Το γατί που κούρνιαζε για να μη φύγω
Της Μελίνας Γ.* Τον χειμώνα που μας πέρασε έμεινα σε μια αυλή. Σε ένα στούντιο με αυλή δηλαδή… Ήταν η αυλή ενός ξενοδοχείου/συγκροτήματος μικρών τουριστικών…
Ο Σπύρος Χαλικιάς πριν από μερικές μέρες έχασε την τυφλή γατούλα του στην περιοχή της Δάφνης Αττικής. Επικοινώνησε μαζί μας για να τον βοηθήσουμε στον εντοπισμό της. Οι μέρες περνούν και όσο και αν την αναζητά δεν την βρίσκει.
Αυτή είναι μια επιστολή που έγραψε σήμερα για να περιγράψει τον πόνο του, την αγωνία του και για να ευαισθητοποιήσει όλους εμάς, ώστε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και αν την εντοπίσουμε στη Δάφνη ή σε κάποια γειτονική περιοχή να τον καλέσουμε αμέσως στο τηλέφωνο για να τρέξει κοντά της.
Γράμμα για την Aγάπη…
«Αγάπησα αυτή τη γάτα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι φανταζόμουν τελικά. Πονεμένο γατάκι από τη γέννησή του. Το βρήκαμε στην Κάρυστο, ούτε ενός μήνα. Τοσοδούλι. Μια χούφτα. Με πρησμένο κεφαλάκι και μάτια εξόφθαλμα να κρέμονται. Ένα θηλυκό κόκκινο γατάκι μια σταλιά πεταμένο στο δρόμο.
Ένα τόσο δα γατάκι που επιβίωσε έτσι σ’ εκείνο το παρτέρι της Καρύστου, σε άθλια κατάσταση. Και το πήρα για να του δώσω ό,τι δεν του έδωσε κανείς από τότε που γεννήθηκε. Αγάπη τρυφερότητα και φροντίδα. Ήταν και ένδειξη αγάπης ολοκληρωτικής. Ήταν μια γάτα που ήθελε αγάπη και τρυφερότητα. Κανείς ή ίσως ελάχιστοι θα την έπαιρναν παρέα τους και για στενή... φίλη, συγκάτοικο.
Και η ίδια από την αρχή όμως έδειχνε απλόχερα την αγάπη και την τρυφερότητα. Γι' αυτό την ονόμασα έτσι. Ήταν η Αγάπη μου. Η αγάπη όλων όσοι τη συναντούσαν και τύχαινε να ανέβει στον ώμο τους σαν παπαγαλόγατο. Και νομίζω ότι ήταν η πιο αγαπησιάρα γάτα που μπήκε στη ζωή μου.
Μου λείπει... Μου λείπουν τα άλματά της στο πρόσωπό μου ενώ κοιμόμουν. Τα άλματά της που ήταν διαφορετικά από των συνηθισμένων γατιών. Επειδή δεν έβλεπε, πήδαγε σαν ελατήριο και μετά έπεφτε πιο μαλακά. Ή στην κοιλιά μου ή στην πλάτη μου, όπου καθόμουν. Δεν έβλεπε εκ γενετής. Λευκοπενία ήταν η αρρώστια που είχε από τη μάνα της όταν γεννήθηκε. Τυφλωμένη εντελώς.
Αλλά “έβλεπε” με την ακοή, με την οσμή με την καρδιά και την ψυχή. Έτρεχε και πήδαγε πάνω σου όταν της φώναζες “έλα ‘δω, Αγάπη”. Και ήταν σαν να σ' αγκάλιαζε, γιατί έβαζε τα ποδαράκια της στο λαιμό σου κι έτριβε το μουσουδάκι της πάνω σου. Έκανε άλματα από το πάτωμα στο κρεβάτι ή στη ράχη μου και καθόταν ώρες έτσι.
Ναι, μου λείπει ο “παπαγάλος” μου που ανέβαινε στον ώμο μου και στεκόταν εκεί ώρες και άκουγε που πληκτρολογούσα κείμενο στον υπολογιστή. Μου λείπει αυτή η Αγάπη. Το γουργούρισμά της, οι ήχοι που έβγαζε όταν της έλεγα “έλα, έλα, έλα κάτω”, κι έτρεχε από την ταράτσα στα σκαλιά της εισόδου και πήδαγε πάνω μου. Μου λείπει το χάδι της στα χέρια μου. Να τυλίγεται δίπλα μου όταν κοιμόταν ή πάνω μου να γίνεται “γουνάκι”, ή όταν τρόμαζε που κόλλαγε σαν μαγνητάκι πάνω μου και με αγκάλιαζε κυριολεκτικά.
Μου λείπει που την περιποιόμουν σαν δικό μου άνθρωπο κι έτσι ήταν η δικιά μου φιλενάδα. Μου λείπει που με “περιποιόταν” όπως ήξερε κι έγλειφε τα μαλλιά μου και τα γένια μου όπως θα έκανε η μαμά της σε εκείνη.
Το αγάπησα αυτό το γατί. Νομίζω παράφορα και βαθιά. Το πόνεσα. Το αφουγκράστηκα στην καλοσύνη του, κι εκείνο το ίδιο. Το έβαλα μες στη ζωή μου. Κι εκείνη στη δική της. Με έμαθε να ζω με το “διαφορετικό”. Με έμαθε ότι εμείς οι ανοιχτομάτηδες είμαστε οι τυφλοί και σταματάμε να λειτουργούμε όχι μόνο τις άλλες αισθήσεις αλλά και το συναίσθημα μέσα μας.
Καλό γατί. Καλοσυνάτο, κοινωνικό, παιχνιδιάρικο, χαρούμενο. Είχε έξυπνη και χαμογελαστή μουρίτσα. Και ήταν λυγερή, απαλή και μαλακή. Ήταν όμορφη πολύ. Μακάρι να την έχει βρει κάποιος κι ας μη μου την επιστρέψει ποτέ. Αλλά ας μου το έλεγε.
Μακάρι να την πάνε στον κτηνίατρο και να με ειδοποιήσουν. Μακάρι να έχει τρυπώσει κάπου και όταν ξεθαρρέψει και μπορεί να βγει και να με ακούσει. Μακάρι να μην έχει βρει τραγικό θάνατο ή να ταλαιπωρείται κάπου μόνη της μέσα στο σκοτάδι, το κρύο και την αντάρα. Μακάρι να την έχω ξανά στην αγκαλιά μου να μοιραζόμαστε τους ήχους της καρδιάς μας που γινόταν ένα. Μακάρι να γυρίσει σε τρεις μήνες να γεννήσει τα γατιά της. Και να είναι όλα κόκκινα.
Δεν θέλω να το αφήσω αυτό το γατί και να πω “τέλος, δεν ψάχνω άλλο”. Κάθε φορά που ψάχνω, γυρίζω κομμάτια και κλαίω, και το πρωί που ετοιμάζομαι να βγω στη γύρα πάλι αισθάνομαι ένα απίστευτο, άδικο κενό.
Την αγάπησα πολύ για να την αφήσω. Αν μία στο δισεκατομμύριο τη βρω... Αν, αν, αν, αν... Με τριβελίζουν τα “αν”. Αλλά πού είναι; Γιατί δεν επικοινωνούν αν την έχουν βρει; Γιατί ούτε ένα νιαούρισμα της στις αναζητήσεις μου;
Έχω κάνει καμπάνια στη Δάφνη. Κάθε μέρα. Ξέρουν όλοι την Αγάπη που χάθηκε. Τρέχω σαν τον τρελό σε κάθε τηλεφώνημα. Μάταια. Μοίρασα εντυπάκια που την αναζητώ με τη φωτογραφία της, πόρτα-πόρτα, κολόνα-κολόνα, σε όλη τη γειτονιά και πολύ παραπέρα ανοίγοντας την ακτίνα και πέρα από τα φυσιολογικά όρια για ένα τυφλό γατί.
Έφτασα μέχρι τον Σταθμό του ΜΕΤΡΟ, σε απόσταση 15–20 τετραγώνων. Μπήκα σε οικοδομές και νιαούρισα σε παρτέρια. Μέρα - νύχτα, πιο νύχτα και άγρια μεσάνυχτα, μπας και ακούσει, μπας και ακούσω. Σταμάτησα παντού και τη φώναξα. Μάζεψα δεκάδες γατιά από κάθε γειτονιά. Πουθενά η δική μου.
Πήγα στα κτηνιατρεία, έβαλα ανακοινώσεις στη λαϊκή αγορά, έκανα βόλτες και ακόμη κάνω νιαουρίζοντας και ψάχνοντας τη γάτα μου που είναι τυφλή και κανείς δεν ξέρει πού είναι.
Ψάχνω τα παρτέρια. Τη φωνάζω. Μόνο έτσι. Να ακούσει τη φωνή μου και να βγει. Να θυμηθεί ότι την αγαπάω και να βγει, να έρθει. Φωνάζω “Αγάπη” στο δρόμο και νιαουρίζω. Και με κοροϊδεύουν και χαζογελάνε. Και μου σκίζουν τα αφισάκια. Αλλά στ’ αρχίδια μου.
Μόνο έτσι θα ακούσει το γατί μου, αν τη φωνάζω. Όπως τη φώναζα με σφύριγμα και λόγια. Είναι η δική μου αγάπη αυτή και δεν με νοιάζει ο κόσμος. Μόνο ο κόσμος της με νοιάζει και ο δικός μου. Που χωριστήκανε έτσι άδικα. Για μια ορμή. Αρχέγονη.
Έφυγε από το σπίτι της, στην οδό Αλεξάνδρειας στη Δάφνη, το Σάββατο 1 Φλεβάρη. Είναι χρώματος κανελί, με λαμπερό τρίχωμα, μαλακιά και πολύ ήρεμη. Απλά δεν έχει μάτια. Δεν πρόλαβε να στειρωθεί, γιατί ήταν στο όριο. Έφυγε γιατί έπεσαν στη γύρα αρσενικά. Κι από τότε εξαφανίστηκε.
Αν την έχετε βρει και τη φιλοξενείτε και σας έχει αγαπήσει κι εσάς, ειδοποιήστε με να χαρώ και να ησυχάσω.
Έχω λύπη μεγάλη.
Και αγωνιώ για την τύχη της.
Ειδοποιήστε με!
Σπύρος».
Αν δείτε ή βρείτε την γάτα επικοινωνήστε με το [email protected] για να ενημερώσουμε τον κηδεμόνα της.
Διαβάστε επίσης:
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
διαβάστε επίσης
35 Σχόλια
Αφήστε μια απάντηση
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.
Καλησπερα....καλη χρονια σε ολους...σημερα διαβασα για την χαμενη γατουλα,την Αγαπη...τι απεγινε τελικα;βρεθηκε;εχω αγωνια...
καλησπερα και εγω εχασα τον αγαπημενο γατο μου στις 2/1/15 ασπρος περσικος στην θεσσαλονικη χαριλου
Γεια σας, με την σειρα μου και εγω να πω οτι ευχομαι να βρεθει η γατουλα σου.. Εχασα την δικια μου στις 24/11/2014, στην περιοχη της Δαφνης, απο την οδο Μυκηνων. Ψαχνουμε καθε μερα με καθε τροπο, αργα το βραδυ, πρωι, με τροφη, εχω ψεκασει με ουρα, εχω ριξει την αμμο του περιμετρικα απο το σπιτι, εχω βαλει αφισες, εχω ενημερωσει τους κτηνιατρουσ της περιοχης, δεν ξερω τι αλλο να κανω, εχω χασει τον υπνο μου..οποιαδηποτε συμβουλη θα με βοηθουσε.. Τον λενε Κερπη, ειναι μεγαλοσωμος, ασπρος με γκρι αυτια ουρα και καποιες βουλες ακομα γκρι, νιαουριζει πολυ και δυνατα.. για οποιαδηποτε πληροφορια παρακαλω 6939009138.
Σπύρο, με συγκλόνισε η αφήγησή σου, επειδή είμαι κι εγώ γατομαμά και νοιώθω τις αγωνίες και τους φόβους σου. Δεν γνωρίζω τι έχει γίνει μέχρι σήμερα και εύχομαι να έχει βρεθεί η Αγάπη σου. Αν όχι, μην απογοητεύεσαι... μην εγκαταλείπεις τις προσπάθειες ακόμη κι αν μια γειτόνισσα σου έδωσε κακά μαντάτα... Δεν μπορεί να είναι σίγουρη αν ήταν η δική σου γατούλα. Γι αυτό προσπάθησε ακόμη... Ισως είναι κάπου φοβισμένη και περιμένει να την βρείς... Σε κάποιο site διάβασα μια συμβουλή που ίσως είναι λίγο τραβηγμένη, αλλά έχει αποτελέσματα.. Πρέπει να ψεκάσεις στην περιοχή γύρω απο το σπίτι και το τετράγωνο, με δικά σου ούρα (ξέρω είναι λίγο άβολο και αμήχανο, αλλά αποδίδει). Υπάρχουν ορμόνες που αναγνωρίζει η γάτα και βρίσκει το δρόμο... Εγώ ελπίζω ακόμη... Εύχομαι κι εσύ το ίδιο και να κάνεις ακόμη μια προσπάθεια... Καλή τύχη ΣΠύρο...
τελικα βρεθηκε η γατουλα;
sth perioxh dafnh xaidariou vriskete mia gatoula einai sa xamenh kai einai konta se ena periptero..euxomai na einai to dikos sas.
Φίλε Σπύρο, συνεχίζω να εύχομαι από καρδιάς να βρεις την Αγάπη σου. Όπως πολύ σωστά σημείωσε κάποιος παραπάνω, μόνο εσύ ο ίδιος θα μπορούσες να αναγνωρίσεις την Αγάπη σου, επομένως δεν μπορείς να είσαι ίδιος ότι η γατούλα που βρέθηκε νεκρή ήταν η δικιά σου.
Χαίρομαι για τον Γράμμο. Ένα άτυχο αδεσποτάκι βρήκε σπίτι. Θα ήταν ιδανικό να επιστρέψει η Αγάπη και να ζήσουν μαζί, ως ένα όμορφο παρεάκι.
Απλά αυτή την φορά μην το καθυστερήσεις καθόλου, πηγαινέ τον το συντομώτερο για στείρωση.
Θα συνεχίζω να αναζητώ μέσα στον χαώδη και λυπηρό κόσμο του φβ μια ευχάριστη είδηση, αυτή, της επιστροφής της Αγάπης σου.
Πολύ κρίμα, πολύ κρίμα
Πριν από πέντε λεπτά, πληροφορήθηκα από μια γειτόνισσα ότι στις αρχές της εβδομάδας βρήκε νεκρό ένα γατι μικρόσωμο στα χρώματα της αγάπης. Λαμπερό κανελί με ρίγες. Πεθαμένο πιθανόν από φόλα.
Σε κανενα ζωντανο οργανισμό δεν αξιζει τετειος θανατος. Καιισως καποτε σε αυτούς που πετανε φόλες να τους τις δωσουμε να τις φάνε.
Δεν εχω οργη εχω λυπη μεγαλη.
Κύριε Χαλικιά, οι φόλες κι η κακοποίηση των ζώων είναι μια θλιβερή κι απαράδεκτη πραγματικότητα.. Πραγματικά σε κανένα πλάσμα δεν αξίζει κάτι τέτοιο!!! Όμως δεν είναι σίγουρο ότι ήταν η Αγάπη!.. Μπορεί η κυρία να είναι απόλυτα σίγουρη γι' αυτό; Είδε τα ματάκια της; Μόνο εσείς μπορείτε να την αναγνωρίσετε με απόλυτη σιγουριά!.. Μην εγκαταλείψετε τις προσπάθειές σας ακόμα.. Αν είναι ακόμα ζωντανή και σας ψάχνει κι αυτή με τον τρόπο της;..
Κάθε μέρα προσεύχομαι να γυρίσει σε εσάς!!!
Και συγχαρητήρια που σώσατε ακόμα ένα πλασματάκι από το θάνατο!!! Να'στε πάντα καλά!!!
Δυστυχώς όλες οι αναζητήσεις μου και όλες οι προσπάθειες εντοπισμού της Αγάπης παραμένουν άκαρπες. Ούτε ίχνος της.
οι συμβουλές που μου δώσατε ήταν εξαιρετικές, ενώ η αγωνία που μοιραστήκαμε, έδρασε καταλυτικά για να μη σταματήσω τις προσπάθειες αναζήτησης και κάθε σχόλιο εδώ μέσα και κάθε τηλεφώνημα ήταν βάλσαμο για την ψυχή. Γιατί είναι δύσκολο συναισθηματικά κάθε φορά που γύρναγα αξημέρωτα, άπραγος και με μια δυο νεκρές γάτες κάθε φορά, καταγεγραμμένες στην περιοχή. (*)
(*) Επίσης είναι η δεύτερη φορά που πέφτουν φόλες στη Δαφνη.
Κατά τη διάρκεια της επισταμένης αναζήτησης εντόπισα όλα τα σημεία που συχνάζουν και ζουν γατες στην συνοικία και τις κρυψώνες τους στα (αδεσποτακια)
Και εκει που έψαχνα την αγάπη, εμφανίστηκε ως δια μαγείας ενας αγαπησιάρης γάτος, τρυφερός και χαδιάρης απίστευτα. Κανελής με ασπρο 5 μηνών αλλα ιδιαίτερα μικρόσωμος –και τυφλό και αυτό. Ασθενικό το ίδιο, Ασθενική και η μητέρα του. Από τα πέντε που γεννήθηκαν, επιβίωσαν τα τρία με το ένα τυφλό.
Η κυρία που τα βρήκε γεννημένα στην αυλή της, τα φρόντισε μέχρι τώρα, αλλά δεν μπορούσε να τα κρατήσει άλλο και τον ασθενέστερο θα τον πήγαινε για ευθανασία. Και φυσικά, μα φυσικά τον κράτησα τον μπαγάσα, με πολύ μεγάλη χαρά και ανατρεπτική ευτυχία.
Κατάφερε μέχρι τώρα να επιβιώσει μέσα στο ασθενικό του σωματάκι. Δε θα άφηνα μια ψυχούλα να χαθεί έτσι χωρίς μάχη. Έτσι αποφάσισα να βάλω τις προϋποθέσεις ώστε να τον κάνω συγκάτοικο και καλό συντρόφι μου και εκείνος το ίδιο. Τώρα είμαστε στην φάση που γνωριζόμαστε και εκπαιδευόμαστε βήμα το βήμα.
Πολύ φοβισμένο, μα πάρα πολύ όμως, αλλά και πολύ καλό γατί. Πολύ χαδιάρης. Σε σημείο εξοντωτικό για αυτόν/η που τον χαϊδεύει. Ώρες πολλές, μπορεί να τρίβεται στο χέρι σου.
Σπάσαμε τον πάγο μέσα σε 15 -20 ώρες. Ήταν κρυμμένος. Δεν τον ενοχλούσα. Τον άφησα να ηρεμίσει και να βρει το δρόμο του στο νέο σπίτι. Να φάει, να ηρεμήσει, να του φύγει η ταραχή και το άγχος.
Μέχρι που δειλά δειλά με πλησίασε και εκεί με το πρώτο άγγιγμα έπεσε κάτω άρχισε να τρίβεται στα χέρια μου και να κάνει τούμπες.
Το όνομα του Γράμμος.
Βγαλμένο από τη δικιά μας ιστορία «Ο Γράμμος και το Βίτσι δε λύγισαν ποτέ»
Η αλήθεια όμως είναι όμως
ότι τις πιο πολλές φορές
τον φωνάζω «αγάπη μου όμορφη»
Ε αν έρθει και η άλλη αγαπη, αυτή που χάθηκε, μακάρι να ορίσει, ευπρόσδεκτη και καλοδεχούμενη και δε νομιζω ότι θα σταματήσω να την ψάχνω ποτέ αυτή τη γάτα.
Σας ευχαριστώ πραγματικά όλους και όλες που με βοηθήσατε.
Φίλε Σπύρο πριν από 6-7 μέρες, απογευμα, που τριγυρνούσα στην γειτονιά σου και αφού είχα δει τις αφισούλες αναζήτησης της μικρής, άκουσα ένα εξασθενημένο νιαούρισμα στην παιδική χαρά όπου υπάρχει ένα περίπτερο -αν θυμάμαι καλά οδός Αρκαδίου . Απέναντι από το περίπτερο είναι μια διόροφη κατοικία γωνιακή με πολλές γλάστρες. Από εκεί ερχόταν η φωνούλα και αν και έμεινα αρκετή ώρα να την εντοπίσω δεν μπόρεσα να την ξανακούσω γιατί περνάνε πολλά αυτοκίνητα και κάνουν θόρυβο. Μήπως να έκανες προσπάθεια να ρωτήσεις εκεί? Και πάλι σου εύχομαι να βρεθεί η μικρή και να έχεις αυτή την υπέροχη συντροφιά πάλι δίπλα σου.
Εχω μερικες συβουλες που ισως σας βοηθησουν να ξαναβρειτε συντομα την γατα σας.
Εαν θελετε να ξαναβρειτε τη γατα / το γατο σας, μην περιμενετε απλως να τον δει καποιος, γιατι αυτο μπορει ειτε να μην συμβει ή να ειναι πολυ αργα. Οι γατες ειναι εδαφικες που σημαινει πως δενονται πολυ με την περιοχη γυρω απο αυτες (they are territorial). Δεν απομακρυνονται ποτε πολυ (2-4 οικοδομικα τετραγωνα) απο την περιοχη οπου χαθηκαν, εκτος και αν η εντονη πεινα τις αναγκασει να αναζητησουν αλλη περιοχη, οχι πολυ πιο μακρυα. Το πιο σημαντικο πραγμα να θυμαστε ειναι πως τα γατια που χανονται δεν εξαφανιζονται μαγικα, απλα ενσωματονονται στον τοπικο πληθυσμο των αδεσποτων. Σας γραφω οσα εμαθα προσπαθωντας να πιασω την δικια μου γατα οταν κατα τη μεταφορα στον κτηνιατρο, μου επεσε το κλουβακι της και ανοιξε, και αυτη τρομαξε τοσο που ετρεξε φοβισμενη. Πολλες φορες, ενα γατι που φοβαται μπορει να μην πλησιαζει ουτε τον ανθρωπο που γνωριζει και αγαπα επι χρονια. Επι εναν ολοκληρο μηνα κρυβοταν κυριολεκτικα κατω απο τα ποδια μου σε αυτοκινητα και αλλες κρυψωνες χωρις παντα να ξερω αν ητανε καν εκει. Ομως οπως καταλαβα αργοτερα, ολο τον μηνα που την εψαχνα δεν ειχε φυγει απο την περιοχη 2 τετραγωνων οπου και χαθηκε αρχικα!!! Υπαρχουν πολλα πραγματα που μπορειτε να κανετε: 1. Βγαλ'τε φαγητο σε ενα ασφαλες και προστατευμενο μερος (π.χ. σε μια γωνια που εχει σκουπιδοντενεκεδες, οχι στη μεση του πεζοδρομιου) κοντα εκει που ειδατε τη γατα τελευταια φορα. Βαζετε το φαγητο στο ιδιο σημειο και την ιδια ωρα καθε μερα. Οι γατες της γειτονιας και μαζι τους και η δικη σας θα μαθουν γρηγορα που και τι ωρα εχει "συσσιτιο". 2. Βγαλ'τε στην αυλη σας ή στο χωρο της πολυκατοικιας ή στο δρομο το κουτι με την αμμο ΧΩΡΙΣ να την καθαρισετε. Επειδη οι γατες ειναι εδαφικα ζωα, η μυρωδια απο τα κακα και τα ουρα τους βοηθαει να κατακτησουν την περιοχη στη οποιοα διαδιδεται η μυρωδια. Εν αναγκη βαλ'τε πανω στο κουτι ενα σημειομα που να εξηγει για πιο λογο ειναι εκει και να ζηταει απο οποιον το δει να μην το πειραξει. Αν χρειαζεται δεστε το με αλυσιδα και λουκετο σε καποιο σταθερο σημειο. 3. Οταν βαζετε φαγητο, μην φευγετε αμεσως, απλα απομακρυνθειτε λιγο και περιμενετε. 4. Οταν τελικα εντοπισετε τη γατα σας, μπορει και παλι, και με την προσφορα πολυ ελκυστικου φαγητου να μην σας πλησιασει. Οταν ξερετε πλεον που ειναι, μπορειτε να ζητησετε απο φιλοζωικο συλλογο να σας δανισει μια παγιδα για να την πιασετε. Περισοτερρες πληροφοριες εδω: http://sonic.net/~pauline/search.html. (Μπορειτε ευκολα να μεταφρασετε την σελιδα με το google translate ή το google chrome.) Καλη επιτυχια και ευχομαι να βρεθει συντομα, αλλα να μην απλεπιζεστε και εγκαταλειψετε την προσπαθεια, υπαρχουν ανθρωποι που παλεψανε μηνες και τελικα βρηκαν τον γατο ή τη γατα τους!
ΠΩΣ ΤΟΥ ΞΕΦΥΓΕ Η ΤΥΦΛΗ ΓΑΤΟΥΛΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ
ΟΣΟ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΟΣ ΠΟΛΗ ΣΩΣΤΑ.ΟΤΑΝ ΠΑΩ ΤΗΝ ΓΑΤΑ ΤΟΥ Η ΚΑΠΟΙΟ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΤΟ ΚΛΟΥΒΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΔΕΝΟ ΜΕ ΣΙΡΜΑ Η ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΔΕΤΙΡΑ .ΚΑΙ ΤΟΝΙΖΩ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΠΑΝΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΝΑ ΚΛΕΙΝΗ ΤΗΣ ΠΟΡΤΕΣ ΠΟΛΕΣ ΓΑΤΕΣ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΥΣ
Σε καταλαβαίνω απόλυτα, 2 φορές μου ξεγλύστρισαν οι δικες μου, η μια έλειπε 2 μέρες και η άλλη ολοκληρη μέρα. Και όντως, δεν είχαν πάει μακρυά. Δυστυχώς, δεν τις βρήκα επειδή το κατάφερα εγώ, αλλά επειδή αυτές ξαναγύρισαν. Το λένε για τις γάτες αυτό. Οπότε, μην σταματας να ψάχνεις και να την φωνάζεις....ολες μου οι ευχές μαζί σου.
Kύριε Χαλκιά, η εξομολόγησή σας για την Αγάπη με συγκίνησε βαθύτατα, είναι τόσο υπέροχο το ότι αυτό το γατάκι σας ξύπνησε τόσο βαθιά και έντονα συναισθήματα, που καταφέρατε όχι μόνο να μας συγκινήσετε όλους όσους διαβάσαμε την ιστορία σας, αλλά πιστέψτε με, πολλοί συμπάσχουμε με την περιπέτειά σας και περιμένουμε με αγωνία να διαβάσουμε ότι η Αγάπη είναι και πάλι στο σπίτι της και στην αγκαλιά σας.
Εύχομαι από καρδιάς να την βρείτε γρήγορα, σας παρακαλώ μην απαγοητεύεστε, συνεχίστε να ψάχνετε και θα την βρείτε, δεν είναι δυνατόν ένα τυφλό γατάκι να έχει απομακρυνθεί πολύ από το σπίτι, απλά έχει κάπου κρυφτεί επειδή είναι φοβισμένη, αφού δεν είναι οικείο το περιβάλλον που βρέθηκε μετά την φυγή της.
Σας παρακαλώ πολύ, όταν την βρείτε μην λυσμονήσετε να μας γράψετε...
Έχω κι εγώ μια τυφλή γάτα που έπεσε από τον 2ο όροφο (δεν έβγαινε ποτέ έξω κι ας ήταν στειρωμένη). Την βρήκε το σκυλί μου μετά από 5 μέρες. Ήταν κρυμμένη σε μια μεγάλη γλάστρα στα 50 μέτρα από το σπίτι μου. Ψάξτε κοντά στο σπίτι σας κάτω από μεγάλους θάμνους και μέσα σε μεγάλες γλάστρες. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να τη βρείτε, γιατί το έχω περάσει και σας καταλαβαίνω απόλυτα.
Σπύρο, κάθε φορά που διαβάζω το κείμενό σου κλαίω.. βλέπεις γνωρίζω από πρώτο χέρι τι σημαίνει να χάνεις το πλάσμα που αγαπάς και να μην γνωρίζεις τι έχει απογίνει...πίστεψέ με, αν διαβάσω ότι βρήκες την Αγάπη σου, θα χαρώ το ίδιο όσο θα χαιρόμουν θα δικό μου ζώο. Μη σταματάς να την ψάχνεις, καθημερινά πρωί και βράδυ...θέλω να πιστεύω ότι η Αγάπη έχει τρυπώσει κάπου και κάποια στιγμή θα εμφανιστεί. Επειδή μένω σχετικά κοντά σου και επειδή ασχολούμαι εθελοντικά με τις αδέσποτες γάτες, ότι βοήθεια χρειαστείς είμαι εδώ.
Η γάτα μου παραμένει άφαντη. Τα δυο αρσενικά της γειτονιά, για τα οποία ανατινάχθηκαν οι ορμόνες της, εξακολουθούν να περιφέρονται γύρω από το σπίτι. Όχι όμως και η αγάπη.
Το ερευνητικό μου κομμάτι εκτός του αμεσα στενού περιβάλλοντος, το έχω ανοίξει και είναι σε απόσταση πάρα πολύ μεγάλη σε ολη την περιοχή. Έχω μιλήσει με ολους οσοι σχετίζονται με το δρόμο, ταχυδρόμους, καθαριστες, ιδιοκτητες σκυλων σε βολτα, έχω μοιράσει αφισσακια σε κτηνιάτρους καταστήματα, μετρο και οπου περναει κοσμος τραπεζες εφοριοες φαρμακεία παρκα πλατειάκια, σχολεία, φροντιστήρια λαικές, πυλωτες, αυλές μονοκατοικοιων, γκρεμισμενα εγκαταλειμμένα + τα στενα ένα προς ένα σε ολη την ακτινα έρευνας. κλπ
Έχω κάνει ότι μπορεί να σκεφτεί άνθρωπος και να βοηγθηθεί ηγατα – αν γινεται Οι πληροφορίες με βοήθησαν πολύ και τις έχω εφαρμόσει όλες.
Υ.Γ Έχω μαζέψει 2 γατες νεκρές χτυπημένες από αυτοκίνητο μια ολόμαυρη κοντα στο μετρό, μια κανελί με ασπρη κοιλίτσα, στο παρκο της Δαφνης στις κουνιες, και έχω εντοπίσει μια κοκκινη με κουδουνακι που περιφέρεται αλλα δεν πιάνεται στο 40ο σχολείο της δαφνης στην παπαναστασίου. πρωτη φορα καταλαβα ποσα πολλά γατια κυκλοφορούν και είναι αθέατα τις περισσότερες ώρες.
Υ.Γ (2) Υπάρχουν ανθρωποι που με βοήθησαν παρα πολύ, είτε με συμβουλές οπως εσείς, ειτε στο δρόμο. Αλλά να ξέρεται ότι υπάρχουν άνθρωποι που μου εσκιζαν συστηματικά τα αφισσακια που τύπωνα και έβαζα στις κολώνες με συρραπτικό. Πότε δε θα μαθω γιατί.
Ευχαριστώ παρα πολύ για την βόηθεια.
Σε αντίστοιχη περίπτωση γάτας γείτονά μου, που έλειπε για περισσότερο από δύο εβδομάδες, με δημοσιευμένη μάλιστα αμοιβή γα την ανεύρεσή της, με δεδομένο ότι το ζώο δεν έβγαινε ποτέ πό το σπίτι, τελικά βρέθηκε μέσα σε λεβητοστάσιο σπιτιού σε απόσταση 200 περίπου μέτρων, όπου είχε βρεί καταφύγιο, και δεν "κουνούσε" από εκεί.
Δεν έχει πάει μακριά! Κρύβεται γιατί έχασε τα γνωστά της κατατόπια. Οι θηλυκές γατούλες δεν απομακρύνονται όπως οι αρσενικοί. Αργά το βράδυ που ησυχάζουν οι ήχοι της πόλης αν τριγυρίσεις κοντά θα βγεί! Μια φορά που έχασα τη Φρου μου, που την είχα πάρει μαζί μου στο χτήμα, βγήκε σαν κυρία ύστερα από 8-9 μέρες από την .. αποθήκη, όταν ξαναπήγα για να ψάξω κι εγώ, αφού δεν φαινόταν στους φίλους μου που την έψαχναν καθημερινά.. Ετσι απλά ήρθε και τρίφτηκε στα πόδια μου μ΄ένα νιάου..
σίγουρα είναι εκει κοντα .Έχω τυφλή γατα και βέπω τις κινήσεις της .Κόλλησε αφίσες στους σκουποδοτενεκέδες και βαλε τις μεσα σε ζελατίνες για αν μη στις σχίζουν .Ψαξε σε ακάλυπτους χώρους της πολυκατοικίας σου.Προσεύχομαι να βρεθεί
Εύχομαι από καρδιάς να βρείτε την Αγάπη σας, και να μην χάσετε ποτέ αυτή σας την τρυφερότητα και την ευαισθησία που τόσο εύγλωττα και ακομπλεξάριστα μοιραστήκατε με μας.
Εύχομαι να την βρεις την γατούλα σου,μην το βάζεις κάτω και να ξέρεις ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι μένω και εγώ στην Δάφνη και από την ημέρα που είδα την ανακοίνωση σου όταν βγω στον δρόμο κοιτάζω πιο προσεκτικά μήπως και την συναντήσω!
Εύχομαι από καρδιάς να βρεθεί το γατάκι! Ξέρω τι θα πει να αγαπάς ένα γατάκι.
κύριε Χαλικιά,
Συνεχίστε να ψάχνετε έτσι και πιστεύω ότι θα τη βρείτε! Εύχομαι να πάνε όλα καλά. Αν έχετε νέα, σας παρακαλώ ενημερώστε μας με κάποιο τρόπο γιατί πιστεύω πως πολλοί από μας, που είμαστε γατογονείς, έχουμε πραγματικό ενδιαφέρον για την τυφλή γατούλα σας.
Είδα την αγγελία και στο Facebook.
Γεωργία Μ.
Κατι που θα βοηθησει την γατα μιας και ειναι τυφλη ειναι η μυρωδια. Λιγα ουρα του ιδιοκτητη σε ενα μπουκαλι, και ψεκασμα σε χαμηλα σημεια στην περιοχη. Ελπιζω να βρεθει συντομα.
Στις 5 η ωρα το πρωι ειναι η καλυτερη ωρα για ψαξιμο. Ξεμυτιζουν ολα τα γατια τοτε γιατι εχει ησυχια. Θα την βρειτε μην ανησυχειτε. Και εχετε το νου σας διοτι μπορει να γυρισει μονη της στο σπιτι. Ο γατος μου επεστρεψε χτες στο σπιτι μετα απο εναμιση χρονο! Εκλαιγα απο ευτυχια.
Δες στο google "displaced cat behavior"
Ηγατουλα κρυβεται καπου εκει κοντα και φοβαται να φανερωθει...ψαξε ολους τους κοντινους κρυψωνες..Θα σε βοηθησει παρα πολυ το αρθρο που σου προτεινω...
Ειλικρινα ευχομαι ολοψυχα να τη βρεις γρηγορα και να τελειωσει το μαρτυριο που περνας! Προσφατα εχασα, και βρηκα τη δικη μου (και ηταν στειρωμενη παρακαλω). Μην εγκαταλειπεις τις προσπαθειες. Η δικη μου ενω ελεγα οτι πηδηξε απο ταρατσα σε ταρατσα, κι ομως ειχε κρυφτει στο λεβητοστασιο.Ειχα κοιταξει πολλες φορες. Ηταν τοσο τρομαγμενη που δε μιλαγε. δε μου απαντουσε!!!! Ψαξε στα πιο απιθανα σημεια ξανα κ ξανα, και να επιμενεις. θα ναι πολυ τρομαγμενη και η δικη σου και αμφιβαλω αν ειναι μακρυτερα απο τη δικη μου αφου ειναι και τυφλη!. Δοκιμασε να κουνας ξηρη τροφη συγχρονως μηπως αναγνωρισει τον ηχο... Καλη επιτυχια κι ο Θεος να σου δινει δυναμη σε αυτο που περνας!!!
Η γατουλα αν ειναι σε οιστρο θα ειναι με τους αρσενικους τουλαχιστον για 8-10 μερες. Επισης να εχεις υποψη σου οτι σχεδον αποκλειεται να εχει φυγει μακρια εκτος αν δεν εμενε μονον στο σπιτι.
Μην τα παρατας εγω βρηκα τον γατο μου 23 μερες μετα αλλα δεν εγκατελειψα ποτε. Μπορει να σε ακουει αλλα να φοβαται να φανερωθει. Οι γατες το κανουν αυτο οταν βρεθουν σε αγνωστη περιοχη.
Καλη επιτυχια
έχω και εγώ μια τυφλή γατούλα.καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι.ελπίζω και εύχομαι να βρεθεί η αγάπη. μακάρι να μάθεις τι έχει συμβεί
Ζητώ συγνώμη αν ακούστηκα αυστηρός, αυτό δε σημαίνει ότι δεν συμπονώ την αγωνία σας... θαυμάζω που προσέχετε ένα ζωάκι με ειδικές ανάγκες και ολόψυχα σας εύχομαι να τη βρείτε σύντομα! Δεν ξέρω αν χρησιμοποιείτε facebook, όπου υπάρχουν πολλές ομάδες φιλόζωων, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν.
Οχι οχι η γατούλα δεν εμεινε εγκυος και δεν ειχε γινει στειρωση γιατι δεν μπορούσε λόγο νερου της ηλικίας ηταν δεν ηταν 5 μηνών. Ηταν καλά και σε ασφαλή σπιτι. δεν εβγαινε εξω. Το εσκασε μια φορα και αυτο ηταν...
Και για το τραγικό της υποθσης τον επόμενο μηνα και μόλις περναγε ο πρωτος σεισμός στα ορμονικά της θα τη στειρωνα.
Πραγματικά,συμπονώ απόλυτα τον κ.Χαλκιά και εύχομαι ολόψυχα να γυρίσει η Αγάπη! Καταλαβαίνω την αγωνία του, τρέμω τη μέρα που δε θα βρίσκω κάποιο από τα 12 ημι-αδεσποτάκια που φροντίζουμε... Να μου επιτραπεί μόνο να επισυμάνω ότι αφού η γατούλα έμεινε έγκυος,προφανώς έμεινε έξω αστείρωτη. Και τυφλή. Οπότε, αυτομάτως οι πιθανότητες να πάθει κάτι εκτοξευθήκανε... είναι λυπηρό πώς άθελα μας, βάζουμε σε κίνδυνο τις ψυχούλες αυτές που λατρεύουμε.. Δεν κάνω τον έξυπνο, και εγώ έχω κάνει λάθη και προσπαθώ να μαθαίνω συνεχώς λεπτομέρειες που σώζουν ζωές. Μακάρι να βρεθεί η γατούλα και να είναι καλά!
Ν ΒΡΕΘΕΙ Η ΓΑΤΟΥΛΑ ΑΝΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΣΤΟ ΣΑΙΤ!