Ο Κυνηγετικός Σύλλογος Αλμωπίας διά μέσω του προέδρου του, Στέφανου Πουραλή, καταγγέλλει τους ασυνείδητους «οπλοφόρους», οι οποίοι συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο εις βάρος της πανίδας στον νομό Πέλλας.
Κάτοικος Μαλεβιζίου Κρήτης είναι η νεαρή γυναίκα, της οποίας το όνομα δεν αναφέρουμε για ευνόητους λόγους, που μην αντέχοντας να βλέπει τα όσα φριχτά συμβαίνουν εις βάρος των ζώων είτε αυτά είναι αδέσποτα είτε είναι ιδιόκτητα, απευθύνθηκε τόσο στον Δήμο Μαλεβιζίου Ηρακλείου Κρήτης, όσο και στην Μ.Κ.Ο. Ζωφόρος, που δραστηριοποιείται στον νομό.
Ο σκύλος, που βλέπετε εγκαταλείφθηκε από εκείνους που υποτίθεται, ότι θα τον φρόντιζαν, στην ιδιωτική πανσιόν φιλοξενίας ζώων της Σοφίας Αυγερινού στην Κερατέα Αττικής. Είναι μικρόσωμος, ήσυχος, μεγαλωμένος μέσα στο σπίτι γι’ αυτό και δεν μπορεί να επιβιώσει στους δρόμους. Για δέκα χρόνια ο Ρόκο υπήρξε πιστός σύντροφος μιας ηλικιωμένης κυρίας. Μόλις εκείνη πέθανε, οι κληρονόμοι τον οδήγησαν στην πανσιόν και μετά από έναν μήνα εξαφανίστηκαν.
Τα ξημερώματα της Πέμπτης 16 Φεβρουαρίου ο δασοφύλακας, Γιώργος Μενεγάκης, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του www.zoosos.gr, εντόπισε ένα σκυλί να κείτεται στην άσφαλτο στην περιοχή Πετροκεφαλίου στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σταμάτησε το αυτοκίνητο του νομίζοντας αρχικά, ότι πρόκειται για άνθρωπο. Διαπίστωσε όμως, ότι ήταν ένα μεγαλόσωμο σκυλί, Γερμανικός Ποιμενικός, βάρους περίπου 60 κιλών, το οποίο ήταν ακόμα ζωντανό.
.jpg)
Την αγωνία της, τη θλίψη της, την οργή της για όσα συμβαίνουν στο Σέλι Ημαθίας, διατύπωσε σήμερα η Γιάννα Καραγιαννάκη μέσω Facebook. Εξηγεί με λίγα λόγια τα ατελείωτα προβλήματα, που αντιμετωπίζει η ίδια παλεύοντας, να βοηθήσει τα αδέσποτα, που ζουν εκεί… Τονίζει βέβαια και την αδιαφορία των αρμοδίων και όλων εκείνων τσομπάνηδων, κυνηγών και άλλων «φιλόζωων», οι οποίοι παράτησαν χωρίς δεύτερη σκέψη τα σκυλιά τους, για να τα ξεφορτωθούν.
O νεαρός σκύλος, που τον ονομάτισαν ο Ραφαέλ, παρουσιάστηκε πριν δύο μήνες στην περιοχή της Πολίχνης Θεσσαλονίκης. Ο αδεσποτάκος διασχίζοντας τις στέγες των παλιών σχεδόν ετοιμόρροπων σπιτιών, έφτανε στην αυλή του κ. Σωκράτη κάθε μέρα για να φάει μαζί με το σκυλί του. Σκορπούσε όμως μια απαίσια μυρωδιά, που γινόταν όλο και πιο έντονη όσο ο καιρός περνούσε.