Βρήκε τρεις μήνες μετά τη γάτα που έχασε στη Νάξο

Στις 28 Οκτωβρίου ο Βασίλης Δεδεμάδης έκανε γνωστό πως η γάτα του την οποία αναζητούσε επί τρεις μήνες είναι καλά στην υγεία της και βρίσκεται πλέον σπίτι της.

Το ζώο είχε χαθεί την 1^η Αυγούστου έξω από το κτηνιατρείο του Δημήτρη Βασαλάκη κοντά στη Χώρα στη διασταύρωση της επαρχιακής οδού Νάξου – Απειράνθου και Μαρίνου. Όλες οι απόπειρες εντοπισμού της έπεσαν στο κενό. Η γάτα, όπως αποδείχτηκε, είχε βρει καταφύγιο στην αυλή φιλόζωων κατοίκων της περιοχής καθώς εκεί έβρισκε τροφή.

Η φωτογραφία του γατούλη είχε κάνει το γύρο του διαδικτύου και ο κ. Δεδεμάδης - που είχε βάλει και αφίσες και δημοσίευσε πολλές αγγελίες στα σόσιαλ μάλιστα έδινε και μεγάλη αμοιβή - δεν σταμάτησε να την ψάχνει εκεί κόβοντας βόλτες πέρα δώθε με ένα πατίνι. Στις 28 Οκτωβρίου τον ενημέρωσαν τηλεφωνικά ότι μια γάτα που μοιάζει με τη δική του είναι εκεί κοντά. Πήγε και κατάφερε να επανενώσει τα μέλη της οικογένειας του.

Ο Βασίλης Δεδεμάδης μοιράστηκε τα καλά νέα μέσω facebook επισημαίνοντας τα εξής: «Μετά απο 3 μήνες ειναι πάλι ξανά μαζί με την οικογένεια του...Μην χάνετε ποτέ την ελπίδα σας όταν χάσετε το αγαπημένο σας δίποδο παιδάκι! Βάλτε αφίσες παντού ξανά και ξανά και αν είναι γραμμένο θα είστε ξανά μαζί μέχρι τα γεράματα.

Συχνά με έπαιρναν τηλέφωνο, την μια μου έκαναν φάρσα και γελαγαν, δεν το κυνήγησα όμως γιατί δεν θα άλλαζε κάτι στην ψυχολογία μου, κάποιες φορές με πήραν τηλέφωνο για γατάκια που του έμοιαζαν αλλά ποτέ δεν ήταν αυτός, εν το μεταξύ εγώ μέχρι και σήμερα με ένα πατίνι σαν τον τρελό στους δρόμους τον έψαχνα τρείς φορές τη μέρα και με πήραν τηλέφωνο σήμερα και πήγα σε σημείο που τον έψαχνα αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω πρόσβαση γιατί ήταν χωράφι με μάντρα και δίπλα η πίσω αυλή ενός σπιτιού, εκεί πήγε για να βρει καταφύγιο και φαγητό σε μια υπέροχη οικογένεια με άλλα 5 πανέμορφα γατάκια! Στην αρχή ήταν διστακτικός, με κοιτούσε κάνα τρίλεπτο και δεν το πίστευε, φυσικά και έφαγα και μια ωραία γρατζουνιά μόλις τον πήρα αγκαλιά επειδή φοβήθηκε, τώρα κάνουμε γρού γρού γρού και τα ξεχάσαμε αυτά! Απλά θα περνάω από αυτά τα μέρη και θα νομίζω ότι ακόμη τον ψάχνω, έτσι νιώθω....Θα περάσει όμως...».