Οι φιλόζωοι της λιακάδας

Της Venus
Η ασυνέπεια και η ανευθυνότητα πολλών ζωόφιλων με καταθλίβουν και με αποδυναμώνουν συχνά πολύ περισσότερο από τα εγκλήματα κατά των ζώων. Το έχω πει και το έχω γράψει πολλές φορές. Αλλά το χειρότερο είναι ότι το έχω βιώσει ακόμα περισσότερες. Ο καλύτερος τρόπος να αποδυναμωθεί ένας αγώνας, είναι να αποτελείται από αγωνιστές που συμμετέχουν υπό «προϋποθέσεις»:

Εάν ο καιρός είναι καλός, αν μου έχει περάσει η γρίπη, αν δεν πρέπει να πάω την πεθερά μου στην εκκλησία, αν τα καταστήματα είναι κλειστά, αν δεν συμμετέχει η οργάνωση Χ με την οποία δεν θέλω να έχω σχέσεις, αν δεν μου δώσουν να μοιράζω φυλλάδια που αντιπαθώ ...

Μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ζώων, στα σημερινά Νταχάου, βασανίζονται, σφάζονται, εξολοθρεύονται οι ζωικοί μας σύντροφοι και εμείς ασχολούμαστε με τα «ιδανικά» πλαίσια λειτουργίας μιας απλής συνάθροισης ανθρώπων που όλοι έχουν τον ίδιο σκοπό, την ίδια ελπίδα: Να βοηθήσουν να καταργηθεί αυτό το εγκληματικό σύστημα εξολόθρευσης αθώων πλασμάτων.

Οι περισσότεροι από τους «φιλόζωους των προϋποθέσεων» είναι οπαδοί της απλοποιημένης σκέψης.
Παραβλέπουν εσκεμμένα ότι η συμμετοχή σε μια διαμαρτυρία για τα δικαιώματα των ζώων έχει πάρει σήμερα το σχήμα μιας πολιτικής πράξης, δεν γίνεται μόνο από αγάπη για τα ζώα! Πρόκειται βασικά για μια μαζική, οργανωμένη καταδίκη ενάντια σ’ ένα σύστημα που ευθύνεται για τα εγκλήματα κατά των ζώων.

Για αυτό δεν πηγαίνουμε σε μια τέτοια διαμαρτυρία, μόνον όταν έχει λιακάδα και δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε. Πηγαίνουμε από συνείδηση, από ηθική υποχρέωση να υπερασπίσουμε αυτούς που δεν μπορούν να το κάνουν μονοί τους.

Και αν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούμε να πάμε, δεν επιστρατεύουμε έναν λόχο από δικαιολογίες, οι οποίες απευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά στην έλλειψη οργανωτικής ικανότητας, ποιων; Εκείνων που ήταν παρόντες!

Αυτοί φταίνε που κάνουν τέτοια πράγματα στο καταχείμωνο, αυτοί φταίνε που δεν έγινε κατάλληλη διαφήμιση, αυτοί φταίνε που δεν στάθηκαν ικανοί να κινητοποιήσουν μια «καθόλα» φιλόζωη κοινωνία και την κράτησαν αμέτοχη κι αυτό λόγω οργανωτικής αδεξιότητας!

Και όλα αυτά - όπως πάντα - τα μαθαίνουμε από κείνους που πιστέψαμε για συνοδοιπόρους στον αγώνα μας. Και έτσι μας πληγώνει καθημερινά η τραγικότητα της συναδελφικής προδοσίας, και μάλιστα με τις καλύτερες προθέσεις!

Και κυρίως η διαπίστωση ότι κατά κανόνα έχουμε να κάνουμε με ανώριμους και απείρους «φιλόζωους της λιακάδας» τους χαρακτηρίζω που δικαιολογούν μέσω της θεωρίας των «ατυχών προϋποθέσεων» την ανικανότητα τους να ενεργοποιήσουν τον αγώνα τους ενταγμένοι στο σύνολο κάποιων ανθρώπων οι οποίοι δεν γράφουν μόνο οδηγίες για διαμαρτυρίες. Γράφουν ιστορία με την δράση τους.

Διαβάστε επίσης:

Κοζάνη: Λιγοστοί όπως πάντα εκείνοι που διαμαρτυρήθηκαν για τα δικαιώματα των ζώων