Στη σκυλίτσα που εγκαταλείφθηκε για να πεθάνει από την πείνα προσφέραμε φροντίδα και αγάπη έστω και την τελευταία στιγμή

Της Έφης Κομιακίδου*

Στις 17 Οκτωβρίου έλαβα ένα μήνυμα από έναν άνδρα, ο οποίος είδε μια σκυλίτσα σκελετωμένη κοντά στο Χουδέτσι στο Ηράκλειο της Κρήτης. Το βράδυ της ίδιας ημέρας εγώ, ο Μπίλυ και ο Νίκος πήγαμε και ψάξαμε για να την εντοπίσουμε. Αυτό που αντικρίσαμε μας λύγισε. Ήταν ένα πλάσμα τρομερά υποσιτισμένο παρατημένο κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά έξω από το Χουδέτσι, στη διαδρομή που οδηγεί στον προφήτη Ηλία. Στεκόταν σ’ έναν χωματόδρομο που λέγεται «στου Παΐσιου». Βρήκαμε το ζώο πεσμένο στο έδαφος δεν μπορούσε από την αδυναμία και την εξάντληση ούτε να σηκωθεί.

Έτσι βρήκαμε το ζώο...

Πήραμε μαζί μας τη σκυλίτσα δίχως δεύτερη σκέψη και τη μεταφέραμε αμέσως σε κτηνίατρο. Η μικρή Σάρα - έτσι την ονομάσαμε - ήταν πάνω από 10 χρόνων κάποιος πήγε την παράτησε στην μέση του πουθενά για να πεθάνει. Και αυτό θα γινόταν αν δεν την βρίσκαμε θα πέθαινε αβοήθητη στη μέση του πουθενά.

Οι εξετάσεις της μας έδειξαν ότι να νεφρά της ήταν κατεστραμμένα είχε υψηλό δείκτη λεϊσμανίωσης και πολλά άλλα προβλήματα που έπρεπε να παλέψουμε. Μπήκε σε ορό από την πρώτη μέρα καθώς έτρωγε ελάχιστα.

Ο κτηνίατρος της ήταν συνεχώς δίπλα και την τάιζε με σύριγγα. Ο Γολγοθάς είχε ξεκινήσει, παρόλα αυτά δεν μας έδινε ελπίδες η κατάσταση της υγείας της και περισσότερο των νεφρών της.

Τόσο σκελετωμένο ήταν το ζώο...

Μετά από δύο εβδομάδες νοσηλείας στο κτηνιατρείο αποφάσισα να την πάρω σπίτι μου. Και τότε ήταν που με κάλεσε ο κτηνίατρος και μου είπε “Έφη πρέπει να έρθεις η μικρή φεύγει’’.

Και όντως όταν πήγαμε η μικρή έφευγε και είμασταν εκεί δίπλα της για να της πούμε το τελευταίο αντίο. Το ζώο έφυγε έχοντας νιώσει έστω για λίγο το χάδι, τα φιλιά και την αγάπη. Αυτό που μας πόνεσε περισσότερο είναι ότι θέλαμε και άλλο χρόνο μαζί της, θέλαμε να έρθει σπίτι μας για να νιώσει τι πάει να πει η ζωή σε σπίτι, τι σημαίνει θαλπωρή.

Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι κάποιος την άφησε στο πουθενά να περιμένει αργά και βασανιστικά τον θάνατο της. Τα ακρωτηριασμένα αυτάκια της και τα σημάδια στο κορμί της μας μαρτυρούσαν το πόσο άσχημα είχε περάσει όλα αυτά τα χρόνια. Έφυγε, άλλα εμείς δεν θα την ξεχάσουμε. Δεν θα ξεχάσουμε ότι ήταν ένα πλάσμα που πέρασε τόσα πολλά και παρ’ όλα αυτά μας εμπιστεύτηκε και με το παραπάνω μάλιστα.

Λυπάμαι που δεν τη βρήκαμε νωρίτερα, λυπάμαι γιατί σαν τη Σάρα υπάρχουν πολλά σκυλιά στην Κρήτη και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Πλάσματα φαντάσματα. Ελπίζω σ’ ένα καλύτερο μέλλον για αυτά, που είναι βέβαιο ότι μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.

*Η Έφη Κομιακίδου είναι φιλόζωη και εθελοντικά φροντίζει ζώα στην Κρήτη.

Διαβάστε επίσης:

Έβλεπαν τον σκύλο να υποφέρει χτυπημένος από όχημα και δεν έκαναν τίποτα για να τον σώσουν