Έφτασε στην Ολλανδία η μαϊμού που ζούσε για χρόνια αιχμάλωτη σε κλουβί συνεργείου στο Κορωπί Αττικής

Της Ελένης Ηλιοπούλου

Μετά από πολλές προσπάθειες, τεράστια γραφειοκρατία και τη συμμετοχή πολλών φορέων και ιδιωτών η μαϊμού, του είδους Chlorocebus Pygerythrus, που ζούσε για χρόνια έγκλειστη σε κλουβί σ’ ένα συνεργείο αυτοκινήτων στο Κορωπί της Αττικής μεταφέρθηκε στις 17 Ιανουαρίου στην Ολλανδία όπου θα ζήσει σ’ ένα πάρκο που θα μοιάζει όσο περισσότερο γίνεται με το φυσικό περιβάλλον της και σε τίποτα δεν θα θυμίζει την κακοποίηση και τη μοναξιά, την οποία βίωσε στο σιδερένιο κλουβί.

Σε αυτό το κλουβί ζούσε για χρόνια το ζώο σε συνεργείο στο Κορωπί Αττικής.

Η Βάλια Στεφανουδάκη, όπως εξήγησε στο www.zoosos.gr, ενημερώθηκε για την ύπαρξη αυτού του ζώου το καλοκαίρι του 2016 από μια φίλη της που έψαχνε ένα ανταλλακτικό για το όχημα της. Πήγε μάλιστα και η ίδια εκεί ως πελάτισσα και διαπίστωσε σε τι συνθήκες ζούσε η μαϊμού. Για να βοηθήσει το ζώο απευθύνθηκε στην Ελισάβετ Δημητρά, που είναι πρόεδρος του υπό σύσταση σωματείου «Ήθος & Ενσυναίσθηση», η οποία και κινητοποίησε φιλοζωικούς φορείς για τη σωτηρία αυτού του τρομοκρατημένου και επιθετικού ζώου, ήρθε αντιμέτωπη με την τερατώδη γραφειοκρατία και την απουσία δομών προσωρινής φύλαξης άγριων ζώων, και έτσι τέσσερα χρόνια μετά αυτό έγινε κατορθωτό.

Οι φωτογραφίες στο κλουβί του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου στο οποίο το ζώο μεταφέρθηκε τον Σεπτέμβριο του 2017 όπου και φιλοξενήθηκε για 15 μήνες...

Η κα Δημητρά μέσω facebook για τη σωτηρία αυτού του ζώου επισημαίνει τα εξής: «Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μια ιστορία μαζί σας. Το καλοκαίρι του 2016 πληροφορήθηκα από την Βάλια Στεφανουδάκη για μία μαϊμού που ζούσε σε κλουβί σε συνεργείο στο Κορωπί. Επικοινώνησα αμέσως με την Ολλανδική οργάνωση διάσωσης εξωτικών ζώων Stichting AAP, στην οποία εργαζόμουν παλαιότερα και ρώτησα αν θα μπορούσαν να το πάρουν, σε περίπτωση που καταφέρουμε να το διασώσουμε από το μαρτύριό του. Φυσικά χρειάζονταν πληροφορίες όπως το ακριβές είδος του ζώου, φύλο, ηλικία κλπ. Αφού λοιπόν τα μάθαμε κι αυτά (Green monkey, αρσενικό - δε θυμάμαι ηλικία), έπρεπε να βρούμε ένα μέρος να μείνει το ζωάκι έως ότου ετοιμαστούν τα χαρτιά του για το ταξίδι του.

Οι άνθρωποι στην Ολλανδία ήταν κατηγορηματικοί να ΜΗΝ πάει στο ΕΚΠΑΖ γιατί είχαν πολύ κακή εμπειρία από συνεργασία με αυτή την οργάνωση στο παρελθόν, λόγω κάποιων μαϊμούδων που φιλοξενήθηκαν εκεί για τον ίδιο λόγο αλλά τελικά πέθαναν εκεί (ενώ είχα φτάσει υγιείς στο κέντρο περίθαλψης στην Αίγινα) και δεν μπόρεσαν να πάνε ποτέ στην Ολλανδία.

Οι ίδιοι άνθρωποι προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τις αρμόδιες αρχές για τα γραφειοκρατικά αλλά τα emails ερχόντουσαν πίσω, οπότε δεν το κατάφεραν ποτέ.

Επίσης, ζήτησαν από το Αττικό πάρκο να φιλοξενήσει το ζώο αλλά έλαβαν αρνητική απάντηση. Κάπου εκεί, αφού το συζητούσαμε με την κ. Νατάσα Μπομπολάκη (πρόεδρος της Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία) και ψάχναμε λύση, είπαμε να ζητήσουμε την βοήθεια της κ. Μαρίας Γανωτή η οποία αποδείχθηκε πολύτιμη και σωτήρια για το ζώο.

Καταρχήν η κ. Γανωτή κανόνισε με έμπειρους συνεργάτες να απομακρυνθεί το ζώο από το συνεργείο, κατάφερε να αλλάξει γνώμη στο Αττικό πάρκο κι έτσι δέχτηκαν τελικά να το φιλοξενήσουν και ως εκ τούτου η απομάκρυνση έγινε τον Νοέμβριο του 2017 με την βοήθεια του κτηνιάτρου του Αττικού πάρκου καθώς το ζώο έπρεπε να αναισθητοποιηθεί για την μεταφορά.

Ο γραφειοκρατικός Γολγοθάς ξεκίνησε, τα χαρτιά του βγήκαν "μόλις" 4 μήνες αργότερα και έκτοτε περιμέναμε να αποκτήσει χώρο η καραντίνα της Ολλανδικής οργάνωσης (όλα τα ζώα περνάνε πρώτα ένα διάστημα στην καραντίνα).

Πριν λίγες μέρες, και μετά από παραμονή 9 μηνών στο Αττικό πάρκο, το ζώο επιτέλους ταξίδεψε και βρίσκεται πλέον σε καλά χέρια. Ένα άτομο του είδους green monkey είναι ήδη εκεί οπότε θα γνωρίσει επιτέλους και κάποιο άτομο του είδους του... Ας ευχηθούμε να δεχτούν το ένα την παρέα του άλλου και να ζήσουν και τα δύο μια ζωή έστω λίγο καλύτερη από αυτήν που έχουν ζήσει έως τώρα.

Όλη αυτή η ιστορία χρειάστηκε πολλή υπομονή, περισσότερη επιμονή, να κάνω γαργάρα την εμπλοκή του Αττικού πάρκου (αφού δεν υπήρχε κι άλλη εναλλακτική...), ΠΟΛΛΑ emails με την Ολλανδία και όλους τους εμπλεκόμενους, τηλεφωνήματα στις αρμόδιες αρχές κλπ κλπ.

Προσωπικά μου εγείρονται τα εξής ερωτήματα:
1) Τι θα κάνουμε με ζώα τέτοιου είδους, αν πέσουν στην αντίληψή μας στο μέλλον, όταν θα κλείσει το Αττικό πάρκο;
Σαφώς και τάσσομαι κατά της αιχμαλωσίας όλων των ζώων, το ξέρουν κι οι πέτρες αυτό. Αλλά με προβληματίζει το γεγονός ότι στην χώρα μας ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ για άγρια ζώα με τις κατάλληλες προδιαγραφές. Στο διά ταύτα λοιπόν, διερωτώμαι, που θα μπορούσαμε να πάμε ένα τέτοιο ζώο έως ότου ετοιμαστούν τα χαρτιά του;
2) Το ΕΚΠΑΖ ακόμη κι οι Ολλανδοί γνωρίζουν πως είναι ακατάλληλο για διαβίωση άγριων ζώων. Στην Ελλάδα γιατί "το ζούμε" τόσο πολύ και λαμβάνει χώρα τέτοιο drama λες και πρόκειται περί σαπουνόπερας;
3) Στο Ολλανδικό κέντρο περίθαλψης, τα πράγματα δεν είναι ιδανικά. Ναι μεν χρησιμοποιούσαμε cruelty free καθαριστικά και το φαγητό στην καντίνα ήταν χορτοφαγικό, ναι μεν έρχονταν ζώα διασωσμένα από παράνομους κατόχους, εργαστήρια πειραμάτων ή ακατάλληλους ζωολ. κήπους αλλά τελικά ΟΛΑ τα ζώα αυτά, κατέληγαν σε "κατάλληλους" ζωολ. κήπους μετά την παραμονή τους στην Ολλανδία, με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποια καταφύγια. Αυτός ήταν κι ένας από τους λόγους που παραιτήθηκα στους 5 μήνες ενώ είχα ετήσιο συμβόλαιο.

(Στην Αφρική ΔΕΝ δέχονται ζώα που έχουν διασωθεί στην Ευρώπη λόγω πιθανών νόσων που μπορεί αυτά να κουβαλάνε και αυτό αποτελεί απειλή για τα ελάχιστα άγρια άτομα των ειδών που ζουν ακόμη στο κατακερματισμένο από τους ανθρώπους φυσικό τους περιβάλλον)

- Μόνο οι χιμπατζήδες ζουν όλη τους την (πικρή) ζωή εκεί (θυμίζω πως οι περισσότεροι εξ αυτών έχουν ΑIDS που τους "το κόλλησαν" επίτηδες σε εργαστήριο για να βρουν ένα ακόμη εμβόλιο από τα 7 που έχουν έως τώρα βρεθεί και πετύχει σε χιμπατζήδες αλλά ΑΠΟΤΥΧΕΙ σε ανθρώπους)

-Αυτούς τους 9 μήνες που επικοινώνησα με φίλες που δουλεύουν ακόμη εκεί, για να μάθω γιατί αργεί να προχωρήσει η διαδικασία. Μου είπαν ότι είναι τόσα πολλά τα ζώα που διασώζονται, και τόσα λίγα τα κατάλληλα μέρη για να πάνε μετά το κέντρο περίθαλψης, που η κατάσταση έχει φτάσει σχεδόν σε αδιέξοδο. Η μία μάλιστα μου είπε, "σε παρακαλώ φτιάξε ένα κέντρο διάσωσης για μαϊμούδες"...που να 'ξερε ότι ο νέος νόμος στην Ελλάδα θέλει να απαγορεύει σε ιδιώτες να ξεκινούν καταφύγιο για ζώα και ότι μόνο οι δήμοι θα έχουν τέτοιο δικαίωμα.

-Αυτή είναι κι η απάντηση μου στους ρομαντικούς και φαντασμένους που απαντάνε στην εύλογη απορία των ανθρώπων "πού θα πάνε τα ζώα αν κλείσει το πάρκο;", ενώ δεν έχουν γνώση ούτε εμπειρία στο αντικείμενο, πως τα ζώα θα πάνε σε καταφύγια ή θα ελευθερωθούν!!!!! Λίγη ταπεινότητα δε βλάπτει παίδες, βουτάτε τη γλώσσα στο μυαλό καμιά φορά πριν απαντήσετε ως ειδήμονες. Τα ζώα που έχουν ζήσει μια ζωή αιχμάλωτα, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να ζήσουν ελεύθερα. Και καταφύγια αρκετά ΔΕΝ υπάρχουν. Το κακό θα πάψει να διαιωνίζεται μόνον όταν απαγορευτεί η αναπαραγωγή και η διακίνηση των αιχμάλωτων ζώων. Όλα τα άλλα είναι όνειρα θερινής νυκτός.

Υ.Γ. Για του λόγου το αληθές, η οργάνωση Stichting AAP έχει από το 2014 παράρτημα στην Ισπανία όπου ζουν αιλουροειδή τα οποία διασώζονται από τσίρκο που παύουν τις περιοδείες χάρη στις απαγορεύσεις που ξεκινούν να περνάνε από χώρα σε χώρα. Αυτά τα ζώα, δεν θα πάνε σε ζωολ. κήπους. (check AAP Primadomus)

Συμπέρασμα: Η ανθρωπότητα έχει βεβηλώσει τόσο πολύ τον πλανήτη μας και τους μη ανθρώπινους συγκατοίκους μας που για κάποια προβλήματα δεν υπάρχει βιώσιμη λύση. Κι αν υποθέσουμε ότι ο κόσμος γίνεται βίγκαν απόψε, όλα αυτά τα άγρια ζώα στα καταφύγια, πώς θα τρέφονται; Ξέρω, η απάντηση των ρομαντικών θα είναι "με βίγκαν τροφές τα στοιχεία των οποίων υπολείπονται από την φύση είναι σχεδιασμένα σε εργαστήριο όπως για τις τροφές των κατοικιδιών μας (ταυρίνη)".

Ας αποδεχτούμε ότι ΔΕΝ έχουμε απάντηση σε όλα κι ότι κάνουμε απλώς ό,τι καλύτερο μπορούμε. Ας παραδεχτούμε πως για τις grey areas δεν είμαστε ετοιμοπόλεμοι κι ας επικεντρωθούμε σε όσα πράγματι μπορούμε να λύσουμε.» καταλήγει η κα Δημητρά.

Διαβάστε επίσης:

Μαϊμού ως «ατραξιόν» σε ταβέρνα στην Αγκάλη Χρυσής Ακτής της Πάρου (βίντεο)

Σε πετ σοπ στο Μενίδι Αττικής βρέθηκε μαϊμού δεμένη με αλυσίδα σε μικρό κλουβί