Η φιλοζωία εφαρμόζεται μόνο στην πράξη

Της Ελένης Ηλιοπούλου

Κατέβηκα από το σπίτι, όπως κάνω κάθε απόγευμα εδώ και χρόνια, για να ταΐσω τις γατούλες της γειτονιάς. Δεν τον εντόπισα με την πρώτη ματιά. Ήταν κοντά στο σημείο, που τους αφήνω το φαγητό, αλλά ήταν κρυμμένος ξαπλωμένος δίπλα στη ρόδα του τζιπ, κάτω όμως από το αυτοκίνητο.

Ψυχορραγούσε αβοήθητος, αφημένος στην αρρώστια, που τον είχε καταβάλει. Πήρα αμέσως τηλέφωνο τον Νίκο Δρεπανιώτη από το «Αδεσποτολόγιο», που πάντα με βοηθά, και έρχεται από την Καλλιθέα στο Νέο Ηράκλειο (έχει - δεν έχει κίνηση) για να πιάσουμε με τη θαυματουργή παγίδα του κάποια γατούλα, που συνήθως εγκυμονεί, ώστε να την πάω για στείρωση.

Δεν ήταν κοντά, όμως μου έδωσε οδηγίες από το τηλέφωνο και μου είπε «Πάρε με να ‘ρθω, αν δεν τα καταφέρεις». Μάζεψα τα μαλλιά μου, για να μη με εμποδίζουν, και είπα να κάνω μόνη μου αυτό, που προτρέπω τους άλλους, να πράττουν. Είναι εύκολο, να καταγγέλλεις και να κάνεις τον κριτή όλων από την ασφάλεια του υπολογιστή σου.

Όμως η φιλοζωία δεν κατακτάται μέσω like στο facebook. Συμβαίνει μόνο, όταν εφαρμόζεται στην πράξη. Τα ζώα είναι πραγματικά όντα, είναι συναισθανόμενα πλάσματα, που υποφέρουν στ' αλήθεια. Δεν είναι άβαταρ στον υπολογιστή μας!

Στο www.zoosos.gr γράφουμε για τα ζώα, για τη φροντίδα, για τη σωτηρία τους, για τα δικαιώματα τους, για τα γεγονότα, που τους συμβαίνουν και πρέπει να μας αφορούν. Δε μπορούσα να αδιαφορήσω, δε γινόταν ν’ αφήσω αυτό το πλάσμα, να υποφέρει κάτω από το σπίτι μου. Ακόμα και αν δεν το έσωζα πηγαίνοντας το στον κτηνίατρο, ίσως να το απάλλασσα από τον μαρτυρικό αργό του θάνατο. Έτσι σκέφτηκα.

Έτσι πήρα ένα χοντρό χαρτόνι και το έβαλα σιγά - σιγά κάτω από το σώμα του ζώου. Αργά - αργά το έσυρα μακριά από την ρόδα του Ι.Χ.. Τον έπιασα με ένα πανί και τον τοποθέτησα μέσα στο κλουβί μεταφοράς. Δεν αντιστάθηκε, ήταν τόσο καταβεβλημένος, σκελετωμένος, από την αρρώστια του, που και να ήθελε, δε μπορούσε.

Το στόμα του μύριζε σαπίλα από το πύον, που είχε φράξει και τη μύτη του. Οι βλέννες, που τον εμπόδιζαν να αναπνεύσει, ήταν γεμάτες με αίμα και πύον. Το δέρμα του ήταν μαδημένο, είχε κάτι σαν ψώρα. Πήρα αμέσως τηλέφωνο στο Νοσοκομείο Mικρών Ζώων «Ο Άγιος Μόδεστος» με το οποίο συνεργάζομαι και ευτυχώς ο κτηνίατρος, Κώστας Ρήγας, ήταν εκεί. Σε 15 λεπτά ήμουν στη Νέα Ερυθραία. Με το που αντίκρισε το ζώο μου ο Κώστας τόνισε: «Μου είπες, ότι ήταν χάλια, αλλά δεν περίμενα, πως θα ήταν σε τέτοια κατάσταση».

Ξεκίνησε αμέσως βάζοντας θερμόμετρο, άκουσε την καρδιά τα πνευμόνια του, ψηλάφισε τα νεφρά του, που είχαν διογκωθεί. Όταν του ανέφερα την ευθανασία ως έσχατη λύση για το μαρτύριο του, μου απάντησε ξεκάθαρα «Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συνέλθει, να πάρει μια ανάσα». Το δέχτηκα, είχε δίκιο, έπρεπε να βοηθήσουμε τον γατούλη, άλλωστε γι’ αυτό βιάστηκα να το πάω στον γιατρό, για να τον γλυτώσω.

Του καθάρισε τη μύτη με γάζες και με μια σύριγγα μέσα στην οποία είχε βάλει ορό, για να τον κάνει, να ανασάνει ευκολότερα. Ο ταλαίπωρος γατούλης είχε υποθερμία. Το ζώο ανέπνεε βαριά και ο Κώστας βιαζόταν να του προσφέρει άμεσα ανακούφιση.

Τον τύλιξε με μια κουβέρτα, αμέσως του έβαλε ορό, για να τον ενυδατώσει, απανωτά του έκανε δύο ενέσεις. Όμως η κατάσταση του ζώου επιδεινωνόταν ταχύτατα. Οι κόρες διαστέλλονταν και συστέλλονταν.

Η κρίση άπνοιας τον έπιασε ξαφνικά. Άρχισε, να τινάζεται, και ο Κώστας ξεκίνησε τις μαλάξεις στην καρδιά του. Τον μετέφερε αμέσως στον ειδικό θάλαμο με το οξυγόνο και με το ακουστικό αφουγκραζόταν την καρδιά του. Συνέχισε τις μαλάξεις ξανά και ξανά, όμως ο γατούλης είχε πάρει τον δρόμο του…

Ο Κώστας τον πήγε για καρδιογράφημα, συνέχισε και εκεί τις μαλάξεις αλλά μάταια. Όταν σταμάτησε, οι κόρες των ματιών του γατούλη είχαν ολοκληρωτικά διασταλεί. Την επιβεβαίωση του θανάτου μας έδωσε ο ήχος της πράσινης γραμμή του καρδιογράφου. Έγινε οριζόντια, μια οριστική απόδειξη του τέλους.

Ο Κώστας προβληματισμένος αναρωτήθηκε μήπως στρεσάρισε το ζώο. Τον καθησύχασα λέγοντας του, ότι απλώς τον βρήκα, όταν ήταν ήδη αργά, πέθανε στα χέρια μας αντί να πεθάνει στον δρόμο κάτω από το αυτοκίνητο.

Αποφάσισα να γράψω δυο λόγια γι' αυτό, το αποψινό περιστατικό, που συνέβη λίγο μετά τις 21:00, για να ευχαριστήσω τον κτηνίατρο, Κώστα Ρήγα, που πάλεψε πραγματικά, να σώσει το ζωάκι, ως επιστήμονας, ως γιατρός. Να τον ευχαριστήσω, που δεν επέλεξε την εύκολη «λύση». Η πραγματική φιλοζωία εφαρμόζεται μόνο στην πράξη. Τα λόγια είναι για όλους ευκολότερα!

Διαβάστε επίσης:

Εγώ βοηθάω τα ζώα εσύ τι ζόρι τραβάς;

Χρήσιμες απαντήσεις για όσους ενοχλούνται επειδή φροντίζετε ζώα

Μια απάντηση σε όσους ενοχλούνται επειδή φροντίζουμε τ’ αδέσποτα

Τι ΔΕΝ είναι ένας εθελοντής φιλόζωος

«Φιλοζωικός δεν είστε; Είναι υποχρέωση σας, ελάτε να τα πάρετε!»

Οι Φ.Ε.Π. απαντούν σε όλους εσάς που ζητάτε να τρέξουν μόνο οι άλλοι για τα ζώα