Στις 29 Αυγούστου η Γεωργία Ντάλλα μετά από πολύ κόπο και προσπάθεια κατάφερε να κρατήσει ξανά στην αγκαλιά της τη γάτα της, το ασπρόμαυρο Ψιψίκο.
Την είχε χάσει στις 12 Ιουνίου στο 8ο χλμ της Εθνικής Οδού Καρδίτσας - Λάρισας όταν το όχημα της συγκρούστηκε με άλλο αυτοκίνητο με αποτέλεσμα το ζώο αν και ήταν μέσα σε κλουβί από το Ι.Χ. να βρεθεί στα χωράφια, στον δρόμο σε απόσταση 40 χλμ μακριά από το σπίτι του.
Η κα Ντάλλα δεν σταμάτησε ούτε για μια στιγμή να την αναζητεί και ξόδεψε τα λιγοστά της χρήματα για να πηγαινοέρχεται στο σημείο με ταξί καθώς το αυτοκίνητο της είχε καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Την είπαν τρελή, η Τροχαία την απειλούσε να μη βγει στον δρόμο γιατί θα κινδυνεύσει και η ίδια από τα διερχόμενα οχήματα. Η επιμονή της όμως κίνησε γη και ουρανό και το ζώο είναι πάλι ασφαλές.
Το ζώο κατάφερε να επιβιώσει στα χωράφια όλο αυτό το διάστημα παρά το γεγονός ότι πάσχει και από λευχαιμία.
Τη διάσωση του ζώου έκανε η ίδια γνωστή στις 29 Αυγούστου στην ομάδα του facebook «Σατανισμός Και Γάτες».
Και για όσα κατάφερε και για όσα εμπόδια αντιμετώπισε επισήμανε τα εξής:
«Καλησπέρα... Η τελευταία φορά που είχα δημοσιεύσει στην ομάδα ήταν πριν περίπου 2,5 μήνες. Κ η δημοσίευση μου αφορούσε ένα τροχαίο που είχα έξω από την Καρδίτσα, όπου με χτύπησαν στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου μου στο οποίο βρίσκονταν μέσα σε κλουβί ο Ψιψίκος, το οποίο και τελικά έσπασε από την σύγκρουση και χάθηκε σε ένα χωράφι αφού έσπασαν και τα πίσω παράθυρα. Ο Ψιψίκος που πάσχει από λευχαιμία και κανείς δεν πίστευε πως θα καταφέρω να τον βρω στο σημείο που χάθηκε μιας και ξεκινούσε η εθνική οδός.
Ο Ψιψίκος που παρόλο που πάσχει από λευχαιμία αποδείχθηκε πολύ σκληρός για να μην επιβιώσει σε ένα χωράφι δίπλα από την εθνική οδό βρισκόμενος 40χλμ μακριά από το σπίτι του. Κι όπως δεν το έβαλε αυτός κάτω δεν το έβαλα κι εγώ... άργησα τόσο να σας ενημερώσω γιατί δεν ήμουν ήρεμη. Έτρεχα για το αμάξι μιλούσα με τις ασφαλιστικές για κάτι περισσότερο από ένα μήνα, περίμενα πραγματογνωμονες κι όλα όσα έχουν σχέση με την καταστροφή ενός αυτοκινήτου οπως τελικα εδειξε το τελικο πορισμα και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας τις περνούσα εκεί... στο 8ο χλμ Καρδίτσας Λάρισας σε ένα χωράφι, δίπλα από ένα χωριό και μια μάντρα με νταλίκες να τον ψάχνω.
Να βάζω παντού αφίσες να μιλάω και να ενημερώνω ένα σωρό κόσμο, να στήνω παγίδες αλλά να τις ρίχνει ο αέρας, να φέρνω δύο φορές τον ανιχνευτή χαμένων ζώων, να μην βγαίνει κάποιο αποτέλεσμα, να παίρνω κάμερα του μελισσοκομου όπως μου την είπαν και να την στήνω σε κάθε πιθανό κι απιθανο σημείο του χωραφιου μαζί με εκατομμύρια μπολ με τροφή και νερό διάσπαρτα στο χωράφι κ σε οτιδήποτε βρίσκονταν κοντά η δίπλα από το χωράφι, να ταΐζω οποίο αδεσποτακι έβρισκα στο δρόμο μου γιατί σκεφτόμουν πως μπορεί να μην βρήκα τον Ψιψίκο άλλη μια μέρα, αλλά έκανα καινούργιους φίλους, να κάνουμε κ λίγη πλάκα με τους φίλους μου που έρχονταν μαζί μου για να μπορέσουμε να αντέξουμε και να μην τα παρατησουμε κι άλλες φορές να με πιάνουν τα κλάματα και φεύγουν ποτάμι απ τα μάτια μου πάντα άηχα γιατί έπρεπε να συνεχίσω να ψάχνω.
Να μένω χωρίς αμάξι και τελικά για να μην υποχρεώνομαι σε κανέναν που με θεωρούσε τρελή που ήθελα να βρω τον καλύτερο μου φίλο κι αυτό γιατί έχει 4 πόδια κι όχι δύο και γιατί βαρέθηκα να εξηγώ τα αυτονόητα σε ανθρώπους που δεν ήθελαν και δεν επρόκειτο να καταλάβουν και τελικά να νοικιάζω αμάξι για 2,5 μήνες πλέον γιατί ο βασικός λόγος που αποφάσισα να ξοδέψω τον πενιχρό μισθό μου ήταν ο καλύτερος μου φίλος.
Και τελικά σήμερα και μετά από πολλά τηλεφωνήματα ανθρώπων που πίστεψαν ότι τον βρήκαν αλλά δεν ήταν αυτός και μετά από τόσες αποτυχημένες προσπάθειες να τον πιάσω ενώ τον είχα εντοπίσει γιατί η αστυνομία δεν με άφηνε να τον πιάσω όταν βγήκε στην εθνική γιατί θα προκαλούσα ατυχημα έλεγε κι αν με εβλεπαν ξανα πεζη θα μου εβαζαν προστιμο ξαναλεγε κι αφού κατά τύχη μάλλον γλίτωσα και το αυτόφωρο ενώ είχαν υποχρέωση να ενημερώσουν την φιλοζωικη αλλά γιατί να ασχοληθούν με τους νόμους των ζώων ενώ δεν ξέρουν τους βασικούς και με την βοήθεια και την φωνή της λογικής της κτηνιατρου μου που ήρθε μαζί μου να τον ψάξει και να με βοηθήσει και σε όλο αυτό, τελικά σήμερα κι ενώ έφτασα μόνη μου στο σημείο και είχα αρχίσει να νιώθω τόσο απογοητευμενη κι ενω χθες είχα φτιάξει και φανουροπιτα για 2η φορά μέσα στους 2,5 μηνες με απόφαση των φίλων μου που με παρότρυναν να το κάνουμε κ αυτο, τον εντόπισα στην άκρη της εθνικής οδού.... κατέβηκα από το αμάξι τον πλησίασα κι άρχισα να του μιλάω.
Κάθισα σε απόσταση αναπνοής χωρίς να κάνω απότομες κινήσεις και συνέχιζα να του μιλάω κι αυτος να μου απαντάει. Τον κοιτούσα και δεν πίστευα πως μετά από τόσο καιρό τον είχα απλά απέναντι μου. Ακολούθησα τις συμβουλές της κτηνιατρου μου, γιατί εκείνη πήρα πρώτη τηλέφωνο, του έβαλα να φάει, είχα έτοιμο το κλουβί σε κάθετη θέση και χωρίς να καταλάβω το πως απλά τον έπιασα και τον έβαλα στο κλουβί του και το έκλεισα. Τον κοίταξα που παρέμενε ήρεμος και για πρώτη φορά μετά από 2,5 μήνες κι ένα σφοδρό τελικά τροχαίο, παρόλο που το αμάξι χτυπήθηκε από πίσω και που θα μπορούσε να μου κοστίσει την ζωή αν δεν φορούσα ζώνη αλλά μου κόστισε τον καλύτερο μου φίλο, άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να κλάψει με λυγμούς....
Σας ευχαριστώ όλους για την στήριξη σας απ την πρώτη στιγμή που σας διηγήθηκα την ιστορία μου και για όλα τα όμορφα λόγια και συμβουλές σας και σας ζητώ συγνώμη για το κατεβατό... Οι φωτογραφίες ειναι η πρώτη αυτή που έβαλα και στην αφίσα του, απο το χωραφι και την εθνική που χάθηκε απο το σημειο που τον εντοπισα σημερα πανω στο εθνική και μια παλια που εβγαλα μαζι του αλλα εχω την ιδια χαρα ξανά ζωγραφισμενη στο προσωπο μου.
Ν αγαπάτε, που ήδη το κάνετε, τους καλύτερους σας φίλους και να μην πάψετε να πιστεύετε σε θαύματα... ακόμα κι αν ο φίλος σας έχει χαθεί 40 χλμ μακριά από το σπίτι του πάνω σε μια εθνική οδό...».
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
