Τη μαζική εξόντωση αδέσποτων γατιών που φρόντιζε στην Τήνο έκανε γνωστή η Μ. Μ. η οποία αρχικά αναζητούσε τα ζώα από τις 31 Ιουλίου και τελικά βρήκε μέχρι τώρα τρία νεκρά στην περιοχή Λαξ ενώ τα υπόλοιπα αγνοούνται. Τα πτώματα ήταν τραγική κατάσταση και με εμφανή τα σημάδια της δολοφονίας από δηλητηρίαση.
Τα περισσότερα της περιοχής που φροντίζει η φιλόζωη είναι και στειρωμένα και αποπαρασιτωμένα. Και όμως κάποιος ή κάποια τους στέρησε τη ζωή με φρικτό τρόπο επειδή δεν αντέχει ούτε να τα βλέπει. Για το έγκλημα έγινε καταγγελία στην Αστυνομία και ο κτηνίατρος Μανώλης Βορρίσης δίνει 1.500 ευρώ σε όποιον δώσει αδιάψευστες πληροφορίες για τον/τη δράστη.
Το έγκλημα έγινε γνωστο μέσω της σελίδας στο facebook «Φιλόζωοι Τήνου» και εκεί η φιλόζωη επισήμανε τα εξής στις 2 Αυγούστου: «Ξεκληρισαν σχεδόν ολες τις γάτες της περιοχής που ταιζα, μολις με ενημέρωσε γειτονας της περιοχής οτι μυρίζει ψοφιο εξω απο το σπιτι του και σημερα λειπουν αλλες 2 γατες που ηταν μονιμα στην περιοχή Λαξ, συνολο δηλαδή 7 γατες. Οποιος ενοχλουνταν απο το ταισμα των αδέσποτων να εκανε συσταση ξεκαθαρη, ταιζουμε σε σημείο που δν μένει κάποιος απεξω και ειχαμε ρωτησει αν υπάρχει πρόβλημα να ταιζονται σε αυτό το σημείο και η απάντηση ηταν οχι, κανενα πρόβλημα. Ολα αυτα διαδραματιζονται στην περιοχή της Λαξ. Ο δραστης πρέπει να βρεθει. Αφαιρεσε τοσο βαναυσα 7 ψυχες για την ωρα.».
«Ο γατος ο ασπρόμαυρος που εψαχνα βρεθηκε νεκρος μολις στο χωραφι που αραζαν, διπλα απο κει που ταιζα, ο δραστης ξεκάθαρα ειναι της περιοχής. Το έγκλημα ειναι οργανωμένο. Εύχομαι οπως υπεφεραν αυτα να υποφέρεις κι εσυ που το εκανες μεσα απο τη ψυχη μου.» επισήμανε η κα Μακρή.
«Το πρόβλημα είναι βαθύ και σκοτεινό»
Ο Στέλιος Παπαδόπουλος, κάτοικος Τήνου και διαχειριστής της σελίδας «Φιλόζωοι Τήνου» με αφορμή τη δολοφονία των έξι αδέσποτων γατιών και της μιας οικόσιτης που επίσης δηλητηριάστηκε επισήμανε τα εξής σήμερα:
«Τη Μαρία τη γνώρισα χθες. Ήρθε πριν μερικά χρόνια στο νησί, απ’ την Αθήνα. Τόπος καταγωγής της ο Πύργος, όπου και επέστρεψε. Μέσα στο πλαίσιο της νέας της ζωής στο νησί, άρχισε ν’ ασχολείται και με τη φροντίδα των αδέσποτων ζώων. «Δεν τα φρόντιζε κανένας» μου είπε, «ήταν χάλια. Άρρωστα, αδύνατα, ατάιστα. Σκέτα φαντάσματα». Έτσι άρχισε συστηματικά να τα φροντίζει.
«Στην αρχή, μου έκαναν παράπονα ότι μαζεύονται πολλά γατιά και ενοχλούν τη γειτονιά. Έτσι αποφάσισα να τα στειρώσω και με την οικονομικη βοήθεια κάποιων άλλων, για να μην αυξάνονται». Η Μαρία δεν τα στείρωσε μόνο. Τα αποπαρασίτωσε, τα γιάτρεψε, τα τάισε, τα χάιδεψε. Τα φρόντιζε καθημερινά, χειμώνα-καλοκαίρι.
«Ήταν είκοσι πέντε γατιά! Κατάφερα και τα ανέστησα και βρήκα σπίτι για τα δεκαπέντε» μου είπε. «Μου είχαν μείνει άλλα δέκα. Και σίγουρα θα έβρισκα σπίτι και γι’ αυτά».
Δεν πρόλαβε, όμως. Την Κυριακή που μας πέρασε, τα γατιά δεν εμφανίστηκαν στο απόμερο σημείο όπου τα τάιζε. Άρχισε ν’ ανησυχεί, να ψάχνει, να κάνει αναρτήσεις, να ρωτάει. Μέχρι που βρήκε το πρώτο. «Ήταν στο χωράφι, Στέλιο. Το μισό το είχαν φάει ήδη τα κοράκια». Μέσα στις επόμενες ημέρες και ώρες, απ’ τη μυρωδιά της σήψης και μόνο, άρχισε να βρίσκει ένα-ένα και τα υπόλοιπα. Όλα δηλητηριασμένα.
Ήταν τα γατιά που τάιζε. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και η γάτα του κυρίου Γιώργου, που έτυχε εκείνη την ημέρα να κάνει τη βόλτα της εκτός σπιτιού κι έφαγε κι εκείνη το δηλητήριο. Γατιά φροντισμένα, αγαπημένα, χαϊδεμένα. Γατιά για τα οποία το πρώτο σου μέλημα όταν λείπεις είναι το ποιος θα τα φροντίσει. Γατιά για τα οποία όταν βρέχει και κάνει κρύο, το πρώτο σου μέλημα είναι να τους βάλεις παραπάνω τροφή για να ’χουν θερμίδες. Γατιά που έχουν χουρχουρίσει στη χούφτα σου, έχουν τριφτεί στην αγκαλιά σου για να σ’ ευχαριστήσουν. Γατιά που σου ’χουν δώσει όλη την ομορφιά της άδολης αγάπης.
«Για όλα τα γατιά κλαίω» μου είπε η Μαρία. «Μα πιο πολύ γι’ αυτόν εδώ τον μαυρόασπρο. Ήταν κάτι μοναδικό. Τα πράγματα που καταλάβαινε, το πώς επικοινωνούσε. Ήταν σαν άνθρωπος. Γι’ αυτόν κλαίω παραπάνω. Γιατί δεν πρόλαβα να τον σώσω. Γιατί είχα ένα προαίσθημα πως θα γινόταν, αλλά δεν το πρόλαβα». Ο κόμπος στον λαιμό, το σπάσιμο της φωνής, η ενοχή για όσα δεν μπόρεσες να σώσεις, ο πόνος, το αδιέξοδο μέσα σου.
Τα γράφω αυτά γιατί τα έχω ζήσει κι εγώ.
«Δεν ξέρω τι θα κάνω» μου λέει. «Νιώθω ένα κενό, νιώθω σα να θέλω να φύγω απ’ τον τόπο. Δεν εχω πάει σπίτι μου καθόλου».
Καλέσαμε την αστυνομία, ζητήσαμε να γίνουν νεκροψίες, απαιτήσαμε να ακολουθηθεί η διαδικασία της προανάκρισης. Να γίνουν ερωτήσεις σε όλους τους γείτονες, να μαζευτούν στοιχεία. Να γίνει αντιληπτό ότι το να δολοφονείς ζώα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να λαμβάνεται, να προβάλλεται και να συζητιέται ως μια «συνήθης πρακτική» που επαναλαμβάνεται. Απλά δεν πάει άλλο.
Το φαινόμενο φέρει ιδιαίτερη βία μέσα του. Οι άνθρωποι που μένουν πίσω ν’ αντιμετωπίσουν τον χαμό των ζώων που τόσο βάναυσα αποχωρίστηκαν, μένουν με βαθιές πληγές, με πόνο, με οργή, αλλά και με την αίσθηση ότι είναι ανυπεράσπιστοι. Ότι είναι οι γραφικοί, ότι αποτελούν την εξαίρεση. Το πρόβλημα είναι βαθύ και σκοτεινό. Είναι αξιακό, είναι σε επίπεδο λειτουργίας κράτους, θεσμών, τοπικής αυτοδιοίκησης, παιδείας – αλλά σε μεγάλο βαθμό είναι και απόρροια της δικής μας αδιαφορίας. Και αυτό πρέπει να αλλάξει. Σήμερα, τώρα, χτες.
Θα ακολουθήσουν πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα. Θέλουμε συμμετοχή.
Στέλιος Παπαδόπουλος
Διαχειριστής ομάδας «Φιλόζωοι Τήνου»
*Παρακαλούνται όποια μέσα επικοινωνίας επιλέξουν να δημοσιεύσουν την ανάρτηση, να δημοσιεύσουν και τις αντίστοιχες φωτογραφίες από το γεγονός. Αλλιώς να μην το δημοσιεύσουν καθόλου. Ο πόνος και η οργή δεν είναι φιλολογικές έννοιες αλλά κινητήριες δυνάμεις και πρέπει να απεικονίζονται.».
«Δυστυχώς ζούμε μαζί με δολοφόνους που παίρνουν τη ζωή νύχτα»
Ο Μανώλης Βορρίσης κτηνίατρος που είναι ιδιαιτέρως γνωστός για το φιλοζωικό του έργο ειδικά σε Σύρο και Τήνο επισήμανε τα εξής με ανάρτηση του στο facebook σήμερα:
«Έχω φάει πολύ γαμήσι στον Πύργο της Τήνου. Να στηρίξω ζώα και εθελοντές. Για να πας να πάρεις 4-6 γάτες για στείρωση και να της επιστρέψεις χρειάζονται 100 χιλιόμετρα.
Μ αυτά και μ αυτά τα τελευταία 2 χρονια στειρωσαμε κοντά στις 100 γάτες και φάνηκε η διαφορά. Στο Μαρμαραδικο, στην Πλατεία, στη Λάξ, στο νεκροταφειο και σε αλλα μερη. Πήγα εκεί γιατί αγαπώ το Γιαννούλη Χαλεπά που ειχε συντροφια τις γατες, τις κατσίκες και τα πεταμενα αποτσιγαρα που εβρισκε να καπνισει. Η ιστορία του με συγκινεί και μ εμπνέει.
Δυστυχώς ζούμε μαζί με δολοφόνους που παίρνουν τη ζωή νύχτα. Η δηλητηρίαση των αθωων αστέγων ζώων είναι από τα πιο επαισχυντα εγκλήματα. Έχει κινητοποιηθεί η αστυνομία και ο Δήμος αλλά εξ ορισμού είναι μία δύσκολη περίπτωση.
Οποία πληροφορία οδηγήσει στο δράστη θα την ανταμείψω με 1500 ευρώ. Για μένα δε μου περισσεύουν. Για τα ζώα πάντα μου περισσεύουν.».
Βοηθήστε μας να συνεχίσουμε να σας ενημερώνουμε για όσα συμβαίνουν στα ζώα στην Ελλάδα ενισχύοντας το www.zoosos.gr
