Δωρεάν διάθεση συσκευών αναγνώρισης μικροτσίπ σε 16 δήμους
Στο πλαίσιο της αποτελεσματικότερης διαχείρισης του προβλήματος των αδέσποτων ζώων και της καλύτερης εφαρμογής της σχετικής νομοθεσίας ο Περιβαλλοντικός Σύνδεσμος Δήμων Αθήνας – Πειραιά (ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π.) ανέλαβε την Τετάρτη 26/6 την πρωτοβουλία να εφοδιάσει τις υπηρεσίες των 16 Δήμων – μελών του με συσκευές αναγνώρισης μικροτσίπ και να εκπαιδεύσει για τη χρήση τους, τους αρμόδιους υπαλλήλους, που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση για τον σκοπό αυτό.
Παιδια ειλικρινα εχω βαρεθει να βλεπω και να ακουω ανθρωπους που κατηγορουν το Αττικο Παρκο. Ειλικρινα μπορω να σας εγγυηθω για το Αττικο. Παρτε τον ορκο μου ως φιλοζωος: το Αττικο ειναι ενας θησαυρος και δυστυχως λιγοι το ξερουν. Ειναι αληθεια οτι ξεκινησε απο χαμηλα, αλλα εξελιχθηκε σε κατι πανεμορφο. Πειτε μου και δειξτε καθε περιστατικο που σας βαζει σε τετοιες σκεψεις και ειμαι ιγουρος πως μπορω να σας δωσω απαντηση. Επιπλεον δεν νομιζω να ακουσα κανεναν απο εσας να κατηγορει τον Ζωολογικο Τρικαλων ή της Θεσσαλονικης οπου ειναι ενα εσχος. Το Αττικο μπορει να μην ειναι και σαν το San Diego αλλα κανει οτι μπορει για την ευμαρεια των ζωων, κατι πολυ δυσκολο σε Ελλαδα σαν την σημερινη. Παω στο Αττικο απο μικρο παιδι και το βλεπω τοσα χρονια να ανθιζει. Τα ζωα ειναι ευτυχισμενα με συνθετες κοινωνικες δομες και ειναι αρκετα εξοικιωμενα με τους ανθρωπους. Τρεφονται, ζουν και αναπαραγονται κατω απο απολυτη φροντιδα. Δεν θελω να πω οτι δεν αγαπατε τα ζωα ή τους ανθρωπους που τα βοηθανε. Ισως να φταιει το γεγονος οτι καποιος αλλος σας εβαλε αυτην την ιδεα ή οτι δεν γνωριζεται καλα το Αττικο. Σας μιλαω με το χερι στην καρδια τα ζωα ειναι χαρουμενα και πανω απο ολα νιωθουν ανετα, το βλεπεις στα ματια τους. Οποιος εχει αγαθες προθεσεις νομιζω μπορει να το δει. Δωστε μια δευτερη ευκαιρια στο Αττικο, ΑΞΙΖΕΙ!!!
Δεν είναι πάρκο, είναι φυλακές.
Στις 2/03/2015 στη στηλη Βημαgazino δημοσιευτηκε ενα αρθρο καποιας κυριας Δουκα Μαριας με τον τιτλο: «Τι συμβαίνει με τα δελφίνια στα Σπάτα;»
Υπηρξαν ηλιθιες αλλα και συμφεροντολογικες αντιδρασεις στο αρθρο αυτο.
Θεωρησα υποχρεωση μου να απαντησω σε μερικους «συνεργατες» των διευθυντων του παρκου και κυριως σε καποιους «ζωεμπορους».
Γιατι περι αυτου προκειται εδω: περι εμποριας ζωων που φερνει κερδος στα ταμεια.
Η μια απο τις απαντησεις μου:
Δελφιναρια και Δελφινοι | 02/03/2015 11:39
Προταση για ενα ανθρωπινοτερο, αποδοτικοτερο Αττικο Παρκο: Να βαλουμε στη δεξαμενη τα παιδια τού Jean-Jacques Lesueur και του Ροδολφου Ραλλη. Να τα εκπαιδευσουμε με τη μεθοδο της «εκπαιδευτικης παρουσιασης» ετσι ωστε να κανουν τουμπες, καταδυσεις, ακροβατικα νουμερα και να συμβαλλουν ετσι στην ανοδο της ευαισθητοποιησης των μαθητων και την αγαπη τους στα ανθρωπινα ζωα». Το τελευταιο ειναι αποφασιστικης σημασιας για τις εισπραξεις του ταμειου. Μετα να δωσει συνεντευξη ο Ραλλης με θεμα: «πως μπορεις να κανεις στην Ελλαδα τη δουλεια σου απροσκοπτα, χωρις να ταλαιπωρηθεις». Και κυριως πως μπορεις να εισαι περηφανος για τα εμψυχα οντα που φυλακιζεις, βασανιζεις και εκμεταλλευεσαι.
Venus
Παρακαλούμε φροντίστε να μεταφερθούν τα άγρια ζώα σε καταφύγια κατάλληλα για την σωστή διαβίωσή τους ή να επανέλθουν στη φύση,όσα είναι δυνατόν. Αυτό το δύστυχο το λιοντάρι, δεν το λυπάστε?
Τί να πω; Όσο σκέφτομαι ότι υπάρχουν ακόμα σχολεία που πάνε τα παιδάκια τους σ'αυτό το παράνομο σφαγείο, σ'αυτό τον βούρκο του πολιτισμού μας. Ότι υπάρχει υπουργός που βαπτίζει εκπαιδευτικές τις κολοτούμπες των σκλάβων-δελφινιών, των μόνιμα αιχμάλωτων σε μια πισίνα μερικών μέτρων. Ότι αυτός ο αρχισφαγέας, ο ιδιοκτήτης του αττικού, ακόμα θησαυρίζει από το ανείπωτο μαρτύριο τόσων ζώων και ότι μια μέρα, όταν επιτέλους του κλείσουν το μαγαζί του θα πάρει τα εκατομμύρια που έβγαλε και θα εξαφανιστεί σε μία νύχτα στο εξωτερικό.
Ντροπή μας και αίσχος. Γενέθλια βαμμένα στο αίμα, στη σκλαβιά και στον πόνο τόσων πλασμάτων που υπέφεραν και πέθαναν αιχμάλωτα σ'αυτό το αίσχος.
Εμ αφού υπάρχουν ανώμαλοι που τους στηρίζουν… Και άλλα τόσα θα γιορτάσουν.