Φροντίζοντας έναν άρρωστο σκύλο που δεν μπορεί να γλυτώσει από τον θάνατο (βίντεο)

Της Ζωής Παούρη

Δεν θέλω να ξανακούσω κανέναν να λέει ανάπηρο ένα τρίποδο σκυλάκι. Τα τρίποδα σκυλάκια ή γατάκια είναι μια χαρά ζωάκια που ζουν κανονικά, παίζουν κανονικά και κυρίως αγαπάνε κανονικά. Το ίδιο ισχύει και τα τυφλά ή κουφά ζωάκια. Οι σοβαρές αναπηρίες είναι αυτές που ταλαιπωρούν και το ίδιο το ζώο και την οικογένειά του. Κι όσο το ζώο δεν πονάει, δεν υποφέρει… ε όχι, δεν μπορείς να το «κοιμήσεις».

Ο Πρινς βρέθηκε 55 ημερών μωρό στα χέρια φιλόζωης κυρίας. Ήταν ένα υγιές κουτάβι. Το κουτάβι φιλοξενήθηκε από τη φιλόζωη κυρία για λίγες μέρες στο σπίτι της, σε κλουβί, μέχρι να μεγαλώσει λιγάκι και να πάρει τα πάνω του προκειμένου να μπορέσει να ενταχθεί σε κλουβί του αυτοσχέδιου καταφυγίου της.

Το κλουβί αυτό είχε κάτι παλέτες με καρφιά, κι εκεί, σε κάποιο καρφί μάλλον, έσκισε το πέος του. Τον πήγαν στον γιατρό ο οποίος πιθανώς θα σύστησε κάποια αγωγή, και επέστρεψε στο ίδιο κλουβί. Εκεί, μην έχοντας με τι να ασχοληθεί όλη μέρα και λόγω της ενόχλησης στο πουλάκι του, το έγλυφε και το δάγκωνε μέχρι που το κατέστρεψε. Πόσες μέρες άραγε να έμεινε εκεί;

Τον ξαναπήγαν στον γιατρό που όμως δεν είχε πια άλλη επιλογή από το προχωρήσει σε ολικό ακρωτηριασμό του πέους και ουρηθροστομία. Σχεδόν ταυτόχρονα παρουσίασε παράλυση των πίσω άκρων και ακράτεια ούρων και κοπράνων. Ο γιατρός απεφάνθη ότι αιτία ήταν η δυσπλασία στα ισχία.

Λίγο καιρό αργότερα μεταφέρθηκε σε νεοϊδρυθέν καταφύγιο, σε ένα άλλο κλουβί, χωρίς παλέτες με καρφιά. Όμως κανείς δεν τον προωθούσε για υιοθεσία ή έστω φιλοξενία και ζούσε εκεί ξεχασμένος να σέρνει τα πίσω ποδαράκια του και τον πωπό του, γεμάτος πληγές από το σύρσιμο, μέχρι και στο στηθάκι του.

Η Ερωφίλη Καμπουράκη και ο Πρινς.

Εκεί τον γνώρισε η Ερωφίλη. Αμέσως κατανόησε την κατάστασή του και σχεδόν με το έτσι θέλω τον πήρε στο σπίτι της υπό καθεστώς φιλοξενίας, που του παρείχε ένα ιδιαίτερα καθαρό περιβάλλον, όπως είναι απαραίτητο στην κατάσταση του Πρινς. Λίγο καιρό μετά ο Πρινς υπεβλήθη σε χειρουργείο αποκοπής κεφαλής του ενός ισχίου. Κάπως σηκώθηκε στα ποδαράκια του αλλά ποτέ δεν κατάφερε να περπατήσει σωστά. Νομίζαμε ότι όταν θα γινόταν το χειρουργείο και στο άλλο ποδαράκι, θα ήταν όλα καλά, όσο τουλάχιστον αφορά το περπάτημα και τη στήριξη.

Η ακράτεια ούρων και κοπράνων φυσικά δεν θα άλλαζε και η Ερωφίλη, η οποία στο μεταξύ τον υιοθέτησε, το ήξερε. Καθημερινά του έκανε υδροθεραπείες στη μπανιέρα του σπιτιού της με μηδενικό φυσικά ειδικό εξοπλισμό. Κάθε μέρα της κοβόταν η μέση για να κάνει ο Πρινσάκος της την υδροθεραπεία του.

Μετά από πολλές συζητήσεις, είπαμε να τον πάμε και σ έναν άλλον γιατρό να πάρουμε μια δεύτερη γνώμη. Η διάγνωση μας κατακεραύνωσε… Συντριπτικό κάταγμα στους σπονδύλους της λεκάνης, σε βρεφική ηλικία, που δεν αντιμετωπίστηκε όταν έπρεπε και μπλόκαρε την αίσθηση της αφόδευσης και ούρησης καθώς φυσικά και των πίσω ποδιών του, τα οποία σχεδόν δεν αισθάνεται. Δεν έφταιγε η δυσπλασία για την κατάστασή του. Πότε έγινε αυτό το κάταγμα; Από ποιόν; Από ανθρώπινο χέρι; Ας μη πιάσουμε καλύτερα αυτό το θέμα γιατί θα πονέσει…

Εν κατακλείδι ο Πρινς, λόγω της ουρηθροστομίας έχει πάθει χρόνια κυστίτιδα. Ουρεί σχεδόν καθαρό αίμα και οι μολύνσεις έρχονται η μία μετά την άλλη. Η Ερωφίλη του αλλάζει την πάνα του και τον πλένει με ειδικά απαλά διαλύματα, του βάζει αλόη και κρέμα ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΩΡΑ, εκτός από τη νύχτα που το κάνει κάθε ΜΙΑΜΙΣΗ ΜΕ ΔΥΟ ΩΡΕΣ. Αυτό σημαίνει ότι η Ερωφίλη δεν κοιμάται κανονικά όπως όλοι μας. Κοιμάται με ξυπνητήρι κάθε μιάμιση ώρα. Δυο τρεις ώρες την ημέρα πρέπει να μένει χωρίς πάνα για να αερίζεται το δέρμα του για να μην ανοίξει.

Τον κρατάει αγκαλιά αυτές τις ώρες και τον απασχολεί με παιχνίδια, χάδια και φιλιά μέχρι να έρθει η ώρα να τον ξανακαθαρίσει και να του ξαναβάλει την πάνα. Το βράδυ του κάνει κανονικό μπάνιο στη μπανιέρα. Και να μη ξεχνάμε και τις υδροθεραπείες του που δεν σταμάτησαν ποτέ από τότε που τον πήρε. Κι αυτό γίνεται εδώ και μήνες. Όσο για τα έξοδα; Απλά δεν θέλετε να ξέρετε. Εικοσιδύο πάνες την ημέρα… Αντιβιώσεις… Συμπληρώματα βοηθητικά της κύστης και κατά των μολύνσεων… Αλόη… Εικοσιδύο καθαρά και σιδερωμένα πετσετάκια την ημέρα, δηλαδή τουλάχιστον ένα πλυντήριο την ημέρα για τα πετσετάκια που τον καθαρίζει κάθε φορά. Να συνεχίσω;

Η διαδικασία που βλέπετε στο βίντεο γίνεται ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΩΡΑ. Μπορείτε να φανταστείτε τη ζωή σας έτσι; Κι όμως η Ερωφίλη το κάνει χωρίς να βαρυγγωμάει γιατί ο Πρινς είναι το Σκυλί της, το Παιδί της, είναι η οικογένειά της. Ο αγαπημένος Πρινσάκος δυστυχώς δεν θα ζήσει πολύ… δεν θα ευτυχήσει να γεράσει όπως τα δικά μας σκυλιά… Θα φύγει νωρίς και δεν θα μπορεί κανείς να κάνει τίποτα...

Δεν θα γράψω τα γιατί και τα πως. Δεν είναι δικό μου θέμα να το κάνω. Θα πω μόνο πως ένα σκυλί σαν τον Πρινς θέλει ιδιαίτερη φροντίδα, απίστευτο κουράγιο και κυρίως αγάπη. Αγάπη δυνατή σαν σίδερο κι απαλή σαν πούπουλο. Ο Πρινς είναι ένα τυχερό σκυλί που βρέθηκε στην αγκαλιά της Ερωφίλης κι έχει όλη την αγάπη που του αξίζει, όλη τη φροντίδα που δεν θα είχε από πουθενά… γιατί ας μη γελιόμαστε, ο Πρινς δεν θα έβρισκε ποτέ οικογένεια. Θα είχε πεθάνει ήδη στο καταφύγιο. Όμως ζει και ζει ακριβώς σαν το όνομά του: Πριγκηπικά. Κι επειδή τον βλέπω – όχι όσο συχνά θα ήθελα – ο Πρινς, ένα σκυλί που αν και λερώνεται πάνω του, μοσχοβολάει σαν κουφέτο. Κανένα σκυλί στον πλανήτη αυτό δεν είναι πιο καθαρό από τον Πρινς.

Ο Πρινς είναι ένα απίστευτα χαρούμενο πλάσμα τεσσάρων ετών – μα πιο χαρούμενο δεν ξέρω αν έχω συναντήσει ποτέ – ένα απίστευτα τρυφερό και γλυκό πλάσμα που διεκδικεί την αγάπη της μάνας του, που χώνεται και κοιμάται στην αγκαλιά της και ζει μια υπέροχη ζωή μαζί της.

Η Ερωφίλη δίνει μια άνιση μάχη με τον χρόνο… και όχι μόνο, όμως μέχρι τώρα βγαίνει καθημερινά νικήτρια. Τον πόλεμο θα τον χάσει… το ξέρει…

Σ’ αγαπώ Πρινς.

Σ’ αγαπώ Ερωφίλη.

Νεότερη ενημέρωση: Ο Πρινς πέθανε ξημερώματα της 6ης Ιανουαρίου 2017 από σηπτικό καρδιακό θρόμβο, το ισχυρό μικρόβιο από το οποίο και έπασχε.