Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων: «Ενωμένοι κι οι δύο στον πόνο, στην ανημποριά και στη λαχτάρα»

Της Φαίης Λιάρα*

Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα των ζώων. Δεν είναι γιορτή, δεν έχουμε κανέναν λόγο να γιορτάζουμε. Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους.– 53 δισ. ζώα θανατώνονται κάθε χρόνο στη βιομηχανική κτηνοτροφία, αφού πρώτα ζήσουν μια σύντομη φρικτή ζωή στα σύγχρονα Νταχάου του πλανήτη μας. Στα κρυμμένα Νταχάου, καθώς ο καταναλωτής θα δει μόνο τη διαφήμιση με τα χαρούμενα ζωάκια που τρέχουν στα λιβάδια. Μαζί φυσικά με τη φρίκη της γούνας, ένα απολύτως άχρηστο ”προϊόν” το οποίο δεν αφορά σχεδόν κανέναν, ”επιβαρύνει” όμως πολλούς, εκτός από αυτούς που τελικά το αγοράζουν. Βίντεο ενημέρωσης κυκλοφορούν άπειρα.

– πάνω από 13 εκατομμύρια πειραματόζωα βασανίζονται και θανατώνονται κάθε χρόνο μόνο στην Ευρώπη. Εναλλακτικές υπάρχουν, ενδιαφέρον για ανάπτυξη και προώθησή τους δεν υπάρχει.

– Χιλιάδες ζώα ταλαιπωρούνται στους ζωολογικούς κήπους, τα δελφινάρια, τις ιπποδρομίες και τα τσίρκο ως θέαμα, στο κυνήγι ως ”ψυχαγωγία”. Ψυχαγωγία με τον πόνο του άλλου.

– Η βιομηχανία κατοικίδιων ”παράγει” κουτάβια και γατάκια και ό,τι ”περισσεύει” ως εμπόρευμα ή όποιο εγκαταλείπεται από την οικογένεια του, βγαίνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από τη μέση. Μόνο στις Η.Π.Α. θανατώνονται κάθε χρόνο 2,5 εκατομμύρια ανεπιθύμητα ζώα. Όλα είχαν σπίτι που συνήθως τα βαρέθηκε, αφού ήταν στοιχείο του lifestyle του ή δεν μπορεί να τα φροντίσει πλέον.

– Αποτέλεσμα του lifestyle είναι και οι χιλιάδες εγκαταλείψεις κατοικιδίων στη χώρα μας, τα γνωστά αδέσποτα με τη φρικτή καθημερινότητα. Όταν βέβαια η πώληση, η εκτροφή, το ζώο αξεσουάρ προωθούνται και καλύπτονται με κάθε μέσο, καθώς φέρνουν τεράστια κέρδη.

– Σε καμία χώρα τα ζώα δεν έχουν δημόσια δωρεάν περίθαλψη. Στις περισσότερες χώρες το κόστος του κτηνίατρου είναι τόσο υψηλό που πολλά ζώα στερούνται απαραίτητη περίθαλψη.

Τα στοιχεία μπορεί να ζαλίζουν, πρέπει βέβαια να καταλάβουμε ότι είναι αναμενόμενα και αυτονόητα και έχουν κοινό παρονομαστή. Το κέρδος. Όταν το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε, ο καπιταλισμός, είναι βασισμένος στην εκμετάλλευση και την αφαίμαξη των εργαζόμενων, των ανίσχυρων, των παιδιών, δεν βλέπω πως ακριβώς θα γλίτωναν τα ζώα. Όσο πιο ανίσχυρο το θύμα, τόσο πιο άγρια η εκμετάλλευση.

Μήπως όμως δεν έχουμε όλοι ατομική ευθύνη; Μα φταίει το σύστημα μόνο; Όταν βέβαια με όλα τα μέσα που διαθέτει ”δημιουργεί” προσωπικότητες με χαμηλό πολιτικό, συναισθηματικό, ηθικό επίπεδο, όταν προωθείται το Εγώ πάνω από το Εμείς ως υπέρτατη αξία, το άτομο και τα ατομικά του δικαιώματα, όταν προωθείται από παντού η βία και η καταστροφή για το κέρδος, ο καταναλωτισμός, τότε δεν μπορούμε να ξεπλένουμε τον καπιταλισμό μιλώντας για ατομική ευθύνη μόνο.

Να τελειώνουμε με τις αυταπάτες λοιπόν ότι σε μια κοινωνία βουτηγμένη στην εκμετάλλευση και το αίμα, όπου το 1% του πλανήτη θα κατέχει μέχρι το 2020 τα 2/3 του πλούτου, θα έχουμε ποτέ ζώα που θα απολαμβάνουν δικαιώματα και ελευθερία. Δεν υπάρχει ούτε πράσινος ούτε δικαιωματικός καπιταλισμός.

Όποιος νοιάζεται πραγματικά για τα ζώα, αγωνίζεται να αλλάξει την κοινωνία των ανθρώπων, αγωνίζεται για μια κοινωνία για τους πολλούς και όχι τους λίγους, για ανθρωπιστική παιδεία που θα καλλιεργεί την ενσυναίσθηση και την ανθρωπιά και όχι για σχολείο προσαρμοσμένο στις ανάγκες της αγοράς που διδάσκει το ατομισμό πάνω από το σύνολο. Όχι με ηθικολογίες, ούτε με μισανθρωπιά, ούτε με μικροαστικό ελιτισμό.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πότε για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας άρχισε να αναπτύσσεται το ενδιαφέρον του λαού για τα δικαιώματα των ζώων

Όταν με τις επαναστάσεις και τους αγώνες του προηγούμενου αιώνα, βελτιώθηκε η ζωή του απλού ανθρώπου. Όταν για πρώτη φορά στην ιστορία του, έστω και σε λίγα σημεία του πλανήτη, χόρτασε, ντύθηκε, πήγε σχολείο, καλλιέργησε το πνεύμα του. Ζούμε στην εποχή που μας τα παίρνουν όλα πίσω και επιστρέφουμε ολοταχώς εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Ας μην αγωνιζόμαστε μονοθεματικά, αταξικά, ας μην δίνουμε σε κανέναν το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τα ζώα και μέσω του δικαιωματισμού να ξεπλένει τις βρωμιές του καπιταλισμού, να ξεπλένει φασίστες και ιμπεριαλιστές, να προσπαθεί να δημιουργήσει μισάνθρωπους νεόπτωχους που θα βλέπουν το δέντρο και όχι το δάσος.

Και εμείς όλοι ας δούμε στα ζώα αυτό που έγραψε η Ρόζα Λούξεμπουργκ κάποτε βλέποντας περήφανα βουβάλια να μαστιγώνονται μέχρι να ματώσουν: «Στεκόμουνα μπροστά στο κάρο και το πληγωμένο ζώο με κοίταζε. Τα δάκρυα τινάχτηκαν από τα μάτια μου ήσαν τα δάκρυά του. Ω δύστυχο βουβάλι μου, αγαπημένε φτωχέ αδερφέ μου, είμαστε κι οι δυο ανυπεράσπιστοι και βουβοί, ενωμένοι κι οι δύο στον πόνο, στην ανημποριά και στη λαχτάρα».

Ας δούμε στα ζώα τον σύντροφο, τον συγκάτοικο μας στον πλανήτη.

*Η Φαίη Λιάρα είναι καθηγήτρια Γερμανικών και το άρθρο της πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα www.atexnos.gr

Διαβάστε επίσης:

Δύο λόγια για τα ζώα τους πιο κολασμένους δούλους του πλανήτη...

Δεν είναι οι φιλόζωοι υπερβολικοί, εσείς είστε αναίσθητοι

«Εθελοντές είμαστε, όχι χρήσιμοι ηλίθιοι»

Ποιος φταίει για τα αδέσποτα και στο αεροδρόμιο της Ρόδου;