Του Μανώλη Βορρίση*
Υπάρχουν γατάκια με ημερομηνία λήξεως; Ασφαλώς και υπάρχουν. Πρόκειται για τα χιλιάδες γατάκια που γεννιούνται κάθε χρόνο σε κάθε γωνιά της χώρας μας. Γεννιούνται δύο φορές το χρόνο, ενώ μερικές γατομάνες γεννούν ακόμα και τρεις φορές. Ο κόσμος αποκαλεί «Πασχαλιάτικα» αυτά που γεννιούνται την περίοδο του Πάσχα και «Καλοκαιρινά» αυτά που γεννιούνται το Σεπτέμβρη.
Μικρός αριθμός αυτών θα μεγαλώσει, θα ζευγαρώσει και θα γεννήσει. Και έτσι θα συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος των γεννήσεων και των θανάτων. Όσα είναι τυχερά θα βρεθούν στο δρόμο εκείνων των ανθρώπων που θα τους προσφέρουν ένα καλό σπίτι και φροντίδα.
Οι περισσότεροι τα εντοπίζουν ακούγοντας το σπαρακτικό τους κλάμα καθώς «λιώνουν» κυριολεκτικά από την πείνα και τη δίψα. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως από αυτά τα πλάσματα θα καταλήξει να ζει άσχημα στους δρόμους και τους αγρούς της Ελλάδας.
Στο εξωτερικό ήμουν συνηθισμένος να βλέπω ηλικιωμένες γάτες. Γάτες που μεγαλώνουν στην ασφάλεια ενός σπιτιού από υπεύθυνους κηδεμόνες. Γάτες που γίνονται μέλη της οικογένειας τους και εξαντλούν τα βιολογικά τους όρια. Αιλουροειδή κατοικίδια που είναι στειρωμένα, εμβολιασμένα, διατρέφονται σωστά και αφήνονται στα χάδια των υπολοίπων, που ζουν στο ίδιο σπίτι.
Στην Ελλάδα όπου ζω τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Χιλιάδες γατάκια δοκιμάζονται σκληρά από την πρώτη μέρα της γέννησής τους. Ασθένειες, ατυχήματα, απώλεια της γατομάνας, πείνα, δίψα και φυσικά δηλητηριάσεις. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε και την εσκεμμένη δηλητηρίαση, μια χαρακτηριστική μέθοδο εξόντωσης των ζώων, ένα μελανό σημείο στη συμπεριφορά των κατοίκων αυτού του τόπου που δείχνει τον πολιτισμό μας.
Ζώντας στη Σύρο, την πρωτεύουσα των Κυκλάδων, με τις πολλές γάτες ήρθα σε επαφή με μια διαφορετική πραγματικότητα. Δεκάδες γατάκια περνούσαν από τα χέρια μου και σκεφτόμουν πόσα εκατοντάδες δεν φτάνουν ως εμάς τους κτηνιάτρους και απλώς δοκιμάζονται στα σοκάκια και τους αγρούς. Χωρίς αμφιβολία τα περισσότερα πεθαίνουν.
Περπατούσα στη συνοικία Βαπόρια της Ερμούπολης, λίγες μέρες πριν είχαμε ολοκληρώσει στην Κτηνιατρική Κλινική Κυκλάδων την «Πρώτη εβδομάδα στειρώσεων άστεγων γατιών». Δύσκολη, απαιτητική εβδομάδα, πρωτόγνωρη για όλους μας. Ήμουν χαρούμενος που ήμουν μέρος αυτού του προγράμματος και συνέβαλα στο έλεγχο του πληθυσμού των γατιών μέσω της στείρωσης και του περιορισμού των ανεξέλεγκτων γεννήσεων.
Το βλέμμα μου σταμάτησε σε μία γάτα που ζεσταινόταν από τον χειμωνιάτικο ήλιο στον τοίχο του πάρκου αυτής της ιστορικής γειτονιάς. Αν ήσουν στο απέναντι μπαλκόνι μπορεί να σκεφτόσουνα «τι όμορφη εικόνα». Αν ήσουν κοντά – όπως εγώ – θα έβλεπες το δράμα της και την προδιαγραμμένη πορεία της προς το θάνατο. Η καχεξία της εμφανής κάτω από το φουντωτό θαμπό και άρρωστο τρίχωμα της. Το ένα μάτι χαμένο και τεράστιο ασφυκτιούσε μέσα στο κρανίο, έτοιμο να «εκραγεί». Δε διαμαρτυρόταν, είχε μάθει να ζει με τον πόνο, και περίμενε να πεθάνει.
Θυμάμαι τη σκέψη μου που ψιθύρισα στον εαυτό μου «αν δεν συνεχιστεί το πρόγραμμα αυτή η εβδομάδα είναι σα να μην έγινε ποτέ. Δεν θα αλλάξει τίποτα. Πρέπει να συνεχίσουμε. Πρέπει να φέρουμε τους ανθρώπους κοντά στο πρόβλημα αλλιώς θα παλεύουμε 10 άτομα... χαμένη μάχη».
Πρέπει να προσπαθήσουμε σε όλα τα επίπεδα με σχεδιασμό, ενημέρωση, δράση και πάνω από όλα πρέπει να μιλάμε ανοικτά σε όλους για τα προβλήματα των γατιών αλλά και όλων των άλλων ζώων. Πρέπει να φτάνουν αυτές οι πληροφορίες και στα αυτιά των ανθρώπων που δεν διαβάζουν αυτές τις γραμμές και πιθανότατα αγνοούν τις ανάγκες των ζώων. Αγνοούν ή αδιαφορούν για τη μιζέρια και τη δυστυχία αυτών των πλασμάτων για την οποία εμείς ως ανθρώπινο είδος είμαστε υπεύθυνοι.
Καθώς οι εβδομάδες περνούσαν η φράση «αναλώσιμα γατάκια» άρχισε να ωριμάζει. Είναι πολύ πιθανό η λέξη «αναλώσιμα» να γεννά απορίες… Είναι επίσης πολύ πιθανό η λέξη «αναλώσιμα» να θεωρηθεί σκληρή ή ακατάλληλη όταν μιλάμε για ζωντανά πλάσματα. Και όμως είναι αναλώσιμα… κυριολεκτικά και μεταφορικά! Στην κτηνιατρική κλινική γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες του δράματος τους. Η στείρωση αποτελεί τη μόνη ενδεδειγμένη και πολιτισμένη λύση για τον περιορισμό των ανεξέλεγκτων γεννήσεων και του υπερπληθυσμού.
Η σωστή και η έγκυρη ενημέρωση για την υγεία της γάτας και η ακύρωση παλιών και λανθασμένων αντιλήψεων όπως για παράδειγμα ότι «ένα ζώο πρέπει να γεννήσει μία φορά» μπορούν να συμβάλλουν στον περιορισμό των αναλώσιμων γατιών και στη φροντίδα αποικιών με γατιά υγιή. Γατοαποικίες που όλοι θα χαιρόμαστε να βλέπουμε και με ζώα στειρωμένα που δεν θα υποφέρουν. Άλλωστε είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι οι στειρωμένες γάτες ζουν περισσότερο και καλύτερα.
Στην Κτηνιατρική Κλινική Κυκλάδων μέσα σε τέσσερις εβδομάδες τα δύο τελευταία χρόνια στειρώσαμε 740 γάτες... Η χρηματοδότηση ενός τέτοιου προγράμματος φροντίδας των αδέσποτων είναι πάντα προβληματική ιδιαίτερα υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Δεν πρέπει να περιμένουμε πάντα από τις φιλοζωικές οργανώσεις ή τις εθελοντικές ομάδες να πράξουν ό,τι δεν κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Πρέπει καθένας μας να αναλάβει την ευθύνη του κατοικίδιου του ακόμα και αν είναι η γάτα τις γειτονιάς του, που την ταΐζει.
Ας καταλάβουμε ότι η γάτα είναι κατοικίδιο ζώο που εξημερώθηκε από εμάς, για να ζει μαζί μας. Είναι ευθύνη των ανθρώπων να αναλάβουν τις πρωτοβουλίες που θα προωθούν και θα βελτιώνουν την ευζωία τους. Δεν είναι υπεύθυνα τα γατάκια για τη μιζέρια τους.
Δεν αποτελεί λύση η κακοποίηση, η δηλητηρίαση και ο αφανισμός τους. Εξάλλου αυτός ο κόσμος δεν φτιάχτηκε μόνο για τα ανθρώπινα όντα. Στην αρμονία της φύσης συμβάλλουν όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας. Κάθε είδος ζώου είναι μοναδικό και αναντικατάστατο.
Ο σεβασμός σε κάθε μορφή ζωής είναι το ουσιαστικό δείγμα ανθρωπιάς και πολιτισμού. Ας θυμηθούμε αυτό που είπε κάποτε ο Μαχάτμα Γκάντι: «Ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται από την συμπεριφορά του στα ζώα». Περισσότερες πληροφορίες για τα αναλώσιμα γατάκια στο http://syroscats.blogspot.gr
*Ο Μανώλης Βορρίσης είναι κτηνίατρος, ζει και εργάζεται στο νησί της Σύρου.
Διαβάστε επίσης:
Όταν δεν έχεις επιχειρήματα σε ενοχλούν οι στειρώσεις…
Οι στειρώσεις είναι η μόνη λύση για τα «αναλώσιμα» γατάκια…
Σύρος: Στείρωσαν μέσα σε 14 μέρες 511 γάτες
Θα στειρώσουν δεκάδες γατούλες στη Σύρο
Σύρος: Ενδιαφέρθηκαν για τα γατάκια και θα τα πάρουν στη Γερμανία
Στείρωση: Μύθοι και Αλήθειες! (βίντεο)
Το σποτ του Φιλοζωικού Συλλόγου Χανίων για την στείρωση των κατοικίδιων αδέσποτων και μη
Βασική αιτία αύξησης των αδέσποτων είναι η μη στείρωση των ζώων
Μύθοι και αλήθειες για τη λεϊσμανίωση και το καλααζάρ
Τοξόπλασμα και κατοικίδια: Μύθοι και Πραγματικότητα
Οι γυναίκες που εγκυμονούν ΔΕΝ κινδυνεύουν από τις γάτες
Ο ύπνος με κατοικίδια στη βρεφική ηλικία μειώνει τον κίνδυνο άσθματος
Μύθοι και αλήθειες σχετικά με την τοξοπλάσμωση
Η Αμερικανική Επιθεώρηση Παιδιατρικής «απαντάει» στις ανοησίες του διοικητή…
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.
Πολύ καλό άρθρο...εγώ είμαι ενεργή εθελόντρια 4 χρόνια, στην αρχή στειρωνα κι εγώ μονο θηλυκά, να μην είναι κανένα έγγυος.. Μέχρι που άρχισα να βρίσκω αμέτρητα μικρά, λιωμένα κυριολεκτικά απο αρρώστιες, τυφλά, ημιτυφλα, παραλητα, θηλυκές να γεννούν στα πεζοδρόμια κ να τους πετούν νερά.. Αρσενικούς με τεράστιες πληγές απο τσακωμούς...θηλυκες εγγυες με καρκινο,ζωα στο...φυσικο τους περιβαλλον που μέσα στο μικρό κλουβακι νοσηλείας, άγρια,γουργουριζαν και έκαναν μπουνιτσες απο ευχαρίστηση που ηταν σε σπίτι.. Ζώα που κλαις όταν πρεπει να τα αφήσεις στο δρόμο πίσω..γι'αυτο είπα στον εαυτό μου οτι θα στειρωνω όσα περισσότερα μπορώ...μέχρι να μην υπαρχουν αδέσποτα.. Και ας μην ανησυχούμε.. Δεν θα..εκλείψει το είδος! Όλοι μαζί, μπορούμε να φτιάξουμε την ζωή των αδέσποτων,πρώτα στειρωνοντας τα,έπειτα θεραπεύοντας τα και ταιζοντας πια,υγιή, ήρεμα και(όσο μπορούν έξω) ,ευτυχισμένα ζώα.ευχαριστώ.
Θαρρώ πως παρα-επεμβαίνουμε σε κάποια πράγματα. Και δε μιλάω για στειρώσεις ζώων εντός αστικών κέντρων αλλά για στειρώσεις σε ζώα του αγρού ή του δάσους. Για ποιο λόγο να υπάρχει τόσο μεγάλος πληθυσμιακός έλεγχος; Φανταστείτε αυτό να γινόταν σε όλα τα ζώα - σε γάτες, σκύλους, ελάφια, γεράκια, στα πάντα!
Ο λόγος που γίνεται η στείρωση σε αδέσποτα είναι για να προστατευτεί το ζώο από ένα δυσμενές περιβάλλον στο οποίο βρέθηκε, το οποίο και *δεν* είναι το 'κανονικό' του. Τώρα, να επεμβαίνουμε στις δουλειές της φύσης ακόμα και σε ζώα που δεν έχουν επαφή με αστικά κέντρα, είναι τουλάχιστον λάθος. Και εννοείται ότι ένα ζώο που δεν έχει ενδιαφέρον (ή πιο σωστά ικανότητα) να αναπαραχθεί θα ζήσει περισσότερο, αφού δε συμμετέχει στον -επικίνδυνο, η αλήθεια είναι- αναπαραγωγικό κύκλο του είδους του. Αλλά αυτό δεν αποτελεί επιχείρημα υπέρ της άκριτης στείρωσης των πάντων.
Αν δεν αφήνονται τα ζώα να αναπαραχθούν κανονικά, και "δικαίωμα" στην αναπαραγωγή έχουν μόνο ορισμένα τα οποία εμείς ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ, στην ουσία επεμβαίνουμε στην ΕΞΕΛΙΞΗ του είδους. Στειρώσεις δε πρέπει να γίνονται έξω από αστικά κέντρα.
οι γάτες δεν είναι ζώα του αγρού ή του δάσους και εάν αφήσουμε μια γάτα να αναπαραχθεί κανονικά .
Ενα αδέσποτο, μη στειρωμένο ζώο, ζευγαρώνει 2-3 φορές το χρόνο. H γάτα γεννάει 5-7 γατάκια . Κάνοντας μερικές μαθηματικές πράξεις φτάνουμε σε 5.000 απογόνους σε διάστημα 5 χρόνων. Για να μη σημειώνονται κρούσματα υπερπληθυσμού αδέσποτων ζώων, η παγκόσμια φιλοζωική κοινότητα αναγνωρίζει τη στείρωση ως τη μόνη ανθρώπινη και επιστημονικά αποδεκτή μέθοδο ελέγχου και διαχείρησης του αδέσποτου πληθυσμού.
Όσο για το τι επικρατεί έξω από τα αστικά κέντρα είναι γνωστό , οι Αθηναίοι ! πηγαίνουν στους γονείς τους στην επαρχία της γάτες για να τρώνε τα ποντίκια απο τα σπίτια και τις αποθήκες των γονιών τους !
Και ποιο είναι το οικοσύστημα στο οποίο ανήκει η γάτα; Η θάλασσα; Ο αέρας; Η έρημος; Στον αγρό και στο δάσος ανήκουν, ακόμα κι αν μπορούν να επιβιώσουν σε πολλά διαφορετικά περιβάλλοντα. Το αγγλικό άρθρο της Wikipedia για τις οικόσιτες γάτες τα εξηγεί αρκετά καλά!
Σε όσα λες συμφωνώ, αλλά ΜΟΝΟ όταν μιλάμε για αστικά κέντρα. Όπου δεν έχει επέμβει ο άνθρωπος είναι εντελώς ανούσιο (και ίσως επικίνδυνο) το να φοβόμαστε για "υπερπληθυσμό".
Το θέμα αυτό, πολύ φοβάμαι ότι είναι πολύ μεγαλύτερο από ότι βλέπουμε. Για το ΕΙΔΟΣ της γάτας, το αν θα ζήσουν ή αν θα πεθάνουν 10000 γάτες, είναι αδιάφορο και ακίνδυνο. Όπως δε θα πληγεί το ανθρώπινο είδος αν πεθάνουν 10000 άνθρωποι (που πεθαίνουν συνέχεια), έτσι ακριβώς δε θα πληγεί και το γατίσιο αν πεθάνουν 10000 γάτες. Η έλεγχος της αναπαραγωγής του είδους από τον άνθρωπο όμως, και η δωθείσαι "δικαιοδοσία" σε λίγες μόνο γάτες να ζευγαρώνουν, είναι αναμφίβολα επικίνδυνα.
Μην βλέπετε μόνο "αθώες ψυχούλες" που "χάνονται". Δείτε την πιο μεγάλη εικόνα, και το πως οι ανθρώπινες ενέργειες και αποφάσεις μπορούν να επηρεάσουν τα πάντα. Οφείλουμε να ζυγίζουμε τα πράγματα και όχι να δρούμε άκριτα, με γνώνομα το ότι σε μικρή κλίμακα δεν έχουν παρατηρηθεί προβλήματα.
Οι γάτες είναι ΟΙΚΟΣΙΤΕΣ, όπως είπες, και όχι ΑΓΡΙΕΣ, συνεπώς η φυσική τους θέση εδώ και 30,000 χρόνια είναι δίπλα στα σπίτια του ανθρώπου. Εκεί βρίσκει τροφή (κατσαρίδες, ποντίκια, αποφάγια), εκεί προστατεύει τα μικρά της και αναπαράγεται. Έχει σώσει χιλιάδες ανθρώπους από πείνα, προστατεύοντας τις αποθήκες τους (κυρίως σιτηρά)από τα παράσιτα (ποντίκια, αρουραίοι), και από αρρώστιες, αφού η πανούκλα και η χολέρα, μεταδίδονται από την ψείρα του ποντικού ενώ η λεπτοσπείρωση από το δάγκωμά του. Η φυσική θέση της γάτας ουδέποτε υπήρξε ο αγρός, στους αγρούς είχε αγριόγατες, μεγαλύτερες σε μέγεθος και ικανότερες για κυνήγι στο δάσος (μέχρι που τις εξοντώσαμε όλες). Και για την πληροφρόρησή σου, η στείρωση είναι παραδοσιακή πρακτική στα οικόσιτα ζώα, ειδικά σε γουρούνια, κριάρια, ταύρους, το μουνούχισμα όπως λεγόταν στην πατρίδα μας ήταν κάτι το οποίο κάναμε από τότε που αποφασίσουμε να κάνουμε ζώα οικόσιτα προς όφελός μας, δηλαδή περίπου 40-50 χιλιάδες χρόνια πριν. Η διαφορά ήταν οτι συνήθως δε στειρώναμε γάτες και σκύλους, γιατί υπήρχαν μεγάλες ανάγκες στα συγκεκριμένα ζώα, γιατί δεν υπήρχαν κτηνιατρικά εμβόλια και ούτε τόσο ευρύ εμπόριο ζώων όπως σήμερα. Πλέον όμως οι πληθυσμοί τους έχουν υπεραυξηθεί και έτσι, όπως και με τα κριάρια και τα γουρούνια, είναι απολύτως θεμιτό και στη φύση τους να τα στειρώνουμε, μιας και είναι οικόσιτα. Δεν είσαι επιστήμονας της βιολογίας και λες βλακείες. Άσε τους κτηνίατρους και τους βιολόγους να πουν για τη φυσική θέση της γάτας.
Για παρά πολλα χρόνια στείρωνα μόνο θηλυκά γατιά για να μην ξεφεύγω σε αριθμό
και επειδή τα αρσενικά της αγέλης μου τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους μέχρι που
μάζεψα απο τα σκουπίδια τον Ροφό μαζί με την αδελφή του την Σφυρίδα ο γατούλης
Μεγάλωσε και ενώ με τους ανθρώπους και ειδικά τα παιδιά ήταν τέλειος με τα αλλα
αρσενικά γινόταν ο κακός χαμός.Εννοείται ότι τον στειρωσα και απο τότε στειρωνω
όλα τα γατιά, θα ήθελα να σας αναφέρω εδώ ότι σε μια αγέλη με δέκα στεριωμένος
Θηλυκές και άλλα τόσα αρσενικά οι θηλυκές είχαν μέσο όρο ζωής τα 12 χρόνια και τα
Αρσενικά 4 !!!!
Τώρα έχω 4 θηλυκά και 6 αρσενικά που ζουν εξω απο το σπίτι όλα στειρωμένα τα
το μικρότερο σε ηλικία 5 ετών και το μεγαλύτερο 14
Συμπέρασμα στειρώστε χωρίς ενδοιασμούς κάνει καλό στην ΓΑΤΑ
Eυχαριστήθηκα όταν διαπίστωσα ότι το γατάκι που μου προέκυψε ήταν αρσενικό.Α,τι ωραία σκέφθηκα,δεν θα μου φέρει τα παιδάκια του.Αρα δεν θα έχω την αγωνία και τώρα τι κάνω.Στην πορεία διαπίστωσα ότι ο δικός μου γατούλης θα μπορούσε να γεννήσει αδέσποτα γατάκια.Προβληματίσθηκα.να τον στειρώσω ή όχι? Γινότανε ένας γάτος περήφανος,τρυφερός,παιχνιδιάρης και στοργικός.Δέν ήθελα να του στερήσω τα φυσικά του προσόντα.
Διάβασα το άρθρο του Κτηνιάτρου και πάλι προβληματίσθηκα.Τελικά δέν έχω καταλήξει μέσα μου σε τίποτα.Ο γάτος μου ο persis συνεχίζει να ομορφαίνει.Σάς στέλνομε ευχέ για καλή μέρα eirini-persis
Τη Λουκρητία μου τη βρήκα Μάϊο του 2000, γατάκι ημερών στην αγορά της Σύρου και τη μάζεψα. Τη Νεφερτίτη μου τη βρήκα το 2010 στο νοσοκομείο της Σύρου, που δούλευα τότε. Και οι δύο ήταν σε μαύρο χάλι, ειδικά η Λουκρητία που ήταν και μωρό. Ψύλλοι, παράσιτα, τσίμπλες κτλ. Τώρα απολαμβάνουν τη ζωή, στη Νάξο που ζούμε όλοι μαζί, μεγαλωμένες κυριολεκτικά στα πούπουλα (μέσα σε πουπουλένια παπλώματα- κρίμα που δεν μπορώ να προσθέσω φωτογραφίες!), φυσικά στειρωμένες, εμβολιασμένες και αποπαρασιτωμένες.
diavasa to ar8ro me polu endiaferon k sugkinhsh.zw sthn eparxia k thn katastash me ta adespota gatakia{k oxi mono}thn viwnw ka8hmerina.auto pou me exorgizei perissotero einai h antimetwpish kapoion an8rwpwn pou frontizoun gia thn pleon viaih eksontwsh tous.k anarwtiemai GIATI?giati einai duskolo ligo neraki k faghto,otidhpote exei ena spitiko, prokeimenou na zhsoun k auta ta mikra plasmatakia!giati apla exoume xasei ka8e euais8hsia mesa mas,den eimaste an8rwpoi.yparxoun k akoma xeirotera ...na mh noiazesai gia to idio sou to katoikidio k tote to adespoto moiazei na einai pio tuxero...k poso mallon o katoxos tou na 8elei na legetai k kthniatros....
kalh sunexeia euxomai sto ergo sas me dunamh k energeia 8etikh k isws kapoia mera to oneiro mou na ginei pragmatikothta gia ena terastio kthma pou na filoksenei adespota sumvallontas etsi k egw sth meiwsh tous.....
......k pou kserete isws er8ei ekeinh h epoxh pou ta zwa 8a dialegoun tous an8rwpous {gia afentika} k oxi to anti8eto......
sas eyxaristw!
Θερμά Συγχαρητήρια. Καλή συνέχεια και καλή δύναμη. Αν και θα προτιμούσα όλα τα ζώα να είχαν τη δυνατότητα να γίνουν γονείς τουλάχιστον μία φορά, αναγνωρίζω την αναγκαιότητα της πρακτικής της στείρωσης. Καλό κουράγιο και μακάρι να βρεθούν πολλοί μιμητές.
Πολλά μπράβο και καλή δύναμη στην ομάδα της κτηνιατρικής κλινικής Κυκλάδων. Στη Σύρο - όπως και σε όλη την Ελλάδα βέβαια- υπάρχουν άπειρες αδέσποτες γάτες. Συγκεκριμένα κάπου πάνω απ' τα Αστέρια, θυμάμαι υπήρχε μια τεράστια αποικία..μου είχε κάνει εντύπωση όμως ότι οι άνθρωποι τουλάχιστον έδειχναν ένα ενδιαφέρον και μια ευαισθησία. έξω από πολλά σπίτια σε διάφορες γειτονιές υπήρχαν πιατάκια με φαγητό και νερό! πράγμα που εδώ στην Αθήνα σπανίζει.
Καλή συνέχεια !
Δεν πιστεύω σε τίποτα !!Μόνη μου κάθε μήνα αμέτρητα χρόνια τρέχω και δεν επήλθε γαλήνη στη ψυχή μου!!Οι κτηνίατροι για τα αδέσποτα ζητούν ισως και περισσότερα χρήματα απο τα δεσποζόμενα!!500 άτομα κάθε μέρα, στη Ταβέρνα βλέπουν τη γατούλα που λιώνει πάνω απο δύο μήνες και μόνο εγώ έδωσα κάποια χρήματα αλλά ο κτηνίατρος θέλει άλλα 100 επιπλέον ευρώ για να εντοπίσει το νόσημα χώρια τις ακριβές θεραπείες όπως ειπε!! κι εγώ εκλιπαρώ γιατί άρχισαν να πεινάνε και τα μονίμου βάσεως ζώα μου!!
Δεν απαντούν ούτε οι φιλοζωικές της Περιοχής ..κι εγώ προ Πάσχα έδωσα πάλι σε τρείς συλλόγους χρήματα μέσω Τραπεζικών λογαριασμών ...Τώρα Ορκίζομαι πως πλέον όπου φτάνει το χέρι μου και όσο διαθέτω χρήματα για τα άπειρα άμοιρα που συναντώ καθημερινά θα προσφέρω εσαεί αλλά δεν θα πιστέψω πλέον ΤΙΠΟΤΑ για όσους με καλούν απο μακριά εφ όσον δεν ελέγχω που πάνε τα χρήματα!!!
Ας μην εξαιρέσουμε απ την συζήτηση και τους περισσότερους έλληνες κτηνιάτρους που είτε είναι άσχετοι και δεν ενδιαφέρονται, είτε στην καλύτερη περίπτωση συστήνουν να γεννήσει μια φορά ένα ζώο και είναι κατά των στειρώσεων των αδεσπότων γιατί έχουν λιγότερη εργασία και κέρδη..
Εγω οταν βλεπω ενα γατακι να κλαιει το ταιζω και το βοηθαω οταν ερχεται κοντα μου !
Ελένη δεν χρειάζεται να γράφεις 3-4 ή 5 φορές το κάθε σχόλιο σου. Μια φορά αρκεί! Όλα τα σχόλια άλλωστε δημοσιεύονται εκτός από εκείνα που είναι εξαιρετικά χυδαία!
Για το http://www.zoosos.gr
Ελένη Ηλιοπούλου
Υπέροχο άρθρο γεμάτο αλήθειες. Είστε αφανείς ήρωες και σας αξίζουν μόνο συγχαρητήρια.
kairo eixa na diabasw ena tekmhriomeno arthro gia th diarkeia zwhs ths gatas. ofeiloyme oloi mas na synexisoume na prospathoume me opoia mesa diathetoume. kalh dynamh...