Ένα μεγάλο ευχαριστώ σ' εκείνους που φροντίζουν ζώα και αποδεικνύουν τι σημαίνει αλληλεγγύη

Της Φαίης Λιάρα*

Η γατούλα Ψιψινέλ χάθηκε στις 5 Μαρτίου από το σπίτι φιλοξενίας της στα Κάτω Πατήσια στην Αθήνα. Από τότε άρχισε ένας αγώνας τεράστιος, με χιλιάδες αφισοκολλήσεις και κοινοποιήσεις, καθημερινό ψάξιμο, ώρες ατελείωτες. Άνθρωποι που δεν μας είχαν καμιά απολύτως υποχρέωση βοηθούσαν και αγωνιούσαν. Έγιναν μια αλυσίδα για να βρεθεί η μικρή.

Η αφίσα που κοινοποιήθηκε και τοιχοκολλήθηκε χιλιάδες φορές...

Και το θαύμα έγινε: Βρέθηκε στις 29 Απριλίου στo Νέο Ψυχικό, αρκετά μακριά από το σημείο που χάθηκε. Δύο παιδιά που ταΐζουν και φροντίζουν αδέσποτα την είδαν και χωρίς να ξέρουν ότι την αναζητούμε, την πήραν για να τη στειρώσουν και της έκαναν αγγελία μήπως και ανοίξει κάποιος το σπίτι του για αυτό το πλάσμα. Στην αγγελία την είδα...

Αυτό το κείμενο είναι άλλη μια ωδή στην αλληλεγγύη... Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να περιθάλπουν τα εκατομμύρια αδέσποτα εκεί έξω. Που έχουν βάλει τον εαυτό τους, τις ανάγκες τους, την προσωπική τους ζωή σε δεύτερη μοίρα για να έχουν αυτά τα αδικημένα και ταλαιπωρημένα αθώα πλάσματα μια ελπίδα.

Που κάνουν τη δουλειά του κράτους, το οποίο δεν έχει προσφέρει τίποτα και διαχρονικά συζητάει μόνο, με άμεσο και έμμεσο τρόπο, πώς θα εξαφανίσει τα αδέσποτα, λες και πρόκειται για σκουπίδια. Που δεν έχει κάνει μέχρι τώρα τίποτα για να αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου απέναντι στα ζώα, να ενημερωθεί.

Η Ψιψινέλ σώθηκε γιατί η Βέρα και ο Άγγελος όχι μόνο δεν την προσπέρασαν αλλά την στείρωσαν και για να την προστατέψουν!

Ακόμα και αυτό, οι εθελοντές το κάνουν με όπλο το διαδίκτυο και με τεράστια αποτελέσματα τόσο για τα αδέσποτα όσο και για τα δικαιώματα όλων των ζώων. Οι αλλαγές είναι μεγάλες, σε κάθε γειτονιά κάποιος φροντίζει, οι άνθρωποι που δεν καταναλώνουν ζωικά προϊόντα αυξάνονται με γρήγορους ρυθμούς. Φανταστείτε να υπήρχε η οργανωμένη δουλειά της πολιτείας... Φανταστείτε οι λεγόμενες προοδευτικές δυνάμεις να αγωνίζονταν και να διεκδικούσαν τα δικαιώματα των ζώων.

Οι εθελοντές κουβαλάνε όμως μόνοι τους αυτό το τεράστιο κοινωνικό ζήτημα. Έχουν κάνει το αυτοκίνητό τους, αν έχουν αυτοκίνητο, ασθενοφόρο και το σπίτι τους νοσοκομείο. Αναγκάζονται να ζούνε με τέτοιο αριθμό γατιών και σκυλιών ώστε η ζωή τους γίνεται πλέον ανυπόφορη με αποτέλεσμα να καταλήγουν κάποτε να είναι οι τρελοί της γειτονιάς που όμως όσο έκαναν το κοινωνικό έργο που θα έπρεπε να κάνουν οι Δήμοι, βόλευαν τους πάντες μια χαρά.

Όλοι μαζί να φωνάξουμε και να διεκδικήσουμε όσα τα ζώα ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ.  Και την αναγνώριση που επίσης ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ όσοι τόσες δεκαετίες τα φροντίζουν. Οφείλει το κράτος να έχει τους φορείς τους, βασικούς συνομιλητές και μαζί τους να σχεδιάσει την πολιτική για τα αδέσποτα, για τις κακοποιήσεις.

Ο συγκινητικός αγώνας που δίνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι συνέχεια από το παρελθόν και παρακαταθήκη για το μέλλον.

Θα ήθελα κλείνοντας να προωθήσετε τα γατάκια της Βέρας, της κοπέλας που βρήκε μαζί με τον Άγγελο την Ψιψινέλ. Βοηθάμε να βρούνε καλά και ασφαλή σπίτια ώστε να μπορεί να συνεχίσει να βοηθάει.

*Η Φαίη Λιάρα είναι καθηγήτρια Γερμανικών

Διαβάστε επίσης:

«Η Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων τελικά δεν αφορά τα ζώα. Αφορά τον άνθρωπο»

Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων: «Ενωμένοι κι οι δύο στον πόνο, στην ανημποριά και στη λαχτάρα»

Δύο λόγια για τα ζώα τους πιο κολασμένους δούλους του πλανήτη...

Δεν είναι οι φιλόζωοι υπερβολικοί, εσείς είστε αναίσθητοι

«Εθελοντές είμαστε, όχι χρήσιμοι ηλίθιοι»

Ποιος φταίει για τα αδέσποτα και στο αεροδρόμιο της Ρόδου;