Μάθε να ζεις μαζί με τα ζώα ο κόσμος δεν ανήκει μόνο στο ανθρώπινο είδος

Της Κωνσταντίνας Α. Κομιώτη*

Αγαπημένε μου γείτονα,
Σε είδα να περνάς έξω από το σπίτι μου αλαφιασμένος, με ένα μεγάλο ξύλο στο χέρι και να διαολοστέλνεις τα αδέσποτα σε έξαλλη κατάσταση... Βγήκα στην πόρτα μου, και μόλις με είδες, μου επιτέθηκες φραστικά λέγοντάς μου πως φταίω προσωπικά εγώ για την αγέλη που είναι στο δρόμο επειδή τα ταΐζω και πως με καθιστάς προσωπικά υπεύθυνη για την κατάσταση της υγείας σου... «Αν πάθω κάτι εσύ θα φταις» μου είπες... και γιατί; Επειδή τα ταΐζω, και δεν τα αφήνω να λιμοκτονήσουν από την πείνα ή να πάνε να γίνουν κάποιου άλλου το πρόβλημα σε κάποια άλλη γειτονιά...Μα δεν έρχονται επειδή τα ταΐζω... Έρχονται επειδή ξέρουν ότι τα αγαπάω...τα χαϊδεύω... τους μιλάω... έρχονται μαζί μου όπου περπατάω... παίζουν με τη δίχρονη κόρη μου… και στους υπόλοιπους περαστικούς δεν επιτίθενται... μόνο γαυγίζουν από μακριά...

Σου απάντησα για νιοστή φορά, ευγενικά καλέ μου γείτονα, πως φταίνε οι ασυνείδητοι που τα παρατάνε, και υπεύθυνος για την κατάσταση είναι αποκλειστικά ο Δήμαρχος, όπως λέει ο νόμος... Για νιοστή φορά μου απάντησες ειρωνικά «σιγά μην πάω στο Δήμαρχο». Λες και δεν τον αφορά το θέμα...

Εμένα όμως δεν μπορείς να μου απαγορεύσεις να τα φροντίζω στο δημόσιο δρόμο, είμαι ΚΑΙ ηθικά υποχρεωμένη, όπως όλοι μας! Γιατί ειδικά τα σκυλιά είναι ζώα συντροφιάς... έχουν σχεδόν τα ίδια δικαιώματα με εμάς... μόνο η μιλιά τους λείπει... Είναι και ο λόγος που υπάρχουν ένα σωρό νόμοι που τα προστατεύουν! Κι εσύ που είσαι και φιλόζωος, υποθετικά, θα έπρεπε πρώτα να είσαι συνεπής με τα δικά σου τα σκυλάκια, που κάποια αφήνεις και ζευγαρώνουν ανεξέλεγκτα στο δρόμο... και κάποια φροντίζω κι εγώ γιατί τα αγαπάω... ο πραγματικός φιλόζωος άλλωστε δεν αγαπάει μόνο τα δικά του ζωάκια...

Κάπου εκεί τα νεύρα σου ξέφυγαν, αγαπημένε μου γείτονα, επειδή δεν υπακούω στις διαταγές σου, και βάρεσες με φωνές και με μανία το ξύλο σου στο σκαλοπάτι του σπιτιού μου... Βγήκα κι εγώ έξω έξαλλη, όπως ήταν επόμενο... ακολούθησε λίγο χαμός... Σου είπα άμα θέλεις να τα βρούμε στα δικαστήρια!
Έφυγες όπως σε είδα να έρχεσαι... διαολοστέλνοντας τα σκυλιά με το μαγικό σου ξύλο... συν το απαξιωτικό προς το πρόσωπο μου ύφος... Σα να έπρεπε να ντρέπομαι, που δεν γίνομαι κι εγώ μισάνθρωπος για να έχεις την ηρεμία σου....

Δηλαδή τί νομίζεις, ότι εμένα δε με ταράζεις κάθε τρείς και λίγο που μου προσάπτεις ευθύνες που ξέρεις πως δεν είναι δικές μου, αλλά το κάνεις έτσι κι αλλιώς γιατί είναι η εύκολη λύση στο πρόβλημά σου; Νιώθεις καλά που χτυπάς τον πιο εύκολο στόχο;

Αντί για το τόσο μίσος που έβγαλες μέσα σε 10 λεπτά, αγαπημένε μου γείτονα, θα μπορούσες να έχεις καθίσει ήρεμος μαζί μου για 5, να τους δώσεις από ένα μπισκότο που θα σου έδινα εγώ, όπως σου έχω ξαναπροτείνει στο παρελθόν, να σε γνωρίσουν και να μην σε ξαναγαυγίσουν ποτέ... να δεις ότι δεν γαυγίζουν εσένα αλλά το μαγικό σου ξύλο με την οργή σου καβάλα!Όμως εσύ δεν έχεις τη διάθεση ούτε να αποδεχτείς την πραγματικότητα, ούτε να σεβαστείς τους νόμους, ούτε να μάθεις να συμβιώνεις...

Έχεις αυτή την παλιακή νοοτροπία, που τελικά έχει γίνει καρκίνος στην κοινωνία μας, και δε σε νοιάζει ούτε γιατί υπάρχει το πρόβλημα, ούτε πως μπορεί να λυθεί... το μόνο που σε νοιάζει είναι να μην είναι στη δική σου πόρτα... στο δικό σου δρόμο... στη δική σου γειτονιά... όπως ακριβώς συμβαίνει με τα σκουπίδια... πως να ξεχάσω άλλωστε παλιότερα μου είχατε πει να πάω να τα αφήσω όλα τα σκυλιά στη χωματερή και να πηγαίνω εκεί να τα ταΐζω άμα θέλω!

Ε, λοιπόν η πραγματικότητα, αγαπημένε μου γείτονα, είναι ότι η αδιαφορία και η ανευθυνότητα αυτών που τα παρατάνε δημιουργεί το πρόβλημα... η ανυπαρξία της Δημοτικής Αρχής και των αρμόδιων Κρατικών Φορέων, για τα αυτονόητα - όπως προβλέπει ο νόμος - διογκώνει και χειροτερεύει την κατάσταση...

Η πλήρης έλλειψη σεβασμού για τη φύση και τον συνάνθρωπο διαιωνίζει το χάλι μας και αν δεν μάθουμε όλοι μαζί να πράττουμε σωστά και να συμβιώνουμε αρμονικά, δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα προς το καλύτερο... Θα παραμείνουμε για πάντα απολίτιστοι και άνθρωποι κατωτέρου επιπέδου...

Γι’ αυτό πρέπει να μάθεις κι εσύ να συμβιώνεις... γιατί τα ζώα δεν είναι ούτε αναλώσιμα, αντικείμενα ούτε παιχνίδια... Βλέπουν, Ακούν, Συναισθάνονται, Καταλαβαίνουν και Νιώθουν το ίδιο αν όχι και με περισσότερη συνείδηση από εμάς τα πολιτισμένα, κατά τα άλλα, δίποδα...

Ευτυχώς που εκτός από τους νόμους που τα προστατεύουν λοιπόν, (που δυστυχώς εφαρμόζονται αραιά και πού και γι’ αυτό «διαπρέπει» η βία) έχουν και λίγους ανθρώπους σαν κι εμένα, που ζουν για να είναι η φωνή που δεν έχουν αυτά τα ανυπεράσπιστα και κατ' εξακολούθηση κακοποιημένα από ανθρώπους πλάσματα...

Δυστυχώς για σένα και τους ομοϊδεάτες σου, αγαπημένε μου γείτονα, η κακία δεν έχει απολύτως καμία αξία! Θα έπρεπε να το ξέρεις σαν καλός Χριστιανός που πας και στην εκκλησία... όπως και πολλοί άλλοι Χριστιανοί που κάνουν μεγάλους σταυρούς την Κυριακή και μετά τη λειτουργία βάζουν φόλες στη γειτονιά τους!

Να ξέρεις ότι είμαι περήφανη που δίνω καθημερινά και απλόχερα τη βοήθειά μου, τη φροντίδα μου και την αγάπη μου σε όλα τα αδύναμα όντα που τη χρειάζονται, που παλεύω για αρμονική συμβίωση και ονειρεύομαι μια μέρα να γίνω περήφανη και για τον τόπο μου, που δυστυχώς μόνο πίκρες δίνει...

Η καλοσύνη μου και η ανιδιοτελής μου αγάπη θα είναι πάντα εμπόδιο σε όλους τους αδιάφορους και εγωμανείς συμπολίτες μου που νομίζουν ότι ο κόσμος τους ανήκει και πως έχουν μόνο δικαιώματα και όχι υποχρεώσεις απέναντι στη χλωρίδα και την πανίδα μας! Όσο ζω θα βάζω τρικλοποδιές στην κακία και την απανθρωπιά! Γιατί νοιάζομαι! Απλά!

Εσύ είσαι περήφανος που δε σε νοιάζει;
Η κακεντρέχεια σου μπορεί να αντικατασταθεί από αγάπη;
Ο θυμός σου από συμπόνοια;
Οι κακοί σου τρόποι από Παιδεία;
Η υστερία σου από Υπομονή;
Το μαγικό σου ξύλο από Ανθρωπιά;
Προλαβαίνεις...

Μην το κάνεις για μένα... Ούτε για την Αστυνομία όταν σου κάνει συστάσεις για τη συμπεριφορά σου... Ούτε για τα πρόστιμα που μπορεί να χρειαστεί να πληρώσεις... Κάντο για τα παιδιά σου και για τα εγγόνια σου, που – αν δεν αλλάξει η παρούσα νοοτροπία – θα βρουν τα ίδια χάλια και τα δικά τους παιδιά...

Σε 20 χρόνια από τώρα θα βρίσκουν ακόμα πτώματα παντού και αδιάφορους ανθρώπους και θα τους φαίνεται νορμάλ...
Αυτό θέλεις; Ή απλώς δε σε νοιάζει;
Είμαι εγώ ο κακός γείτονας που με νοιάζει ή εσύ που απαιτείς να μη με νοιάζει γιατί σου χαλάω την ηρεμία;
Όλοι έχουμε ένα «κακό γείτονα»… όμως... του γείτονα μας ο σκύλος, γείτονας είναι κι εκείνος...
Και μην ξεχνάς... αγαπημένε μου γείτονα...
«Ο Πολιτισμός ενός έθνους διακρίνεται από τον τρόπο, με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα!» (Μ. Γκάντι).
Καλά Χριστούγεννα και πιο ανθρώπινο νέο έτος!

Υ.Γ.1 Αποστέλλεται σε όλους τους «κακούς γείτονες»
Υ.Γ.2 Διάβασε το δύο φορές αυτό το γράμμα... αγαπημένε μου γείτονα... τη δεύτερη όταν ηρεμήσεις!
Υ.Γ.3 Αγαπάτε γιατί χανόμαστε!

*Η κα Κομιώτη είναι οικονομολόγος, fundraiser, γραφίστρια, ακτιβίστρια, μαμά, πολίτης Πύργου Ηλείας.

Διαβάστε επίσης:

Εγώ βοηθάω τα ζώα εσύ τι ζόρι τραβάς;

Χρήσιμες απαντήσεις για όσους ενοχλούνται επειδή φροντίζετε ζώα

Μια απάντηση σε όσους ενοχλούνται επειδή φροντίζουμε τ’ αδέσποτα

Τι ΔΕΝ είναι ένας εθελοντής φιλόζωος