Η Κική Δημητριάδου είναι μια νηπιαγωγός που ζει και εργάζεται στα Γιαννιτσά. Εκεί συστηματικά διδάσκει την αγάπη για τα ζώα στους μικρούς μαθητές της. Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές σε ‘κείνη και στο έργο της καθώς σε πείσμα της δυσμενούς οικονομικής κατάστασης, προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει τους μικρούς μαθητές της τάξης του νηπιαγωγείου, που διδάσκει, ώστε να μάθουν τα πιτσιρίκια να αγαπούν και τα αδέσποτα ζώα.
Αυτό είναι το παραμύθι που έγραψε για τον Σεπτέμβρη, που δεν ήθελε να αναλάβει τις ευθύνες του… Όμως ευτυχώς άκουσε τις συμβουλές του μπαμπά του, του Χρόνου. Διαβάστε το στα παιδιά σας και θυμηθείτε πόσο σημαντικό είναι για όλους μας να έχουμε τέτοιους δασκάλους ειδικά αυτές τις τόσο δύσκολες εποχές… Δασκάλους που θα μαθαίνουν στα παιδιά μας να αγαπούν και τα ζώα!
«Το παραμυθάκι του αγιασμού»
Μια φορά κι έναν καιρό ο Σεπτέμβρης που ήταν ένα αγόρι, χορτασμένο ήλιο και παιχνίδι, και βέβαια με ωραίο χρώμα απ’ το καλοκαίρι, πείσμωσε. Καλοκάθισε στην άκρη του δρόμου που θα τον έφερνε στη γη κι αρνιόταν να πάει στον προορισμό του. Πέσανε επάνω του όλοι για να τον μεταπείσουν.
Πείσμα αυτός, ανένδοτος, δεν μιλούσε σε κανέναν! Τελευταίος τον πλησίασε ο μπαμπάς του ο Χρόνος: «Πες μου αμέσως τι συμβαίνει» του λέει. «Τι πράγματα είναι αυτά; Πρέπει να πας Σεπτέμβρη, ν’ αρχίσει ο τρύγος, να ξεπροβοδιστούν τα χελιδόνια για το ταξίδι τους, να πάρουν το κιτρινοκόκκινο χρώμα τα φύλλα των δέντρων.
Και βέβαια πρέπει να πας για ν’ ανοίξουν τα σχολεία παιδί μου! Χιλιάδες παιδιά περιμένουν! Πως μπορείς εσύ να τεμπελιάζεις;».
«Δεν είμαι τεμπέλης» άρχισε επιτέλους να μιλάει ο Σεπτέμβρης. «Απλώς δεν βλέπω το λόγο για να πάω. Κοίτα τους ανθρώπους τριγύρω σου πατέρα. Ήταν ποτέ άλλοτε χειρότερα; Δες τους: Τόσο λυπημένοι και σκυθρωποί…
Άρρωστοι χωρίς φάρμακα, άνθρωποι χωρίς δουλειές, πονοκεφαλιασμένοι από λογαριασμούς, τηλεθεατές που βλέπουν μετανάστες να τους καταπίνουν οι θάλασσες και νησιά να γίνονται στάχτη, άνθρωποι χωρίς ελπίδα, πες μου βρε μπαμπά, ποιος θα το καταλάβει αν ξεχαστούν τα χελιδόνια εδώ;
Ποιος νοιάζεται για το φθινόπωρο και τα χρώματά του πια; Οι άνθρωποι μόνο την φτώχεια τους κοιτάνε τώρα. Δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω…»
«Καλό μου αγόρι» του λέει ο πατέρας του, ο σοφός ο Χρόνος. «Δίκαιο έχεις, αλλά την ίδια στιγμή κάνεις και λάθος! Δεν γίνεται να τα ξεχνάς τα παιδιά που σε περιμένουν στα σχολειά. Και να σου πω και το πιο σημαντικό;
Γιατί νομίζεις ότι υπάρχουν σχολεία Σεπτέμβρη μου; Για τους αριθμούς, τις γραμματικές και τις χημείες; Λάθος καλέ μου!
Για να γίνονται οι άνθρωποι, Άνθρωποι με το άλφα τους κεφαλαίο, γι αυτό υπάρχουν τα σχολεία. Για να μάθουν να σέβονται τη Ζωή, τη Φύση. Για να σέβονται το Δίκαιο, να σέβονται το γέλιο των παιδιών.
Το σχολείο υπάρχει για να κάνει τα παιδιά ενεργούς πολίτες όταν μεγαλώσουν, όχι θλιβερούς τηλεθεατές με σταυρωμένα χέρια.
Σήκω Σεπτέμβρη μου και πήγαινε στο πόστο σου. Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα καλέ μου. Τα παιδιά σε περιμένουν! Οι μεγάλοι άνθρωποι θα πρέπει να βρουν τον τρόπο για να συμμαζέψουν τη λύπη, το θυμό και τη φτώχια τους.
Κι αν τους έχει μείνει και λίγο μυαλό μ’ όλα αυτά που τους βρήκαν, στα σχολεία πρώτα θ’ απλώσουν τα χέρια τους. Αυτά πρέπει να στηρίξουν όπως κι όσο μπορούν περισσότερο».
Άκουσε ο Σεπτέμβρης προσεκτικά τον μπαμπά του κι όπως κάθε καλό παιδί, υπάκουσε. Άλλωστε ο πατέρας είχε δίκαιο. Έτσι ακριβώς είχαν τα πράγματα. Μπήκε στη ζωή των ανθρώπων λοιπόν και στα ημερολόγιά τους.
Γι' αυτό και κατάφεραν σήμερα, παρόλα αυτά, ν’ ανοίξουν τα σχολεία.
Άντε καλοί μου, καλή μας χρονιά για να ζήσουμε όλοι καλά και τα παιδιά μας καλύτερα.
Διαβάστε επίσης:
Γιαννιτσά: Μια συγγραφέας μιλάει με τα παιδιά για τα ζώα!
Η νηπιαγωγός των Γιαννιτσών που διδάσκει την αγάπη για τα ζώα στους μικρούς μαθητές
Ο Αδέσποτος θα σας δείξει χάρτινους ήρωες και παραμύθια
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος πάει Γιαννιτσά για τ’ αδέσποτα!
Μια συγγραφέας στη μάχη για την προστασία των ζώων στα Γιαννιτσά
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
