Σπάτα: Ο Όλιβερ γλύτωσε το θάνατο και χρειάζεται μια οικογένεια!

Της Ελένης Ηλιοπούλου

Ο Όλιβερ είναι ένα νεαρό σκυλί που είχε καταντήσει μια μάζα από οστά και δέρμα. Περιφερόταν εξαθλιωμένος από τις ασθένειες και την ασιτία και τον περασμένο Μάιο η Χρυσάνη Ευσταθίου τον είδε να κυκλοφορεί στα Σπάτα Αττικής.

Με τρεις φίλους της προσπάθησε για μέρες να τον εντοπίσει για να τον πιάσει και να τον μεταφέρει στον κτηνίατρο αλλά το ζώο είχε εξαφανιστεί. Στις αρχές Σεπτεμβρίου η Εύη Χατζηδάκη – γνωστή για τη φιλοζωική της δράση στην περιοχή – τον βρήκε σχεδόν ετοιμοθάνατο. Κατάφερε όμως με τη βοήθεια ενός ακόμα φιλόζωου να τον ναρκώσει και με τον μετέφερε στο Αττικό Νοσοκομείο Ζώων στην Παιανία.

Η αγάπη μεταμορφώνει!

Το ζώο ήταν στην κυριολεξία ένα βήμα πριν το θάνατο. Σκελετωμένο, με ψώρα, με λοιμώξεις έπασχε και από λεϊσμανίωση και από ερλιχίωση και είχε αιματοκρίτη 17. Και εκεί ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου για να τα καταφέρει. Το σκυλί νοσηλεύτηκε για περίπου έναν μήνα. Πήρε την κατάλληλη αγωγή, του δόθηκε η τροφή που είχε τόσο ανάγκη ο οργανισμός του για να ανταπεξέλθει και τελικά τα κατάφερε.

Πλέον είναι ένα υπέροχο πλάσμα και σε τίποτα δεν θυμίσει το τετράποδο σκιάχτρο που ήταν πριν. Η αγάπη μεταμορφώνει όμως η νοσηλεία, οι εξετάσεις - που επαναλαμβάνονται - η ειδική τροφή, η φιλοξενία στοιχίζουν γι’ αυτό και η Χρυσάνθη Ευσταθίου κάνει έκκληση για την υιοθεσία του. Τα δύσκολα πέρασαν και αυτό το φιλικό πλάσμα αυτές τις πέντε εβδομάδες που πέρασαν κατάφερε ακόμα και να ξεπεράσει τη φοβία του με τους ανθρώπους. Όμως έφτασε η ώρα να υιοθετηθεί.

Στο δρόμο αν επανενταχθεί δεν θα αντέξει και δεν του αξίζει να ζήσει ξανά αδέσποτος. Θα είναι μια ακόμα δοκιμασία που το κορμί του μπορεί να μην αντέξει τις ακραίες συνθήκες. Αν θέλετε να τον κάνετε μέλος της οικογένειας σας αξίζει τον κόπο να τον δείτε από κοντά. Είναι ένας υπέροχος νεαρός μόλις ενός έτους. Όποιος θέλει να τον μπορεί να καλέσει την Χρυσάνθη Ευσταθίου στο τηλέφωνο: 6942471434 ή να στείλει μήνυμα στo: [email protected].

Τι λέει η Εύη Χατζηδάκη για τη διάσωση του σκύλου

«Τον Ιούνιο του 2014 άκουσα για ένα σκυλί φάντασμα που κινείται στις παρυφές των Σπάτων προς το αεροδρόμιο. Το Σεπτέμβριο, καθώς οδηγούσα είδα το πιο σκελετωμένο, το πιο άρρωστο, το πιο ετοιμοθάνατο το πιο να απορείς πως ζει σκυλί που έχω δει στη ζωή μου! Ένας γκρίζος παραμορφωμένος σκελετός πέρασε σαν σκιά από μπροστά μου και χάθηκε στον παρακείμενο λόφο. Είχα το κιτ διάσωσης μαζί μου, δηλαδή κονσέρβες,  φίμωτρα, γάντια, λουριά. Χωρίς δεύτερη σκέψη έβαλα την τροφή στο πιάτο, πρόσθεσα λίγο ηρεμιστικό και από απόσταση άρχισα να τον ακολουθώ. Σε ένα άνοιγμα ακούμπησα το φαγητό και απομακρύνθηκα σε σημείο που να τον βλέπω. Φυσικά ήταν πάρα πολύ πεινασμένος.

Ήρθε και το καταβρόχθισε, σε αντίθεση με άλλα σκυλιά που καταλαβαίνουν την ουσία και το αφήνουν. Μετά παραπατώντας προχώρησε προς τα πάνω, προς το βουνό. Συνέχισα να τον ακολουθώ και κάποια στιγμή αδύναμος να συνεχίσει κούρνιασε σε κάτι χαλάσματα, όταν όμως τον πλησίαζα σηκωνόταν κι έφευγε, μιας και ο φόβος του ήταν μεγαλύτερος από την αδυναμία του.

Τηλεφώνησα σε κάποιες ομάδες εθελοντών που συνεργαζόμαστε ευτυχώς μπορούσαν και ήρθανε… σπάσαμε κάτι πόρτες που ήταν εκεί πέρα για να τις κάνουμε φορείο, του περάσαμε έναν οδηγό στο λαιμό του βάλαμε φίμωτρο γιατί παρότι ήταν ναρκωμένος όταν τον πλησιάζαμε αγρίευε, γινόταν επιθετικός, θα μας δάγκωνε.

Να τον πάρουμε με το λουρί δεν γινόταν. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι όταν του βάλαμε τον οδηγό γύρω από το λαιμό για να τον τραβήξουμε, να τον βάλουμε πάνω σ’ αυτό το πρόχειρο φορείο που είχαμε φτιάξει σκόρπαγε το δέρμα του, σκόρπαγε το σκυλί... Ήταν σαν να προσπαθούσες να πιάσεις έναν χιονάνθρωπο με λουρί… τόσο άρρωστος ήτανε!

Τέλος τον τυλίξαμε σε μία πετσέτα, τον βάλαμε στο αυτοκίνητο ενός μέλους της ομάδας και τον πήγαμε στο πλησιέστερο νοσοκομείο ζώων. Εκεί 48 ώρες αργότερα βγήκαν τα αποτελέσματα: Λεϊσμανίωση 1/1600, νορβηγική ψώρα που σημαίνει μια μορφή σαρκοκοπτικής ψώρας που έχει καταλάβει όλο το είναι του ζώου και όλοι οι αιματολογικοί δείκτες εξαιρετικά χαμηλοί.

Ο Όλιβερ τώρα.

Και η έκπληξη! Αυτό το σκυλί… που όταν το είδα σκέφτηκα ‘Ας του δώσουμε μια ζεστή γωνίτσα να περάσει το λίγο χρόνο ζωής που του απομένει, με φαγητό και αγάπη’ είναι ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ! ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ!!!! Πρόλαβε ο ‘πολιτισμός’ μας να καταστρέψει αυτό το ζώο σε ένα χρόνο! Ένα χρόνο από την ημέρα που γεννήθηκε σε αυτό το βαθμό! Ο πολιτισμός μας και η αδιαφορία μας!!! Ο πολιτισμός μας μέσα σε εισαγωγικά και η αδιαφορία μας χωρίς εισαγωγικά!!!

Πήγαινα σχεδόν καθημερινά στο νοσοκομείο με κοτοπουλάκι και κρεατάκια. Όταν έβλεπε ανθρώπους φοβότανε πάρα πολύ… πάρα πολύ… κούρνιαζε σε μια γωνιά του κλουβιού του κι έτρεμε…όμως απ’ την άλλη ήταν το δέλεαρ του φαγητού… οπότε πλησίαζε προς τα κάγκελα για να του δώσω τροφή. Μία ημέρα λοιπόν, από τις πρώτες μέρες αποφάσισα ότι πρέπει να τον αγγίξω. Έτσι έβαλα το δάχτυλο μου μέσα, ξέροντας ότι μέχρι τότε ήταν ένα επιθετικό σκυλί,(που πραγματικά ποτέ δεν ήταν επιθετικός, εκτός από την ημέρα που τον πιάσαμε, άλλα αυτό μας είχε μείνει στο μυαλό).

Έβαλα λοιπόν το δάχτυλο μου μέσα στο κλουβί, κι όταν τον ακούμπησα ήταν σαν να ήμουν ένα καλώδιο με ηλεκτρικό ρεύμα… τραντάχτηκε ολόκληρος, σοκαρίστηκε πολύ! Έμεινε στο νοσοκομείο ένα μήνα, όπου είχε ραγδαία βελτίωση η υγεία του, όλη του η επιθετικότητα μετατράπηκε σε φοβία, γιατί αυτά τα δυο είναι λίγο συγκοινωνούντα δοχεία.

Έγινε μεγάλος αγώνας μέχρι να τον κρατάω αγκαλιά, να τον φιλάω και να το δέχεται με πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη, να του χαϊδεύω το κεφάλι, τα αφτιά, το σώμα με τις ώρες. Πήρε πολύ καιρό να μην με βλέπει σαν φαγητό αλλά σαν πηγή αγάπης και ασφάλειας…

Το τελευταίο βράδυ που ήταν στο νοσοκομείο, ήταν και η πρώτη φορά που ενώ μέχρι τότε τον τραβούσα για να βγει από το κλουβί, του έφτιαχνα διαδρόμους με κομματάκια κοτόπουλο για να με πλησιάσει, εκείνο το βράδυ με το που με είδε, κι αφού πήγε μπροστά ο γιατρός και του άνοιξε το κλουβί, πραγματικά πήδηξε έξω και ήρθε προς εμένα με πολύ μεγάλη χαρά και κουνήματα ουράς χωρίς να ψάχνει για φαγητό.

Κατάλαβε πιά ότι εκτός από τους ανθρώπους που του πετάνε πέτρες υπάρχουν κι αυτοί που τον αγαπάνε, τον φροντίζουνε, τον χαϊδεύουνε…. Μετά περάσαμε κάποια μεγάλα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Βρήκαμε μια πολύ καλή φιλοξενία ή οποία ακυρώθηκε την παραμονή της εξόδου του από το νοσοκομείο στις 02:00 τα ξημερώματα.

Καθώς επίσης και μία πολύ καλή υιοθεσία που για λόγους υγείας τελικά η οικογένεια δεν τον δέχτηκε, τον φοβήθηκε… κι ήταν μια εξαιρετική κοπέλα αυτή που τον ήθελε… μα όχι και η οικογένεια της. Όλα αυτά είναι καταθέσεις ψυχής που σε ανεβάζουν στον ουρανό αφού πιστεύεις ότι βρήκε ένα σπιτάκι και μετά πέφτεις από ψηλά. Πραγματικά ψυχοφθόρες καταστάσεις!

Τελικά, κάπου αλλού βρέθηκε μια θέση φιλοξενίας για τον Όλιβερ, όπου και βρίσκεται τώρα σε πολύ καλά και έμπειρα χέρια. Έχει γίνει πιά πολύ όμορφος… πολύ καλός… αν και πάντα ήταν καλός, εμείς δεν το είχαμε καταλάβει… Τώρα πιά ψάχνουμε ένα μόνιμο σπιτάκι… πάρα πολύς κόσμος τον ζητάει από το εξωτερικό, κι αυτό είναι λίγο ντροπή για την χώρα μας!

Δεν ξέρω αν θέλω να τον υποβάλω στην ταλαιπωρία ενός πολύωρου ταξιδιού και το ενδεχόμενο της καραντίνας. Έτσι γράφω την ιστορία του, ελπίζοντας ότι κάπου βρίσκεται ο άνθρωπός του, που θα την διαβάσει, θα τον δει και θα ζητήσει να τον κάνει σύντροφο ζωής. Κι αυτός ο άνθρωπος θα έχει δίπλα του έναν μικρό ήρωα και δυο ματάκια που θα τον κοιτάζουν για πάντα με ευγνωμοσύνη».

Διαβάστε επίσης:

Βρήκαν την γάτα πυροβολημένη κοντά στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Σπάτων

Με εντολή εισαγγελέα κατάσχεσαν 37 σκύλους σε παράνομο εκτροφείο στα Σπάτα

Μια μάζα από οστά: Ένα κουτάβι στα Σπάτα!

Σπάτα: Επέστρεψαν το κουτάβι που υιοθέτησαν γιατί είναι γρουσούζικο!