων ζώων και προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι και φιλόζωος και πως είναι φυσιολογικό π.χ. τα δελφίνια να κάνουν κωλοτούμπες προς τέρψη των θεατών – όπως ακριβώς γίνεται στις παραστάσεις του τσίρκο.

Το ότι τα ζώα γεννιούνται αιχμάλωτα δεν σημαίνει ότι είναι και ευτυχισμένα. Γι’ αυτό και εμφανίζουν μεταξύ άλλων τη λεγόμενη στερεοτυπική συμπεριφορά, αυτές τις διαρκώς επαναλαμβανόμενες κινήσεις που τους προκαλεί η ανία καθώς ζουν όλο το βίο τους στα μικρά κλουβιά, στους περιορισμένους χώρους των μόνο κατ’ ευφημισμό κήπων, αφού είναι χώροι μαρτυρίου.

Μια καμηλοπάρδαλη έχει μέσα στο DNA της την ανάγκη να διασχίζει την αφρικανική σαβάνα. Δεν γίνεται να την κρατάς αιχμάλωτη στα Σπάτα και να προσπαθείς να πείσεις τους υπόλοιπους ότι αυτό είναι φυσιολογικό.

Αίσχη και εγκλήματα εις βάρος των ζώων γίνονται και στο παζάρι του Σχιστού και στα περισσότερα καταστήματα πώλησης κατοικίδιων, σε κτηνοτροφικές μονάδες κ.ά. Οι εκπρόσωποι των φιλοζωικών φορέων δίνουν μεγάλη μάχη και γι’ αυτά τα ζητήματα.

Οι ζωολογικοί κήποι σίγουρα δεν σώζουν τα άγρια ζώα, ούτε αρκούνται σε αυτά, που είναι ήδη αιχμάλωτα, και δεν μπορούν να επιστρέψουν – εξαιτίας των ανθρώπων – στο φυσικό τους περιβάλλον. Γι’ αυτό και οι ιδιοκτήτες αυτών των επιχειρήσεων επιτρέπουν την αναπαραγωγή των αιχμάλωτων ειδών για να δημιουργούν νέες γενιές σκλαβωμένων ζώων ως θέαμα για τους ανθρώπους.

Οι ζωολογικοί κήποι διδάσκουν στα παιδιά μας ότι ο ισχυρός μπορεί να συμπεριφέρεται στον ανίσχυρο όπως ακριβώς επιθυμεί.

Η επιχείρηση του κ. Λεσουέρ δεν βοηθάει στην πληροφόρηση των επισκεπτών, ούτε τους ευαισθητοποιεί για την ανάγκη προστασίας των άλλων ειδών του πλανήτη. Βοηθάει μόνο την τσέπη του ιδιοκτήτη. Το διαδίκτυο και τα εκπαιδευτικά τηλεοπτικά προγράμματα είναι αποτελεσματικά εργαλεία μάθησης. Μας πληροφορούν άμεσα και για κάθε είδος ζώου που ζει οπουδήποτε στον πλανήτη, δεν είναι ανάγκη να τα κρατάμε αιχμάλωτα για να τα βλέπουμε από κοντά.  Η αιχμαλωσία τους είναι άλλη μια μορφή εξόφθαλμης εκμετάλλευσης τους.

Όταν ακούτε την είδηση ότι ένας θηριοδαμαστής έχασε την ζωή του από ένα στρεσαρισμένο λιοντάρι ποια είναι τα συναισθήματα σας;

-      Δεν λυπάμαι καθόλου τους ανθρώπους που πέφτουν θύματα των ζώων, τα οποία βασανίζουν ποικιλοτρόπως. Τα ζώα όταν μπορούν υπερασπίζονται τη ζωή τους και καλά κάνουν.

Πρέπει το κυνήγι να απαγορευτεί ολοκληρωτικά ή να συνεχιστεί με αυστηρότερη νομοθεσία;

-      Αν ήταν στο χέρι μου θα το απαγόρευα τελείως. Χιλιάδες ζώα θηρεύσιμα και μη χάνουν τη ζωή τους επειδή οι κυνηγοί εκτονώνονται πάνω τους πυροβολώντας τα. Την εποχή των σπηλαίων το κυνήγι για την εξασφάλιση της τροφής ήταν απαραίτητο. Τώρα συμβαίνει για άλλους λόγους και όχι για την επιβίωση μας.

Τα ζώα π.χ. στις κτηνοτροφικές μονάδες – πριν καταλήξουν στο πιάτο μας – βασανίζονται ανηλεώς. Οι άνθρωποι δεν αρκούνται στην άγρια εκμετάλλευση των λεγόμενων παραγωγικών ζώων, κυνηγούν για να διασκεδάσουν και να φάνε και τα άγρια.

Τα κέντρα περίθαλψης είναι γεμάτα με ανάπηρα πλάσματα. Ζώα που δεν μπορούν να περπατήσουν ή να πετάξουν ξανά από τα σκάγια των κυνηγών, οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους φυσιολάτρες (!) και ρυθμιστές του πληθυσμού των άλλων ειδών.

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και οφείλουμε να προβληματιστούμε αλλά και να αναθεωρήσουμε τη στάση μας γύρω από τα «σπορ» τα οποία στοχεύουν στην εξόντωση ζώων για να ικανοποιηθούν τα «αρχέγονα» ένστικτα βάρβαρων ανθρώπων.

Εκτός από τις ποτίστρες τι παραπάνω θα μπορούσε να κάνει ο Δήμος της Αθήνας για τα αδέσποτα;

-      Ο Δήμος Αθηναίων θα πρέπει να εφαρμόσει πρόγραμμα στειρώσεων αδέσποτων σκύλων και γατιών. Δυστυχώς ο μεγαλύτερος δήμος της χώρας – αν και ο νόμος το προβλέπει – αυτή τη στιγμή δεν έχει τέτοιο πρόγραμμα.

Ο Δήμος Αθηναίων θα πρέπει φυσικά να δημιουργήσει δημοτικό κτηνιατρείο, ώστε τα κόστη των επεμβάσεων (στειρώσεις και κάθε είδους κτηνιατρικές πράξεις) να του στοιχίζουν ελάχιστα και φυσικά αυτό να είναι ανοιχτό και όλο το 24ωρο.

Ζώα δηλητηριάζονται, πέφτουν θύματα τροχαίων όλες τις ώρες και οι δημότες εθελοντές φιλόζωοι τρέχουν να βρουν πώς να τα σώσουν ξοδεύοντας λεφτά από την τσέπη τους. Ο κ. Καμίνης θέλησε να αποκτήσει φιλοζωικό προφίλ λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές όμως η πραγματικότητα και εντός του δημοτικού κυνοκομείου στα Μέγαρα – που δόθηκε ως δωρεά στο Δήμο Αθηναίων – και στους δρόμους της πόλης δείχνει ότι τα προβλήματα στη διαχείριση των αδέσποτων είναι πάρα πολλά.

Φέτος το zoosos.gr κλείνει τα τρία του χρόνια. Από όλες τις ειδήσεις κακοποίησης ζώων που έχετε παρακολουθήσει  αυτά τα χρόνια ποια είναι αυτή που σας έχει εξοργίσει περισσότερο;

-      Δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ. Τα εγκλήματα που γίνονται καθημερινά είναι αναρίθμητα και τελικά μαθαίνουμε μόνο ένα μικρό ποσοστό των όσων συμβαίνουν. Όμως ένα γεγονός με συγκλόνισε. Τον Ιούλιο του 2011 στη Σκόπελο ο ψυχοπαθής ιδιοκτήτης ενός γαϊδουριού έκοψε τα αφτιά του ζώου του με πριόνι. Συνελήφθη βέβαια και οδηγήθηκε σε ψυχιατρική κλινική, όμως αυτό δεν μειώνει την βαρβαρότητα της εγκληματικής του πράξης.

Έχετε δεχτεί κάποια απειλή όλα αυτά τα χρόνια που «τρέχετε» το site;

-      Οι απειλές είναι αρκετά συχνές και σε χώρους όπου πάμε για να κάνουμε ρεπορτάζ αλλά και μέσω email, μηνυμάτων στο facebook.

Θα σταθώ όμως μόνο σε μια απειλή επειδή προέρχεται από συγκεκριμένο πολιτικό χώρο. Αναγνώστης του www.zoosos.gr που σχετίζεται με τη Χρυσή Αυγή «φιλικά» με «προειδοποίησε» πριν από καιρό πως αν συνεχίζουμε να δημοσιεύουμε κείμενα σχετικά με το πώς οι φασίστες χρησιμοποιούν τη φιλοζωία για να δείξουν ένα «κοινωνικό» πρόσωπο θα ρίξουν την ιστοσελίδα μας. Εμείς συνεχίζουμε να γράφουμε ότι ρατσισμός – γιατί οι φασίστες και οι ναζί είναι ρατσιστές – και φιλοζωία είναι έννοιες ασύνδετες.

Το φιλοζωικό προσωπείο της Χρυσής Αυγής το αποκαλύπτουμε – με κάθε ευκαιρία – γι’ αυτό και είμασταν οι πρώτοι που ασκήσαμε σκληρή κριτική στον ΑΡΚΤΟΥΡΟ όταν δέχτηκε τη δωρεά των 5.000 ευρώ από τον αρχηγό του νεοναζιστικού κόμματος. Ευτυχώς τότε στον ΑΡΚΤΟΥΡΟ κατάλαβαν την γκάφα τους και επέστρεψαν τα χρήματα. Ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Εμείς αγαπάμε τα ζώα αλλά δεν είμαστε μισάνθρωποι. Οι φασίστες είναι.

Για τα φιλοζωικά sites  λένε μερικοί ότι κάνετε την τρίχα τριχιά για να συγκινήσετε τους αναγνώστες αυξάνοντας με αυτό τον τρόπο τα «κλικ». Ποια είναι η θέση σας πάνω σε αυτό;

-      Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο τα περισσότερα εγκλήματα εις βάρος των ζώων θα έμεναν στην αφάνεια. Τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. συνήθως δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτές τις ειδήσεις. Τις βρίσκουν αδιάφορες και εξαιρετικά μειωμένης σημασίας. Γι’ αυτό άλλωστε αποφάσισα να δημιουργήσω το www.zoosos.gr για να γράφω εκεί αυτά που δεν μου επέτρεπαν να δημοσιεύω αλλού.

Δουλεύω εδώ και 16 χρόνια ως δημοσιογράφος και στα περισσότερα μαγαζιά – τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες – τέτοιες ειδήσεις δεν περνάνε. Μια μικρή αλλαγή βλέπουμε τώρα. Άλλωστε τώρα πια η Αστυνομία μετά από πολύ κόπο εκ μέρους των φιλοζωικών φορέων και όλων εμάς, που δημοσιεύουμε συστηματικά τα εγκλήματα αυτά και δείχνουμε τις εικόνες που αποδεικνύουν την φρικτή αλήθεια, εκδίδει δελτία Τύπου και για τις περιπτώσεις συλλήψεων δραστών με την κατηγορία της ζωοκτονίας. Πριν από δύο χρόνια κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο.

Τώρα πια η κακοποίηση ενός ζώου μπορεί και να γίνει ρεπορτάζ σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων ενός μεγάλου καναλιού. Όμως μέχρι πρόσφατα «είδηση» ήταν το να δαγκώσει ο σκύλος άνθρωπο και όχι το αντίθετο.

Φυσικά ακόμα τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. αντιμετωπίζουν λόγω άγνοιας και κακής νοοτροπίας με λανθασμένο τρόπο τα θέματα σχετικά με τα ζώα. Οι δημοσιογράφοι δεν αποτελούν εξαίρεση ζουν σε μια κοινωνία με αντιφιλοζωικά αισθήματα γι’ αυτό και μιλούν λανθασμένα για ζωοανθρωπονόσους (ενώ μόνο η λύσσα είναι τέτοια ασθένεια), για ζώα «τέρατα», θανάσιμο κίνδυνο για τους νοικοκυραίους, τα παιδιά.

Ποια είναι η πρώτη συμβουλή που θα δίνατε σε κάποιον που ετοιμάζετε να γίνει ιδιοκτήτης μιας γάτας ή ενός σκύλου;

- Αν δεν είναι έτοιμος να αναλάβει μια δέσμευση εφ’ όρου ζωής να μην προχωρήσει σε αυτή τη σχέση. Η παθητική κακοποίηση ζώων συντροφιάς από μη υπεύθυνους κηδεμόνες είναι η πιο συχνή μορφή βασανισμού τους. Τα ζώα δεν είναι αντικείμενα. Έχουν ανάγκες και αν κάποιος δεν είναι έτοιμος να ζει μαζί με τον σκύλο ή τη γάτα του, να καθαρίζει τα κακά του σκύλου και την άμμο της ψιψίνας, να αντέξει τις γρατζουνιές στα έπιπλα και τα φαγωμένα παπούτσια, τότε ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΖΩΟ. Ας πάρει ένα λούτρινο ως ντεκόρ για το σαλόνι του. Τα ζώα είναι σαν τα παιδιά, χρειάζεται να ασχολείσαι διαρκώς μαζί τους. Αν δεν μπορείς να αφιερώσεις τον χρόνο που χρειάζονται καλύτερα να μην αποκτήσεις.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχετε διδαχτεί από τα ζώα;

-      Τα ζώα νιώθουν όπως ακριβώς και εμείς. Νιώθουν χαρά, λύπη, μοναξιά, πείνα, πόνο, δίψα. Νιώθουν την κακοποίηση και τη δυστυχία. Δεν είναι σε θέση να αιτιολογήσουν τους λόγους, αλλά νιώθουν γι’ αυτό και υποφέρουν δραματικά. Αυτό που λέω πάντα είναι πως τα ζώα δεν επιλέγουν μόνο υφίστανται.

Τελευταία ερώτηση, το αιώνιο ερώτημα των φιλόζωων σε εσάς: Σκύλος ή γάτα;

-      Λατρεύω τις γάτες, με κάνουν καλύτερο άνθρωπο, με κάνουν να χαμογελώ όταν μου επιτρέπουν να τις χαϊδέψω. Όσα λέγονται εις βάρος τους είναι ανοησίες από αδαείς ανθρώπους με προβληματικές μεσαιωνικές αντιλήψεις. Αγαπώ όλα τα πλάσματα, αλλά τα κατοικίδια αιλουροειδή έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά και τη ζωή μου.

Πηγή: www.lifo.gr