Κατερίνη: Ο σκύλος που ήταν φόβος και τρόμος για όλους έγινε αρνάκι στα χέρια της

Η Δήμητρα Τ., εθελόντρια του φιλοζωικού συλλόγου «Συμμετέχω - Αδέσποτα Κατερίνης» κατάφερε το ακατόρθωτο. Ο σκύλος, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος του πάρκου – επειδή οι άνθρωποι τον είχαν κακοποιήσει – όχι μόνο τη διάλεξε αλλά και ημέρεψε στα χέρια της. Διαβάστε την ιστορία και τη σχέση ανάμεσα σ’ ένα αδέσποτο πλάσμα και σε μια γυναίκα που νοιάστηκε.

Ο Μπέμπης την διάλεξε για να ημερέψει στα χέρια της

Γράφει η Δήμητρα: «Καλά μπέμπη δεν τον λες, αλλά η ψυχή του για μένα είναι σαν ενός μεγάλου κουταβιού. Ο τρόμος και ο φόβος του πάρκου και όχι αδίκως γιατί ο αθεόφοβος έχει στείλει πολλούς (με ιδιαίτερη προτίμηση στα αγροτικά και στα μηχανάκια) στο νοσοκομείο Κατερίνης για αντιτετανικό… Πρέπει να είναι ένα από τα πρώην αδέσποτα σκυλιά που έχει ακούσει πολλά μπινελίκια!

Θα προσπαθήσω να σας διηγηθώ την ιστορία του συντόμως για δύο λόγους: πρώτον για να μάθουν αυτοί που τον αγαπούσαν, που μεταξύ μας είναι λίγοι, πως περνάει και δεύτερον για να μάθουν εκείνοι που κυνηγούσε ότι θα μπορούν να περνάν ήσυχοι πλέον από την περιοχή της Αγίας Τριάδας γιατί δεν έχει σκοπό να γυρίσει πίσω και δεν θα τους κάνει την τιμή να τους κυνηγάει πλέον…

Με τον Μπέμπη γνωριστήκαμε εδώ και αρκετά χρόνια εξ αποστάσεως αρχικά καθώς τον έβλεπα κάθε βράδυ να κοιμάται στην είσοδο μιας οικοδομής στην Αγία Τριάδα. Κάθε βράδυ στο ίδιο σημείο, όπως έμαθα άνηκε στην αγέλη του πάρκου.

Από την αγέλη αυτή απέμεινε η Μπέλλα και ο Μπέμπης και τ’ όνομα του το πήρε γιατί ήταν ο μικρότερος της παρέας. Αρχικά, είχαμε τυπικές σχέσεις καθώς ο μικρός διαβολάκος που έχω στο διαμέρισμα δεν επιτρέπει να μας πλησιάσει τετράποδο σε απόστασή δύο μέτρων. Μεγάλο θράσος αλλά όσο μπόι του λείπει τόσο τσαμπουκά κουβαλάει. Συναντιόμασταν κάθε πρωί που έβγαζα τον Άρη βόλτα στο πάρκο, σεβόταν το χώρο μας και δεν μας πλησίαζε, αν δεν τον φώναζα.

Σιγά - σιγά άρχισε να με αφήνει να του δίνω λίγο φαγητό (κρυφά πάντα από τον Άρη). Είχαμε ραντεβού κάθε μεσημέρι, συγκεκριμένη ώρα στο πάρκο, με περίμενε μαζί με την Μπέλλα να εμφανιστώ από την γωνία και μόλις με έβλεπε έτρεχε σαν τρελός να τον πάρω αγκαλιά.

Τότε άρχισαν να αναρωτιέμαι πώς ένα σκυλί τόσο φιλικό μαζί μου, μεταμορφώνεται σε τέρας όταν δεν του αρέσει κάτι. Ένα βλέμμα, μία κουβέντα – που μπορεί να μουρμουρίσει κάποιος – ακόμα και όταν ήμουν μαζί του, μια πονηρή σκέψη ενός περαστικού έφτανε για να αρχίσει να γρυλίζει…

Αλήθεια έχεις σκεφτεί ποτέ εσύ πως αντιδράς όταν κάτι ή κάποιος σε ενοχλεί ή δεν τον συμπαθείς; Ανοίγεις το στόμα σου και τον αρχίζεις τα καντήλια! Ένα σκυλί πως θα μπορούσε να σου εκφράσει την αντιπάθεια του και να σε προειδοποιήσει να μην πλησιάσεις τον χώρο του; Η απάντηση είναι απλή: με το γρύλισμα σου λέει άσε με ήσυχο.

Την πρώτη φορά που φάνηκε να με δέχεται και να με προστατεύει σαν δικό του άνθρωπο ήταν ένα βράδυ του χειμώνα όπου μετά από μια επίσκεψη επέστρεφα σπίτι μου και βρήκα τον Μπέμπη και την Μπέλλα έξω από ένα γυράδικο της γειτονιάς μου.

Από το στενό βγήκε ένα τύπος ο οποίος ήταν σουρωμένος και πέταξε προς το μέρος μου ένα γυάλινο μπουκάλι, το οποίο έσπασε μπροστά τα πόδια μου. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ο Μπέμπης σηκώθηκε, τον έστησε στην γωνία ανεβάζοντας τα μπροστινά του πόδια στο στήθος του ανθρώπου και άρχισε να τον γρυλίζει ασταμάτητα χωρίς να τον δαγκώσει ευτυχώς.

Περιττό να σας πω ότι και εγώ και ο άνθρωπος τα είδαμε όλα… καθώς εγώ δεν ήξερα πώς να τον ηρεμήσω και ο άνθρωπος πέρα από την βλακεία, που έκανε, δεν είδε τι τον βρήκε! Τελικά εκείνος την γλίτωσε φθηνά και εγώ κατάλαβα ότι είχα ιδιαίτερη σημασία για τον Μπέμπη.

Να σημειώσουμε ότι ο Μπέμπης είχε επιβεβαρυμμένο ιστορικό και ο λόγος; Η βλακεία που κουβάλα στο εγκέφαλο του ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας. Από όσο ξέρω ενώ κοιμόταν ήρεμα ένας αχαρακτήριστος οδηγός με μηχανάκι πέρασε και τον χτύπησε κλωτσιά στο κεφάλι (αποτέλεσμα να μισεί κάθε οδηγό σε μηχανάκι), τον χτύπησαν με ξύλο στο πάρκο υπολογίζω με μαγκούρα (αποτέλεσμα να μισεί κάθε ηλικιωμένο με μαγκούρα).

Ένας κάνει την μ@@@κία… και την πληρώνουν άδικα άνθρωποι – που δεν φταίνε –και στη συνέχεια τα ζώα, τα οποία οι άνθρωποι τα φολιάζουν. Τα περιστατικά σε αυτόν τον φαύλο κύκλο γίνονται όλο και περισσότερα και καταλήγεις να μαλώνεις με τον καθένα που άρπαζε ο σκύλος. Δεν λέω υπάρχουν και άνθρωπο που δείχνουν κατανόηση αλλά τι να κάνεις με εκείνους που δεν καταλαβαίνουν; Για εκείνους είσαι μια τρελή!

Οι καταγγελίες στον Δήμο Κατερίνης έπεφταν σαν τη βροχή για το καφέ σκυλί στην Αγία Τριάδα. Η λύση που προτάθηκε ήταν να μεταφερθεί στο κυνοκομείο, αφού έχει επιτεθεί σε ανθρώπους, και αν χαρακτηριστεί άκρως επικίνδυνο να του γίνει ευθανασία (αν και ξέρω ότι στην Κατερίνη αυτό δεν θα το επέτρεπαν).

Όσοι δεν έχουν επισκεφθεί το κυνοκομείο και δεν το έχουν δει από κοντά δεν καταλαβαίνουν τι εστί αυτό το κυνοκομείο και τι σημαίνει να ζεις και να πεθαίνεις έγκλειστος, ούτε μπορούν να αντιληφθούν τη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται από την πλευρά των εθελοντών.

Ο φόβος της φόλας ήταν καθημερινό μου άγχος, αλλά ο φόβος του κόσμου γι’ αυτό το ζώο είχε ως αποτέλεσμα ο Μπέμπης να καταφέρει να επιβιώσει. Δεν τον πλησίαζαν για να μην τους ορμήσει, αν ήταν ένα άλλο καλόβολο σκυλάκι μπορεί να είχε την κατάληξη της υπόλοιπης αγέλης του πάρκου η οποία έχει εξαφανιστεί. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον τάιζες, αν δεν σε ήξερε, καθώς το χεράκι σου θα έφευγε από τη θέση του.

Εξαιτίας όλων αυτών των δεδομένων μου μπήκε η σκέψη κάθε μεσημέρι, που του πηγαίνω φαγητό να του φοράω κολάρο και λουρί. Σκέφτηκα να το κάνω αυτό για να μπορώ να κυκλοφορώ μαζί του χωρίς να φοβάμαι ότι θα μπορούσα να βρω τον μπελά μου και για να τον αποτρέψω να δαγκώσει κάποιον στην προσπάθεια του να με προστατέψει.

Ποιος να το φανταζόταν; Κολάρο και λουρί στον Μπέμπη, που δεν τολμούσες να τον αγγίξεις! Όμως μου το έκανε το χατίρι, φορέσαμε το κολάρο, μάθαμε να περπατάμε με λουρί και να πηγαίνουμε βόλτα στο πάρκο μαζί. Μόλις φορούσε το κολάρο μεταμορφωνόταν σε άλλο ζώο, ηρεμούσε και ήξερε ότι έχει κάποιον που θα τον οδηγεί.

Καθώς περνούσε ο καιρός οι συναντήσεις μας ήταν ποιο συχνές, τρείς το μεσημέρι με περίμενε στο ποδηλατάδικο, ερχόταν αγκαλιά να του βάλω το κολάρο με χαρά. Είχε μάθει και σε ποια οικοδομή έμενα και με πήγαινε μέχρι το σπίτι επιστρέφοντας πίσω στην γειτονία του για να με περιμένει μέχρι την επόμενη ημέρα στις τρείς.

Η επόμενη σκέψη μου ήταν η εξής: Πρέπει να του βρω ένα σπίτι να φύγει από την γειτονία καθώς μέρα με την μέρα ο κίνδυνος για φόλα και οι απειλές ήταν ακόμη ποιο έντονες. Έτσι άρχισα να βάζω αφίσες σε κτηνιατρεία και να ψάχνω για εκείνον το κατάλληλο σπίτι.

Ξεκίνησα μια διαδικασία έχοντας ήδη μία αποτυχημένη προσπάθεια υιοθεσίας που είχε γίνει πριν αρκετό καιρό. Το ποσοστό να βρούμε άνθρωπο να αγαπήσει ένα μεγάλο σχετικά σκυλί, με προϊστορία δαγκώματος ήταν μηδαμινές στην κυριολεξία.

Και όμως υπήρξε ενδιαφέρον, με πήραν πολλά τηλέφωνα. Οι υποψήφιοι περνούσαν από ιερά εξέταση γιατί σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να καταλήξει δεμένος σε κάποια μάντρα και αν γρυλίσει να πάρει κάνα ξύλο ο άλλος και να τον κάνει ο Μπέμπης με τα κρεμμυδάκια και μετά να φταίει φυσικά το σκυλί.

Για να πω την αλήθεια στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε και ένα κτήμα στην παραλία, στο οποίο όμως είχα τρία ακόμη σκυλιά ένα εκ των οποίων είναι καυκάσιο άνω των 60 κιλών – ζωή να ‘χει – με έντονο εγωκεντρισμό και αρχηγικό ένστικτο αλλά το απέρριπτα ΑΜΕΣΩΣ καθώς είχα δεδομένη τη σφαγή ανάμεσα τους.

Εκεί αποφάσισα να κάνω κάτι που μόνο ένας τρελός θα μπορούσε να κάνει αλλά είπα να το πραγματοποιήσω καθώς έχω τρέλα και γουστάρω τα ζώα με προσωπικότητα. Αποφάσισα να τον υιοθετήσω τελικά εγώ! Δύσκολη απόφαση αλλά άξιζε.

Εκεί από εκεί ξεκίνησαν ένα σωρό ερωτήματα. Θα εγκλιματιστεί στην αγέλη των τριών και πως θα τα πάει με τον μεγάλο τον καυκάσιο; Θα με ακολουθήσει; Αν αρπάξει κανέναν; Αν μου φύγει; Αν τον χάσω και τον ψάχνω; Θα μείνει μέσα στο κτήμα; Έχει περίφραξη αλλά για τον Μπέμπη αυτό είναι παιχνίδι και μ’ ένα πήδημα την είχε κάνει.

Ένα σκυλί μαθημένο να ζει ελεύθερο στο πάρκο και να κάνει ότι γουστάρει το βάζεις σ’ ένα κτήμα να το περιορίσεις; Δεν ήξερα τι είναι καλύτερο: Να ζει ελεύθερος με το ρίσκο να πεθάνει από φόλα και φρικτούς πόνους ή να το περιορίσω;

Πρακτικά ζητήματα, όπως και το πώς πως θα γίνει η μεταφορά του. Το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί αυτοκίνητο αποκλείστηκε καθώς όχι φίμωτρο δεν του φοράς του Μπέμπη αλλά θα διέλυε και το αυτοκίνητο. Έτσι αποφάσισα να τον πάω με τα πόδια!

Είσαι τρελή; Ήταν η απάντηση της φίλης μου της Ρούλας, έτσι ξεκινήσαμε στις 5 Μαΐου 2013 στις 11:00 το πρωί με τα πόδια τη διαδρομή μας προς το κτήμα από την Κατερίνη προς την Παραλία μια απόσταση 8.5 χιλιομέτρων. Μας συνόδευαν η Ρούλα και η φίλη του Μπέμπη η Μπέλλα την οποία επιστρέψαμε αργότερα στο πάρκο με το αυτοκίνητο.

Είχαμε κάνει διαμόρφωση του χώρου εντός του κτήματος με στερεά βάση στην οποία να βάζουμε λουρί δύο μέτρα, ώστε να μην μας φύγει, περιττό να σας πω ότι έχει κόψει συρματόσχοινο ρυμούλκησης νταλίκας και 5-6 λουριά! Και όλα αυτά τα κάνει όχι για να φύγει αλλά για να πάει στο μπαλκόνι να δροσιστεί στα μάρμαρα!

Καθημερινά έπρεπε να πηγαίνω 3-4 φορές στο κτήμα στην παραλία για να βγάζω τον Μπέμπη βόλτα μέσα στο κτήμα. Εντάξει μου έκανε και καλό έχασα γιατί έχασα 3-4 κιλά και ήρθα στα ίσα μου για το καλοκαίρι. Και ναι τα κατάφεραν και με εξέπληξαν!

Οι αρκούδες μου έχουν βρει κοινό σημείο εμένα. Και οι δύο κάνουν πίσω για μένα και το ξέρω. Ο Κάρλος διπλάσιος από τον Μπέμπη θα μπορούσε να τον κατασπαράξει την ίδια ημέρα και ο Μπέμπης το ίδιο και να έχω δράματα, και όμως τα σκυλιά καταλαβαίνουν ποιο πολλά από τον άνθρωπο αλλά θέλουν το χρόνο τους.

Κάθε ημέρα βγαίνουμε από την φωλιά μας στις 08:00 το πρωί και μπαίνουμε στις 21:00 η ώρα το βράδυ. Ο Μπέμπης κάθεται και με περιμένει, ναι αυτό το ζώο κάθεται και με περιμένει μέσα στο χώρο του για να τον βγάλω βόλτα χωρίς να δοκιμάσει να φύγει και να μαλώσει με τους υπόλοιπους. Τίποτα δεν ήταν εύκολο! Χρειάζεται αφιέρωση του προσωπικού σου χρόνου, υπομονή και αμοιβαίο σεβασμό.

Υ.Γ.: Υπάρχει μια σημαντική διαφορά με τον Μπέμπη από τους υπόλοιπους, γιατί με διάλεξε εκείνος για αφεντικό του, και όχι εγώ εκείνον από κουτάβι. Αυτή είναι η διαφορά. Μην διστάσετε να υιοθετήσετε ένα ενήλικό σκυλί από τον δρόμο ή το κυνοκομείο. Απολαύστε τον στις φωτογραφίες που ακολουθούν».

Διαβάστε επίσης:

Κατερίνη: Έσωσαν τον σκύλο που ζούσε αλυσοδεμένος μέσα στις λάσπες

Κατερίνη: Βρήκε τα κουτάβια κλεισμένα σε τσουβάλι πεταμένα στα χιόνια

«Κολαστήριο» ο Χ.Υ.Τ.Α. Κατερίνης για 60 αδέσποτα – Αδιάφορος ο δήμος!

Κατερίνη: Με αναστολή η ποινή του άνδρα που σκότωσε σέρνοντας με μηχανάκι τον σκύλο του

Βαρελόσκυλο στην Κατερίνη αλυσοδεμένο μέσα στον βούρκο!

Παραγράφηκαν οι ποινές των συμμετεχόντων στις κυνομαχίες στην Κατερίνη

Η σύμπραξη των φιλοζωικών σωματείων είναι δεδομένη αν ο Δήμος Κατερίνης πράξει τα νόμιμα

Συστηματική η εξόντωση των αδέσποτων και στην Κατερίνη

Κατερίνη: Πήγε στον κτηνίατρο για να ζητήσει φόλες!